In memoriam Ds. Bos.

Met het overlijden van Ds. Bos, den emeritus-predikant van Dokkum en redacteur van de ' Wachter, valt een der beteekenisvolle figuren uit ons kerkelijk leven weg.

Ds. Bos was geen soepele man, geen man van strijken en plooien, geen man, die in compromissen heil zocht. Veeleer was zijn aard stroef, zijn natuur polemisch, stond hij, gelijk het volk dit uitdrukt: »stijfopzijn stuk.!' Waar hij gevaar meende te zien voor afwijking van de waarheid, streed hij zonder aanzien des persoons en gaf hij nooit kamp. Aan het beginsel van de eigen opleiding had hij de liefde van zijn hart verpand, en rusteloos, zonder ooit te verzwakken, heeft hij tot het laatste van zijn leven voor dat beginsel geijverd. Niet in de breedte lag zijn kracht; soms scheen het, alsof er slechts één snaar was op het speeltuig van zijn hart; maar die céne snaar wist hij te tokkelen met een virtuositeit, die toch b'ewondering afdwong.

Dat die strijd vaak ging tegen broeders in eigen kring, weet ieder. Maar Ds. Bos was een eerlijk tegenstander. Hij streed nooit met persoonlijke wapenen. Hij zocht geen eigen belang. Men was altoos overtuigd, dat hij meende aldus te moeten handelen. En bij zijn graf kan óok zijn tegenstander hem een eerc-saluut brengen.

En ook wij doen dit gaarne, omdat, al gold zijn strijd niet het minst de Heraut, we toch wisten, dat hij onze Gereformeerde Kerken oprecht en hartelijk liefhad dat hij zijn beste krachten aan haar heeft gegeven en bij alle verschil van inzicht, nooit de band der eenheid door hem verbroken is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen