De wijze, waarop

Amsterdam, 3 October 1919.

De wijze, waarop Ds. Netelenbos op verschillende plaatsen in ons land optreedt om, terwijl de procedure tegen hem nog gaande is, publieke protest-reden tegen zijn schorsing te gaan houden, en tegelijk voor zijn eigenaardige opvattingen propaganda te drijven, kan kwalijk dienen om de sympathie voor. zijn persoon te verhoogen. Natuurlijk kan niemand in ons vrije Nederland belet worden om de grieven, die hij meent te hebben, voor het groote publiek uiteen te gaan zetten. Maar een predikant heeft zich zelf toch wel ernstig af te vragen, in hoeverre hij van dit recht van het »vrije woord" gebruik mag maken.

Het ambt, dat hij bekleedt, legt hem zekere verplichtingen op. En bovenal dient hij te zorgen, dat de Kerken, in wier dienst hij staat, niet door zijn optreden in een hatelijk daglicht worden gesteld.

Reeds het feit nu, dat de liberale pers zich in dit optreden verkneukelt, hem op alle manier looft en prijst, en zich beijvert breede verslagen van zijn redevoeringen te geven, had hem tot voorzichtigheid moeten manen. Het is altoos een zeer verdacht teeken, wanneer de liberale pers met zoo bijzondere waardeering over een dissident in onzen kring spreekt, want-de geest van de liberale pers staat diep vijandig tegen al wat kloek en beslist Gereformeerd is. Men ziet dan ook telkens, hoe degenen, die voor het echt-Gereformeerde beginsel het opnemen, door haar gesmaad en verguisd worden, terwijl omgekeerd al wat tegen het Gereformeerde beginsel ingaat, door haar geflikflooid en geprezen wordt. Lof van deze liberale pers zal daarom voor ieder, die waarlijk het Gereformeerde beginsel lief heeft, steeds een zeer bedenkelijk teeken zijn.

Maar ook al laten we dit argument rusten, dan kan het toch zeker niet de juiste weg zijn, dat een predikant onzer Kerken openlijk gaat optreden voor een zeer gemengde schare, waarvan het meerendeel niet eens lid onzer Kerk is, om daar zich te gaan beklagen over onrecht, dat hem zou zijn aangedaan. Ons Gereformeerd Kerkrecht kent gelukkig een beteren en uitnemender weg, dan dat brengen van zijn eigen twistzaak voor de vierschaar der wereld. Wie meent verongelijkt te zijn, kan in onze Kerken zich steeds beroepen op een meerdere vergadering. De weg tot herstel van grieven staat dan ook voor Ds. Netelenbos open. Hij kan zich van de beslissingen der Classis en der Provinciale Synode beroepen op de Generale Synode. En hij toont al zeer weinig vertrouwen te hebben in de rechtmatigheid van zijn zaak, wanneer hij, in stee van dezen wettigen weg te bewandelen, zich tot de volksmassa gaat wenden.

Het is dan ook volkomen juisf gezien, dat de predikanten van de Gereformeerde Kerken, waar Ds. Netelenbos optrad, zich onthouden hebben van met hem in polemiek te treden. Het uitnemende antwoord dat Ds. RuUman hem te Utrecht gaf en dat daarna in de pers gepubliceerd werd, was volkomen voldoende. Al is het waar, dat bij de kerkelijke procedure, tegen „Ds. Netelenbos gevoerd, verschillende misslagen begaan zijn, die ook wij betreurd hebben, omdat de zaak zelve daardoor vertroebeld werd, het kan thans wel voor niemand meer' twijfelachtig wezen, dat de beweging. aan wier hoofd Ds. Netelenbos zich gesteld heeft, een zeer bedenkelijk karakter draagt. Maar het pleit daarover behoort niet voor een vergadering van zeer gemengd allooi, maar voor de Kerk zelve gevoerd te worden.

Het gaat, zooals het thans blijkt, niet om het vervullen van een predikbeurt in de Hervormde Kerk, of om het gebruiken van een ietwat vreemde, uitdrukking als , , Christuservaring", maar om het principieele en alles beheerschende vraagstuk van het gezag en de inspiratie van de Heilige Schrift. Op dit punt zal, wanneer Ds. Netelenbos niet tot andere inzichten komt, de beslissing moeten vallen.

En deze beslissing zal voor de toekomst onzer Kerken van zeer groot gewicht zijn.

Het geval van Ds. Netelenbos staat niet alleen. Ook Dr. Jansen van Eindhoven heeft gemeend zijn ambt in onze Kerken te moeten neerleggen, omdat zijn opvatting van de Schrift niet met de Belijdenis onzer Kerken overeenstemde. Ea hij, die nog kort geleden predikant in onze Kerken was, treedt nu reeds openlijk op als een vrijzinnig predikant en zoekt een moderne gemeente. En in Bergopwaarts werd onlangs beweerd, dat er onder de Gereformeerde predikanten wel meer waren, die het niet met de Gereformeerde belijdenis op dit punt eens zijn, maar dit opzettelijk verbergen onder het gebruik van „Gereformeerde termen" om in stilte den grond te bereiden, waarop straks de jongeren zullen kunnen voortbouwen.

Of dit laatste juist, weten we niet. Maar wel is zeker, dat er bedenkelijke verschijn selen zich voordoen, \die tot een caveant consules nopen. De Kerken mogen wel met ernst toezien. Want als de vastigheid der Schrift wordt losgelaten, dan is de grondslag ondermijnd, waarop heel de Be^ lijdenis rust.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen