Voor Kinderen.

DE VREEMDE.

V.

NIEUWE DINGBN.

De kennis die de oude juffer Stevens en de jonge juffer Walburg met elkaar gemaakt hadden, leidde al spoedig tot vriendschap. Op het eerste bezoek volgde een tweede en meer.

't Spreekt van zelf, dat de heer Stevens nu ok Walburg meermalen ontmoette, wat hem er van onaangenaam was. Niet alleen toch as zij naar het uiterlijk een lieflijke verschijing met iets edels in haar voorkomen, maar ij had reeds kunnen opmerken dat ook innerijke schoonheid haar sierde. Zij was een vrouw ie God vreesde en dat toonde in haar wandel, ooral ook in het trouw zorgen voor haar ader. Stevens kon dit te meer op prijs stellen, daar hij in Oost-Indië tal van vrouwen had ezien, die heel anders handelden en wandelden. Hij gevoelde dat wat geloof en' leven betreft deze vrouw, schoon zeven jaar jonger dan hij, ver boven hem stond, en hij wenschte wel zelf te zijn zooals zij.

Doch hij begon ook iets anders te wenschen en dat was, kort gezegd, dat Walburg te eeniger tijd zijn vrouw zou worden. Wat afkomst betreft stond zij hoog genoeg voor _een huwelijk met een ambtenaar der O. I. Compagnie. Hij op zijn beurt bezat of verdiende ruimschoots het noodige voor een gezin. Doch vooral werd Wülem Stevens aangetrokken door haar stille vroomheid en haar zorg voor haar vader. Walburg harerzijds bleef steeds dankbaar voor hetgeen Stevens voor dien vader had gedaan. En zoo ontstond tusschen hen beiden een genegenheid die duurzaam werd. Eindelijk openbaarde Willem aan zijn moeder zijn voornemen Walburg ten huwelijk te vragen. En de oude vrouw, die het meisje nu goed had leeren kennen kon niet anders dan de keus van haar zoon zeer gelukkig noemen. Korr daarna had reeds het huwelijk plaats.

Willem had zijn moeder voorgesteld bij hem te komen inwonen, doch deze was te veel aan haar oude huis gehecht, en wenschte dit niet te verlaten. Wat den baron betreft die eveneens bij zijn dochter had kunnen blijven, hij maakt dit zelf onmogelijk door zijn dwaasheid. > Ik kan", zoo sprak hij tot zijn vrienden, «onmogelijk de tweede zijn, als ik tot een gezin behoor, en nu zou een jongere dan ik de hoofdpersoon wezen; dat gaat toch niet". Wat men hier ook tegen inbracht, het baatte niet. Ten laatste huurde de baron een kleine kamer bij den meesterknecht van zijn pakhuis, en kon nu in dat vertrek onbeperkt gebieden. Voor zijn spijs en drank zorgde de vrouw des huizes. Zoo kon hij dan opperheer blijven, al was het in een klein gebied.

Zoo had dan de Heere voor Stevens trouwelijk gezorgd en hem boven bidden en denken gezegend. Want wel zegt de Schrift: > Een goede vrouw komt van den Heere*. En een goede vrouw had hij verkregen, dit bleek telkens. Stevens was, gelijk we reeds zagen, een man die den dienst des Heere waarnam als een plicht, maar ook niet meer. Doch zijn vrouw wist wat de apostel bedoelt als bij er van spreekt, dat de liefde Gods in de harten der geloovigen is uitgestort. En door die liefde werd zij tot alle goed werk gedrongen.

Hoewel Stevens te Ainsterdam geboren en opgevoed was, gevoelde hij er zich thans niet op zijn gemak al had hij ook een fraaie woning, die netjes was ingericht. De oorzaak lag daarin, dat hij zooveel jaren in de Indien had vertoefd, en daar niet in groote steden maar meest in dorpen of op het vrije veld had gewoond. Hij was gewend geworden aan het vrije buitenleven, aan veel frissche lucht en veel groen, en aan wandelingen in de natuur. Van dat alles nu Stond in het toeemalig Amsterdam nog minder in dan in het tegenwoordige. Zoo begon dan Stevens hartelijk te verlangen naar een woning, die hem meer gelegenheid gaf zijn vroegere levenswijs te volgen.

Nog eer dan hij had durven hopen zag Stevens zijn wensch vervuld. Tusschen Amsternam en het dorp Amstelveen liep en loopt nog een breede weg, die er echter toen eenigszins anders uitzag dan thans, nu Amsterdam zich reeds tof dezen buitenweg heeft uitgebreid en nieuwe stadswijken de vroegere weilanden vervangen. Destijds telde de Amstelveensche weg bij Amsterdam verscheiden groote buitenplaatsen, waar rijke Amsterdammers den zomer doorbrachten, ver van de woelige stad die een half uur verwijderd lag.

In deze landelijke omgeving gelukte het Stevens een geschikte woning te vinden, waarvan de eene helft in gebruik was bij een gezin dat daar was gaan wonen wijl man en vrouw beide in de stad niet recht gezond waren en hoopten buiten beter te worden.' Niemand kon vermoeden van wat groote beteekenis het zijn zou dat onze Stevens juist hier te recht kwam.

Hij zelf en zijn vrouw hadden veel genoegen in hun nieuwe woning. Eiken morgen deed Stevens uit de zoogenaamde Dubbele buurt langs den Overtoom, toen ook een buitenweg, het ritje naar de stad, dat zoowel lastig als genoegelijk kon zijn al naar het jaargetij was. Van een omnibus of iets dergelijks was daar toen vooreerst nog geen sprake.

BRIEFWISSELING.

Ettelijke vragen komen eerlang aan de beurt.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen