Ingezonden Stukken.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

Stemmen uit het werk der barmhartigheid!

W-anneer we zoo eens nagaan, hoe de buitenwereld denkt en spreekt over Krankzinnigenverpleging, en het Stichtingswezen, dan vragen we ons wel eens af, of zoo iets mag blijven bestaan. Is er dan niemand te vinden, die door woord en schrift haar kan overtuigen van de werkelijkheid, niemand die zich wil geven om eenig licht te verspreiden in deze voor velen zoo donkere zaak ? -

Er zouden veel meer gevonden worden, zoowel jongelingen als jongedochters van christelijken levenswandel, om zich te geven, en mede te werken aan de verpleging dezer ongelukkigen. Maar we weten bij ervaring, hoe ver de publieke meening en de werkelijkheid uiteenloopen. De praatjes door onkunde, zijn voor iemand die beter weet, gewoonweg bespottelijk.

Het zou onbegonnen werk zijn, in dit stuk te trachten, de lezers met het juiste der zaak op de hoogte te brengen. In dezen vooral is het spreekwoord zoo waar: „Ondervinding is de beste leermeesteres." Men toont over 't algemeen te veel gehechtheid aan die oude ideeën omtrent de Krankzinnigenverpleging in vroeger 'dagen, om u daarvan terug te brengen. Laten we het. u toch echter even mogen aanzeggen en opmerken.

Natuurlijk ziet het er in een Krankz. gesticht ietwat anders uit, dan in, een gewoon Ziekenhuis. Veel hangt echter af van den aard der ziekte en den toestand der patiënten. Ofschoon het aanzijn over''t geheelvrijwel overeenkomstig de gewone ziekenverpleging mag en moet zijn, de wijze van verpleging is in elk opzicht een geheel andere. Krankzinnigen zijn ontoerekenbaar en weten vaak niet wat zij doen. Ze behoeven dus een bijzondere wijze van verpleging. Mag hét werk der~ Verpleging meer de vrouw worden toegekend, 4e Krankz. verpleging

maakt daarop een uitzondering. We zeiden, de patiënten weten vaak niet wat ze doen; krankzinnigen, zegt een onzer voormannen, staan op sexueel gebied meest zwak. Bij deze lijders zijn de lustgevoelens om met het andere geslacht in aanraking te komen, verhoogd. Blijkens al deze gegevens doet de verpleging door zusters in mannenafdeelingen tekort en afbreuk aan de Christelijke Verzorging van Krankzinnigen. ^

Reeds zijn enkele onzer Christelijke Inrichtingen tot dezen gewichtigen stap besloten, enheeft men de Zusterverpleging als zoodanig toegepast. Weliswaar geschiedde het noodgedrongen bij gebrek aan voldoend manlijk personeel. Dit neemt echter niet weg de bezwaren, die er noodwendig mee gepaard gaan. Met de zusterverpleging gaat het al verder en verder, van kwaad tot erger. Daarom dit euvel verre van ons, om andere, betere maatregelen te treffen ter voorziening in dien nood. Veel staat thans op het spel. Stemmen uit het midden van den broederkring getuigen van toekomstige bezwaren voor hen, die zich vrijwillig dit beroep tot een levenspositie kozen. En is het gevaar denkbeeldig.'' Immers neen! Zal ook hier de vrouw den man gaan verdringen? Neen, niet geheel, werd ons geantwoord; in beperking van terrein ligt uw toekomst. Maar wordt ons terrein kleiner, dan zijn minder arbeiders, noodig; heeft men minder noodig, des te gemakkelijker is een voldoend aantal te krijgen. Noodwendig gevolg, ^~ geen verbetering van positie.

Meer nog! Het geldt hier ook de belangen der zusters. De zusters, aangewezen om in een mannenpaviljoea dienst te nemen, zijn vaak gedwongen daaraan gevolg te geven, willen ze niet wegens ' dienstweigering ontslagen worden. En tenslotte: „Wij beoogen inzonderheid het heil en welzijn onzer patiënten. Dat is ^et wat wij zoeken. Daartoe dient ons schrijven."

Beleefd vragen wij oordeel, en verzoeken medewerking van bevoegde - zijde, om deze quaestie tot een betere oplossing te brengen. Kunnen wij daarop rekenen, dan zal deze geringe arbeid niet vruchteloos blijken, maar een spoorslag tot welslagen beteekenen.

Indien iemand omtrent het hier besprokene nadere inlichtingen wenscht, of met ons van meening mocht verschillen, gaarne zullen wij ohs beschikbaar stellen, of onze meening geven voor een betere.

Dat 's Heeren zegen rijkelijk ruste op het werk der Christelijke Verzorging van Krankzinnigen; geve Hij dat de lijders, die zoo veel moeten ontberen, toch 'in de gestichten liefderijke harten vinden, voor wie zij hun kommer en leed neerleggen en uitstorten. Dat de Heere ook in dezen Zijnen wijngaard Zijn arbeiders uitstoote, toegerust met lust en liefde tot het vaak moeilijke werk, opdat familiebetrekkingen zich verheugen in de Christelijke Verpleging, welke hun dierbaren daar mogen ontvangen.

Dat zij tot lof en eer en heerlijkheid van God Drieëenig.

„ Wolfheze."

A. HAVENAAR.

J. ZAAGMAN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen