Huwelijksbevestiging.

De vraag wordt ons gedaan, of een huwelijksbevestiging ook door een ouderiing mag geschieden, natuuriijk niet als regel, maar "in geval van nood. Het komt voor in een vacante Kerk, dat de consulent, die een huwelijk bevestigen zou, op het laatste oogenblik verhinderd wordt om te komen, of dat in een Kerk, die zelf een predikant heeft, deze door ongesteldheid (, , f andere, redf-ufii plotseling belet wordt et kerkelijk huwelijk te voltrekken; in ulke gevallen zegt men, gaat het toch iet aan, het bruidspaar, dat burgerlijk reeds getrouwd is en misschien reeds in de erk op de huwelijksinzegening wacht, onverrichterzake weer naar huis te laten gaan. In zulke gevallen, meent men, kan een der ouderlingen het kerkelijk huwelijk wel voltrekken, want voor ons. Protestanten, is het huwelijk geen sacrament, maar alleen een plechtige kerkelijke handeling.

Nu gaat het hier natuurlijk niet om de vraag, of zulk een huwelijksbevestiging, wanneer deze door een ouderling geschiedt, niet door de Kerk als geldig zou erkend moeten worden. Zelfs wanneer een ouderling den doop bedient, hoezeer zulk een daad op zich zelf ongeoorloofd zou wezen, hebben onze Kerken de geldigheid van zulk een doop toch toegegeven, omdat een ouderling geen privaat persoon, maar een ambtsdrager is. Maar wel gaat het over de vraag, of zulk een huwelijksbevestiging door een ouderling een geoorloofde daad is.

Naar het ons voorkomt, kan deze vraag niet anders dan in ontkennenden zin beantwoord worden. In het bevestigingsformulier der ouderlingen wordt uitdrukkelijk verklaard, dat de ambten van Dienaren des Woords en van ouderlingen altoos moeten onderscheiden blijven. Deze uitdrukking is met opzet gekozen geworden om te doen uitkomen, dat een ouderling nooit mag doen wat tot het eigenlijke ambt van den Dienaar des Woords behoort. Juist omdat er vlak vooraf gaat, dat de ouderlingen den Dienaren des Woords tot hulp en bijstand zijn gegeven, evenals onder het Oude Testament de Levieten aan de Priesters, zou licht de gedachte kunnen opkomen, dat desnoods de ouderling ook het eigenlijke werk van den predikant zou kunnen verrichten; juist daarom voegt ons formulier er aan toe, dat ook bij deze hulp de ambten steeds onderscheiden moeten blijven.

Wat de beide ambten van predikanten en ouderlingen gemeenschappelijk hebben, de regeering der kerk, het toezicht houden op de geloovigen, de oefening der tucht, kan desnoods door de ouderlingen alleen geschieden, omdat dit alles tot hun eigen ambt behoort; maar datgene waardoor het predikambt van dat der ouderlingen onderscheiden is, met name de bediening des Woords en der Sacramenten, kan door een ouderling niet waargenomen worden. Anders zouden de ambten onderling vermengd worden.

Nu kan er wel geen twijfel over bestaan, dat de huwelijksbevestiging niet tot het ambt der ouderlingen behoort, want het raakt niet de regeering der Kerk, maar vormt een onderdeel van de Bediening des Woords. Onze vaderen wilden daarom ook, dat de huwelijksbevestiging niet aan huis of in een particujier gebouw, maar in de Kerk en wel in de samenkomst der geloovigen geschieden zou, liefst op een dag in de week na de gewone bediening des Woords. Het moest niet een afzonderlijke sacramenteele handeling wezen, die alleen door den predikant in tegenwoordigheid van de familie voltrokken werd, maar de huwelijksbevestiging moest als 't ware in de geA\'one bediening des Woords worden opgenomen, zooals het ook geschiedt met de openbare belijdenis des geloofs en de bevestiging van de kerkelijke ambtsdragers. De huwelijksbevestiging, of gelijk men oudtijds liever zei, huwelijksinzegening, bestaat dan ook nergens anders in, dan dat uit Gods Woord verkondigd wordt welke plichten God ineen Christelijk huwelijk den getrouwden oplegt, de belofte van de getrouwden gevraagd wordt, dat ze naar deze ordinantiën Gods in het huwelijk leven zullen en dan de zegen Gods over hun huwelijk wordt uitgesproken Nu behoort èn de bediening des Woords èn het uitspreken van den zegen tot het ambt van den predikant en niet van den ouderling. Indien nu beide ambten altoos moeten gescheiden blijven, dan mag de ouderling ook in geval van nood, deze huwelijksinzegening niet waarnemen, evenmin als hij in geval van nood het Woord mag bedienen of de sacramenten mag uitreiken. Natuurlijk kan het evengoed voorkomen, dat wanneer een doop zal plaats hebben of het Avondmaal zal bediend worden, de predikant plotseling verhinderd wordt; ook dan zullen de ouders of Avondmaalsgangers teleurgesteld moeten worden want indien er geen andere predikant te krijgen is, zal de Doop of het Avondmaal niet kunnen bediend worden. De gevallen staan in zooverre volkomen gelijk. En evenmin als bij ontstentenis van een predikant een ouderling zou mogen doopen of het Avondmaal bedienen, mag hij ook in zulk een geval het huwelijk bevestigen.

Wel zou men kunnen opmerken, dat een kerkelijke huwelijksvoltrekking, nadat het burgerlijk huwelijk eenmaal voltrokken is, veel moeilijker kan. uitgesteld worden dan een doops-of avondmaalsbediening, maar dit bezwaar mag hier toch den doorslag niet geven. Vooreerst zal een geval, waarin het onmogelijk is een predikant te krijgen, zich wel uiterst zelden voordoen ; men kan in een groote stad altoos wel een der andere predikanten verzoeken om inplaats van den afwezigen predikant op te treden, en op onze dorpen is er bijna altoos wel een predikant in de buurt, dien men per rijtuig kan laten halen. Het uitstel zou dan nog altoos niet meer dan enkele uren bedragen. Maar zelfs in geval men op den trouwdag geen predikant kon krijgen, zou dit geen motief mogen wezen, om het huwelijk door een ouderling te laten bevestigen, omdat het in elk geval mogelijk is, een of twee dagen later desnoods op den daaropvolgenden Zondag het huwelijk door een predikant te laten bevestigen. Dat burgerlijke en kerkelijke trouw dan niet op één dag vallen, is geen beletsel; op tal van onze dorpen is het gewoonte, op een dag in de week te trouwen bij den Burgemeester en eerst den daaropvolgenden . Zondag het huwelijk kerkelijk; te laten bevestigen. Natuurlijk^ dat men in zulke gevallen het huwelijksleven eerst begint, nadat de kerkelijke trouw voltrokken is. In onzen tijd, nu men zelfs op onze dorpen schier overal telegraaf of telefoon tot zijn beschikking heeft, en de communicatiemiddelen zoo snel iemand vervoeren, zal zulk een uitstel van enkele dagen wel nergens noodig wezen. Met wat meer geld en moeite is een predikant altoos wel te krijgen. En het verdient altoos de voorkeur, al kost dit dan wat meer geld, den geordenden kerkelijken weg te bewandelen en de huwelijksbevestiging door een predikant te laten voltrekken, dan uit zekere gemakzucht of om extra-kosten te voorkomen, de huwelijksbevestiging door een ouderling te laten plaats vinden, waardoor de grens tusschen de beide ambten zou worden uitgewischt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen