Voor Kinderen.

AAN VRAGERS.

Onlangs zag ik in een prentenbijbel een plaat voorstellende het bezoek der koningin van Scheba bij koning Salomo. De koningin hgt geknield voor zijn troon en op de trappen ziet men de leeuwen waarvan in den Bijbel gesproken wordt. Onder de plaat staat dit versje:

De Zuider koningin Voor Davids leeuwentroon, Ter aarde neergeknield Begroet zijn grooten zoon; Zij weet hem van haar hand Geschenken op te dragen. De wijsheid reist zoo ver Gelijk de zonnewagen.

Wat wordt nu bedoeld met den eersten en den tweeden regel, en met den zevenden en achtsten.

P.

Koning Salomo wordt als zoon en opvolger van David gezegd op diens troon te zitten. Davids troon is zinnebeeldig Davids heerschappij en koninkrijk. Salomo zat dus op Davids troon, al had hij ook voor zich zelf een prachtigen troon van goud en elpenbeen laten maken, met gebeeldhouwde leeuwen versierd.

Wat den zonnewagen betreft die komt voor in de fabelleer der oude Heidenen. Zij dachten dat de zon des avonds wegzonk in de zee en des morgens daaruit weer oprees. Dan kwam Apollo de zonnegod, en reed met haar in den zonnewagen, een soort van open rijtuig, langs de hemelbaan, van het Oosten naar het Westen. Zoo, wil de dichter zeggen, doet ook hij of zij die verstandig is een verre reis om wijsheid te hooren.

C. R. vraagt wat puimsteen is en waarom het zoo heet; verder waar het woord pul, een soort van kan, van daan komt.

Puimsteen is een vulcanisch gesteente, dat vooral bij vuurspuwende bergen gevonden wordt of bij die het vroeger waren. Het doet denken aan sintels en is zeer licht. Men vindt het veel op de Liparische eilanden bij Sicilië, die zeer vulcanisch zijn. Van een eiland, Stromboli geheeten, stijgt altijd rook op. Puimsteen wordt gebruikt .vooral tot wrijven en polijsten. De naam komt van het Latijnsohe woord Pumc.x. De Latijnen of Romeinen die Italië bewoonden, kenden natuurlijk het puimsteen zeer goed.

Ook het woord pul is waarschijnlijk afkomstig van het Latijn en wel van het woord Ampulla d. i. een flesch of kan.

J. te Z. doet ook twee vragen. De eerste luidt: Wat wordt bedoeld met de uitdrukking: eieren met beieren? Wat zijn beieren?

Als ik mij niet vergis komt deze uitdrukking voor in de werken van Jakob Cats; zeker ook nog wel elders.

Wat eieren zijn weet ieder; «beieren" is het taalkundig. onjuiste meervoud van bei, dat ook voorkomt in aardbei, moerbei enz. en bezie of bes bcteekent. Beieren zijn dus bessen. Dat komt ook geheel uit met de benaming die men in Zeeland hier en daar gebruikt: eiers en beiers. Men bedoelt daarmee pap die bestaat uit eieren, stroop en nog niet rijpe kruisbessen.

Zoet en zuur zijn hier dus dooreen gemengd. Daardoor beduidt ook de uitdrukking zinnebeeldig: leed-en vreugd, ramp en geluk, die in de wereld elkaar afwisselen. Cats zegt: eieren met beieren is de huwelij ksstaat, wat zeggen wil: lief en leed komt daarin voor. Daar Cats zelf een Zeeuw was, is het geen wonder dat hij de uitdrukking kende.

Het woord beieren 'twelk soms gebruikt wordt voor het slaan of kleppen der klok, staat met het bovengenoemde in geen verband.

De tweede vraag luidt:

Wat beduidt het gezegde: Het riekt naar de lamp, en hoe komt men er aan?

Dit gezegde vindt zijn oorsprong in het oude Griekenland.

Omstreeks 350 jaren vóór Christus woonden te Athene twee redenaars. De eenheete Pytheas, de ander was de beroemde, welsprekende Demosthenes. Zij waren elkanders vijanden, waarschijnlijk door dat de een meer geroemd werd dan de andere. Nu gebeurde het dat Pytheas sprekende over de redenen van Demosthenos wel eens zeide: Zij rieken naar de lampenpitten. Dit doelde daarop dat Demosthenes zulk een bijzondere zorg aan zijn werk besteedde.

Er wordt nl. verteld dat deze redenaar om ongestoord te kunnen werken, zich in een hol begaf, waar wel niemand hem zoeken zou. Bovendien schoor hij nog zijn hoofd ten halve kaal, zoodat hij toch niet in het openbaar kon verschijnen, al had hij gewild. In het hol was het donker en moest dus altijd bij lamplicht worden gewerkt. Daarop doelde Pytheas.

Tegenwoordig verstaat meii door een werk dat naar de lamp riekt, een stuk in dicht of ondicht waaraan men bespeuren kan dat veel tijd, zorg en inspanning is besteed, maar dat meestal niet uitmunt door een schoonen vorm.

Bij Demosthenes was dit laatste wel het geval. Hij gaf zich ongelooflijke moeite om een goed redenaar te zijn. Hij icon b.v. gelijk meer menschen de letter R niet zeggen. Om dit gebrek te overwinnen nam hij steentjes in den mond, en slaagde er zoo ia om een volmaakt spreker te worden.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen