Dereenigingsleven.

„SONNEVANCK”.

I.

Er is misschien in den herfst geen mooier streek in ons land te vinden dan de „Veluwe" in de omgeving van Patten en Harderwijk, Het is een genot reeds, met den trein der C. S. van Amersfoort in de richting van Zwolle te sporen. Hoe mooi doemt dan op eenmaal ter linkerzijde de Zuiderzee op, achter een groot weideveld, dat zich dicht bij Harderwijk uitstrekt, en hoe vloeit dan vaak zeè en lucht voor het oog ineen, zoodat men zou wanen, over de weide in het eindeloos verschiet te staren, ware het niet, dat hier en daar een scheepje, dobberend op de onzichtbare wateren, de nabijheid van de zee verried.

Schoon als de geheele omgeving is ook de weg, die van het station Harderwijk naar de stichting „Sonnevanck" voert, opgericht door a de Veremiging van Christelijk Hulpbetoon aan rk luberculoselijders, ja, misschien is die eenig mooie weg de liefelijkste, welke op stille herfst­ z dagen in de omgeving en ver daarbuiten te d vinden is.

„Sonnevanck” 1 Zoo er ooit een huis geweest is, dat zijn naam met eere droeg, en zoo er ooit een ziekeninrichting is geweest, die een naam voerde, welke kenmerkend was voor het doel der inrichting en de methode van genezing, die er werd toegepast, dan kon dit met overtuiging zeker ook van „Sonnevanck" gezegd worden.

Hoe heerlijk is het gezicht op de stichting, wanneer men van Harderwijk komende, onverwachts tusscben de boomen langt den itraatweg •tn groot bord opmerkt, d»t den num nSon-Mvanck" draagt, «t daa dta blik Unki onder P s d dat boogsgewQze gtvormde bord heen laat strijken door eene mooie oprijlaan, die recht naar het sanatorium voert, welks hoofdgebouw zich met het volle front naar den straatweg keert en een rpodgedekt torentje draagt, dat door de ai van de laan geraakt wordt.

Schrijver dezes zag de stichting zoo he eerst op een van de mooiste herfstdagen, die we onlangs gehad hebben, op een oogenblik, dat de zon haar stralen recht over de met alle nuances van bruin prijkende laan wierp, zoodat het hoofdgebouw met z'n voorzijde in haar vollen gloed schitterde. Zoo maakte de stichting, de zonne vangende zooveel het maar eenigszins kon, een onvergetelijken indruk.

Nu, een sanatorium voor tuberculoselijders beeft véél zonlicht noodig. Zonlicht en zonnewarmte behooren tot de beste geneesmiddelen, die voor longlijders te bedenken zijn. Misschien doet het licht nog meer dan de warmte. Als in den herfst de koade begint te komen en overdag de zon de natuur buiten wel, maar de, woningen van binnen niet voldoende kan verwarmen, is er bij de patiënten geen sterk verlangen naar kunstmatige warmte, mits het zonlicht maar overal vrij kan bmnen dringen en het weder gunstig geweest is om de patiënten te veroorloven, veel buitea te verkeeren.

Het zonlicht schijnt didrom zoo uitnemend te werken, dat er z.g. chemische stralen zijn, die een genezende kracht bezitten. Niet het getemperde licht, zooals dat door de wolken tot ons komt, heeft die kracht, maar alleen het directe sonlicht. Vandaar, dat men tegenwoordig vaak met gunstig gevolg zieke lichaamsdeelen door de ongetemperde zonnestralen laat beschijnen om genezing ervan te bevorderen.

Licht is echter niet alleen het eenige geneesmiddel, dat „Sonnevanck" kent. Licht en lucht moeten steeds samen gaan en gaan hier inderdaad ook samen. Het sanatorium en zijn terreinen liggen ao i 30 M. boven A. P. en baden zich ds 't ware in een heilzaam mengsel van bosch-en zeelucht. Sommige tuberculoselijders behoeven boschlucbt, andere* zeelucht. Het mengsel, dat hier gevonden wordt, is echter voor alle patiënten goed. Als de zeewind over de dennebosschen strijkt, voert hij naar „Sonnevanck" een volkomen zuivere lucht, waaruit alle kwade elementen verwijderd zijn en die in dubbele mate genezende bestanddeelen bevat. Door zijn uitnemende ligging heeft ^Sonnevanck" voor, dat de koade er niet zoo sterk is als direct aan zee, en dat de wind er wat van zijn eerste kracht mist.

Het is onnoodig te zeggen, dat hetgeen de omgeving van een sanatorium als „Sonnevanck" van de omgeving eener stadswoning zoo buitengemeen gunstig onderscheidt, de omstandigheid is, dat hier niets is te vinden van de groote onreinheid det lucht, die boven een groote stad hangt. Bekend is het, dat zelfs in de gezondst gelegen steden alleen in de buitenwijken de atmosfeer door de telkens van buiten toesttoomende verschè lucht voldoende zuiver blijft.

In den volksmond heet het wel, dat Amsterdam voor longlijders zeer gezond is, en men beroept zich daarbij dan op de statistieken, maar even onjuist als die uitspraak is het beroep op de zoo vaak misleidende statistiek. Indien Amsterdam werkelijk zoo gezond was, waarom zouden dan de geneeaheeren sinds jzar en dag de tuberculoseiyders v> n de, volgens sommigen zoo heilzame geureE(? ) uitdampende, grachten wegzenden naar de Veluwe en naar andere oorden met zuiverder lucht dan Amsterdam bezit ? £a wat de statistiek van Amsterdam betreft, wisten de medici reeds voor juen, dat de „Altersaufbau" van Amsterdam's bevolking onregelmatig is ten gunste van de jonge en sterke elementen. Het groote garnizoen, het niet onbelangrijk aantal studenten, bet leven vao vele joden op straat en wat dies meer zij maakt de statistiek van de Amstelstad zóó gunstig, dat men wondere droomen gaat droomen van de grachten in onze hoofdstad.

Intusscben mag niet uit het oog verloren worden, dat andere factoren met licht en lucht medewerken om het verblijf in de sanatoria een zeer gunstige werking te verzekeren. In vele huisgezinnen toch ontbreekt, omdat er veel kinderen zijn of zaken groote drukte aanbrengen of om welke andere reden ook, de noodige rust, laat de regelmaat te wenschen over en drukken zware zorgen. Dat alles houdt, óók bij den tuberculeuse, de genezing tegen en bevordert eer het doorbreken der ziekte.

Vandaar, dat een sanatorium reeds uit dien hoofde veel boven de huisgezinnen voorheeft, wijl er groote rust en kalmte en zorgvuldig in acht genomen regelmaat heerschen, terwijl de patiënten zich zelfs met eenigen goeden wil aaneen geoorloofde en de genezing zeer bevorderende onbezorgdheid kunnen overgeven.

En dan komt daarbij als vierde element nog, dat in de Sanatoria veel beter dan in de gezinnen voor geregelde en goede voeding gezorgd kan worden. Menigmaal meent men, dat alles wel terecht zal komen, of althans veel resultaat bereikt zal worden, indien een tuberculeus aaagelegde maar allerlei versterkende middelen — vleesch, melk, eieren, enz. — kan gebruiken. Men vergeet dan echter, dat voor den measch een zoodanig afwisselende voeding het beste is, dat het geheele lichaam die sto£fen krijgen kan, welke het behoeft voor zijn diverse functies.

In de Sanatoria — en zoo ook in „Sonnevanck" — wordt dan ook groote aandacht ge wijd aan de voeding en wordt voor voortdurende afwisseling daarin steeds gezorgd. Niet alleen worden bijv. aardappelen, die een licht verteerbaar en — door de bijkomende bestanddeelen — goed voedsel vormen, niet versmaad, maar ze vormen zelfs een deel van de generale voe* ding, waaraan steeds veel zorg wordt besteed.

Op „Sonnevanck” wordt trouwens de stelregel gehuldigd, dat al wat den patiënten voorgezet wordt, onbetwist van de beste qualiteit moet zijn, welke te krijgen is.

Dat juist deze stelregel de zorg voor de maaltijden tot een zeer omvangrijke maakt, springt in het oog als men bedenkt, dat „Sonnevanck"'s heerlijke omgeving zeer onvruchtbaar is, zoodat eigen verbouw niet mogelijk is. Wel worden vloeivelden aangelegd, maar zoolang men geen bsolute zekerheid heeft, dat deze geen bacteiën overdragen op de producten, (Ue erop geweekt worden, is de cultuur op die velden eer gevaarlijk en zeker bijv. voor groenten, ie niet gekookt worden, ten stelligste te verijden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen