Buitenland.

België. We deropleving.

Langzamerhand begint België zich te herstellen van de ontzettende slagen die het door den oorlog zijn toegebracht. De nijverheid moge zich nog niet kunnen ontwikkelen gelijk te voren, de landbouw daarentegen bloeit gelijk nog niet gezien is. Het is sedert eeuwen de gewoonte geweest, in de steden en op het platte land, den avond voor Kerstfeest het z.g. „réveillon" te houden. Het is de feestmaaltijd welke dan bereid wordt, en welke tot middernacht duurt; dan staat men van den disch op en begeeft zich naar de mis.

In Brussel is het gewoonte geworden dat men het Kerst-Réveillon in een restaurant gaat gebruiken. Een'huiselijk Kerstfeest met de kinderen, met of zonder Kerstboom, kent men in Brussel niet. Men gaat in den Kerstnacht soupeeren in een gerenomeerd restaurant, en men heett in den regel geen flauw vermoeden van datgene, wat in de volheid des tijds geschied is en wat de Engelen in den hemel heeft doen juichen. In de. volkswijken en op de boulevards en in de deftige buurten, overal viert men feest op den daf vóór Kerstmis, zonder aan den Heiland , te denken. De bedehuizen, vroeger in den Kerstnacht gezocht, ging men steeds meer mijden, zoodat in Brussel allengs de mis te middernacht niet meer werd gevierd. .\a het souper werden veeleer de nachtkroegen bezocht, waar wordt gedanst.

Hierin is door den ernst van den tijd verandering gekomen. De restaurants werden schier niet bezocht, de nachtkroegen hadden niet eens het verzoek gedaan om na het vervroegde sluitingsuur open te büjven. Daarentegen hadden de Roorasche geestelijken besloten, dit jaar weer een kerkdienst te middernacht te houden : de kleinste kapel ontsloot op dat tijdstip hare deuren. De menigte die zich daarheen begaf, was ontzaglijk groot, en men luisterde weer naar het Engelenüed, dat volgens de Roomschc vertaling luidt: »Eere zij God in de hoogste , hemelen, vrede op. aarde voor menschen, die van goeden wille zijn".

Dat geheele scharen weder de kerken bezochten, is voor België's hoofdstad de winst geweest, die de oorlog heeft gewerkt.

N-Amerika. De inaugureele rede van den Principal van het Prin­ t ceton Seminary.

Wij deelden het een en ander mede omtrent den strijd, die in de Presbyteriaansche Kerk gevoerd wordt tegen het modernisme. Het Union Seminarium van New-York is jaren lang een kweekplaats voor moderne candidaten geweest, en daar de hoogleeraaren van die instelling een overwegenden invloed uitoefenden op de Classis van New-York, zoo kwamen velen dier candidaten, na door genoemde Classis onderzocht te zijn, de kerk binnen. Het schijnt dat de Presbyteriaansche kerk van de nieuwe wereld in haar laatste algemeene synode daarom alle Gemeenschap met het Seminarium van New-York verbroken heeft.

In „Princetoij Seminary" bezit de Presbyteriaansche Kerk eene instelhng voor hooger onderwijs, wier hoogleeraren niet medegesleept werden door den geest der eeuw. Dit Seminarie is niet weinig versterkt doordat op Woensdag •13 Oct. Dr. J. Ross Stevenson geïnstalleerd werd als „principal". Tegelijkertijd werd .Dr. R. Smith als professor in de homiletiek bevestigd.

In Dr. Stevenson heeft het Seminarie een man die "den invloed der school meer naar buiten zal doen uitgaan.-De oratie waarmede hij zijn ambt aanvaardde, ging over de eischen die de Presbyteriaansche kerk aan de Theologische School stelt, of gelijk de titel luidt, over: , , Theologische opleiding in het licht van de eischen des tijds".

De eischen des tijds waren volgens den spreker vier in getal. In de eerste plaats moet men wetenschappelijke opleiding hebben in den geest van de apostelen. Mannen vol van geloof en van den Heiligen Geest zijn er noodig, die ook bekend zijn met de nooden en het streven der menschheid. Voorts moet de Theologische school mannen vormen van positief geloof die de levende boodschap des heils weten te brengen. Nu de hedendaagsche Schriftcritiek de Godsopenbaring aantast en' dS dusgenaamie wetenschap het boven-natuurlijke en het wonder door de evolutietheorie wil wegcijferen, terwijl de Hegeliaansche wijsbegeerte de werkelijkheid der zonde en het bestaan van een persoonlijken God aantast, iijn er mannen noodig, die op de hoogte zijn van den tijd waarin wij leven en welke beslist de oude waarheden die door de openbaring Gods worden geleerd, weten te verdedigen.

Ten derde eischt de kerk mannen die het Evangelie weten toe te passen op het terrein van het sociale leven. In de eerste plaats is het Evangelie een kracht Gods tot zaligheid voor den individueelen mensch, maar tevens leidt de individueele bekeering tot actie op alle terrein des levens. De vierde eisch is'een breede blik, die heel de menschheid omvat. De Christelijke religie alleen kan de internationale verhoudingen in het rechte licht plaatsen. De geopende deur voor de Zending wordt steeds meer gezien. Princeton heeft vele zendelingen gevormd, het-; welk in bijzonderheden werd aangetoond.

Wij verblijden ons in deze rede, welke goed slaat op de omstandigheden waarin de Presbyteriaansche kerk verkeert. Wel hadden wij gaarne nog iets meer vernomen, en wel omtrent de houding die de aanstaande Dienaren des Wqords hebben aan te nemen ten opzichte" van de belijdenis der Presbyteriaanscné kerk. Maar als men weet dat in die kerk van, Amerika de belijdenis die aan alle Christelijke Kerken gemeen is, bestreden wordt, kan men begrijpen d^ door den hoogleeraar niet gesproken werd over het specifiek Presbyteriaansche, maar over het algemeen (Jhristelijke, hetwelk door de dienaren der kerk moet gehandhaafd worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen