Voor Kinderen.

DE VREEMDE.

III.

DE BARON.

De Oost-Indische Compagnie liet zich ook jegens Stevens niet onbetuigd. Had zijn vader haar trouw gediend, de zoon zou daarvan nog nut trekken.

Daar hij door zijn ziekte de maatschappij niet langer in Indië dienen kon, had men kunnen volstaan met hem een klein jaargeld te geven. Doch de heeren vonden beter dit uit te winnen en hem in de plaats iets beters te schenken, te weten een betrekking gelijk zijn vader een langen tijd had bekleed.

Met blijdschap nam Willem dit voorstel aan. En zoo kreeg hij dan een plaats op een der kantoren van de Compagnie, wat hem onder meer een goed inkomen verzekerde, zoodat hij die reeds eenig inkomen bezat voor het tijdelijke geen zorg behoefde te hebben. Voorloopig nam hij zijn intrek in het oude huis, waar moeder en zuster woonden en voor heni nog plaatg in overvloed was.

Een erfenis deelen is iets dat aanleiding kan zijn tot veel verblijdends maar ook tot veel bedroevends. Willem vond het dan ook alles behalve gemakkelijk, toen elk het zijne hebben moest, alle broers en zusters tevreden te stellen, doch slaagde hij daarin ten slotte. Kort daarop ging hij in zijn nieiTwen werkkring en na enkele maanden reeds was hij op het nieuwe kantoor geheel ingeburgerd, en liepen de zaken geregeld onder zijn leiding.

Onder de schrijvers over welke hij gesteld was, bevond er zich een die in de wandeling bijna nooit anders dan ide baron" werd genoemd, 't Was een zeer eigenaardig, maar juist niet aantrekkelijk man. Vroeger was hij zeer rijk geweest, doch hij had door sspeculeeren" zooals men dat heet nagenoeg alles verloren. Speculeeren is goeddeels wagen. Nu zegt wel het spreekwoord: Wie waagt wint, maar ook wordt het laatste woord wel eens > verliest".

Dat had ook de baron ervaren.

Het groot vermogen, hem door zijn ouders nagelaten, had de baron gestoken in allerlei gewaagde ondernemingen, die veel winst beloofden — als 't goed ging; Ook had hi5 huizen'en landerijen gekocht en nog veel meer, in de hoop alles straks weer met groot voordeel te verkoopen. Doch het kwam anders uit dan hij gehoopt en verwacht had. Daar hij weinig doorzicht en verstand bezat viel het boozen menschen gemakkelijk hem te bedriegen.

De zaken waarin hij zijn geld gestoken had liepen zoo slecht dat hij niet alleen geen winst maakte, maar ten slotte zijn geld kwijt raakte. Wat hij . gekocht had bracht veelal minder op dan hij er voor gegeven had. Geen wonder dat zijn groot vermogen verbazend, slonk. In zijn onverstantl meende hij het verlorene te kunnen herwinnen door op nieuw te speculeeren. Doch dit maakte, gelijk meestal, de zaak nog erger. Hij verloor bijna alles, moest zijn uiüuie huis en fraaie meubelen verkoopen en zou met zijn dochter, zijn eenig kind, gebrek geleden hebben, als niet een paar oude vrienden zich over hem ontfermd hadden. Zij bezorgden hem een postje op het kantoor der O. I. Compagnie, waar Stevens aan het hoofd stond.

Zoo was hij althans voor nijpend gebrek bewaard. En wellicht zou hij een nieuw leven hebben kunnen beginnen, zoo hij wijs gehandeld had. Doch thans openbaarden zich zijn groote gebreken; onverstand en hoogmoed. Men had hem om te beginnen licht werk gegeven, doch zelfs .dit vond hij te lastig of was hem te moeilijk, zoodat Stevens groot geduld noodig had.

Daarbij kwam, dat de man, hoe onbeduidend hij ook was, toch zeerjgroote gedachten van zich zelf koesterde, en zich door afkomst, verstand en deftigheid hoog verheven achtte boven zijn medebedienden. Daar hij dit bij alle gelegenheden liet merken, hadden zij hem den spotnaam van »de baron" gegeven. Zelfs werd op hem een schimpversje gemaakt dat luidde:

Mijnheer baron, Met leege ton. Zoo dwaas hoogmoedig, Dat elk bespot U, groote zot Ga heen — en spoedig.

Dit vers werd later met een plaatje er bij opgenomen in de zoogenaamde kinderprenten, die honderd jaar geleden voor twee duiten per stuk verkrijgbaar waren, en nog wel, zoo ik meen, hier en daar voor een cent te koop zijn. Uit mijn jeugd kan ik mij vers en prentje nog best herinneren.

Dat de baron weinig vrienden had is begrijpelijk, en ook dat hij, die nog altijd een heer wilde zijn, van zijn schraal inkomen, niet kon leven; hoe zuinig zijn dochter de huishouding ook bestuurde. Doch weinigen wisten dit.

Op zekeren dag kwam de boodschap aan het kantoor dat onze man wegens ziekte niet kon komen. Den volgenden dag toen hij weer niet verscheen, ging Stevens, gelijk zijn plicht was, den zieke eens bezoeken, dien hij te bed vond ernstig ongesteld.

Zeer beleefd en vriendelijk was Stevens ontvangen geworden door een jonge vrouw, de dochter van den baron. Haar vóórkomen en manieren, gelijk haar woorden deden Stevens dadelijk begrijpen, dat hij hier te doen had met iemand uit hoogen itand, al bezat zij dan ook geen rijkdom. Van dit laatste getuigde reeds de kleine woning, slechts twee vertrekjes. Meubelen waren er niet veel en juist geen sierlijke. Alles toonde dat hier geen weelde heerschte maar reinheid en netheid des te meer. De jonge vrouw zelf had, schoon eenvoudig gekleed, iets voornaams in haar wezen dat te gelijk recht vriendelijk en aantrekkelijk was.

Dit alles merkte Stevens op terwijl hij in gesprek was met de jonkvrouw, met wier vader hij slechts enkele woorden had kunnen wisselen. Het ontging hem niet hoe de dochter in haar spreken den vader blijkbaar in verstand verre overtrof. Evenzoo merkte hij op hoe de woning ondanks alle gebrek toch iets vriende-' lijks had, en deze vrouw de kunst verstond om met het geringe nog veel te doen.

»U zult het wel druk hebben, " sprak hij, »bij de huishouding nog de zorg voor een zieke. Er wordt veel van uw kracht gevergd."

»Zeker mijnheer" was het antwoord, »maar wij hebben goede hulp. Er staat geschreven: Die den Heere verwachten zullen de kracht vernieuwen."

Eenigszins verbaasd keek Wiilem de spreekster aan. Niet dat heni zulke woorden vreemd waren, maar hij had ze allerminst verwacht in de woning van den baron en uit den mond van diens dochter.

BRIEFWISSELING.

B. te F. Veel dank — voor later gebruik.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen