125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 353

de laatste jaren

352

het ons moeilijk maken de Schift te lezen als levensoriëntatie en ging daarbij ook in op het werk van Baarda.27 Want een van de factoren die het ons moeilijk maakt de Schrift te lezen als levensoriëntatie, is de eenzijdige nadruk op de historische leeswijze. In deze benadering was waarheid min of meer hetzelfde als historische betrouwbaarheid. Maar daarmee werd tevens gesteld dat wat historisch niet betrouwbaar is, niet waar kan zijn. In dit ‘realisme’ zaten ook de Gereformeerde Kerken gevangen toen ze bij monde van G. Ch. Aalders in 1926 vaststelden: ‘Een slang is een slang, spreken is spreken, boomen zijn boomen’. Het is vooral Baarda geweest die aan de gereformeerde wereld de onmogelijkheid van dit standpunt heeft laten zien. Diens zorgvuldige schets van de opstandingsverhalen blijft volgens Stoker echter in de geschiedenis van de totstandkoming van het evangelie als tekst steken. De blikrichting is te eenzijdig gericht op de wisselwerking tussen redacteur en het overgeleverde materiaal. De relatie tussen tekst en huidige lezer blijft onderbelicht. In dat kader verwijst hij naar een door P. Ricoeur geïntroduceerd onderscheid tussen sense (de objectieve betekenis) en significance (de existentiële betekenis). Baarda, aldus Stoker, heeft zich vooral beperkt tot de ‘sense’, tot de objectieve betekenis van de tekst. Baarda voelde zich totaal miskend in zijn eigenlijke intentie en reageerde met een emotioneel artikel in het faculteitsblad.28 Dat Stoker ‘mij verwijt, de lezer in de kou te laten staan, met de rug naar de huidige lezer te staan, vooral zoekend naar kale feiten, zonder oog voor de verhalen en dat ik zo uiteindelijk een verschraling veroorzaak in het lezen van de Schrift, is niet gebaseerd op feiten. Daarom neem ik het hem kwalijk dat hij mij zo portretteert.’29 En inderdaad, hoezeer Baarda ook andere wegen ging dan Grosheide en Schippers, het was hem niet minder dan hen te doen om het verstaan van de Schrift als Woord van God. Het is de vraag of het kader waarbinnen Stoker de positie van Baarda ter sprake brengt, daaraan voldoende recht doet.30 In tweede instantie gaf Stoker aan dat men dient te onderscheiden tussen intentie en de realisering van de intentie via een bepaalde methode en dat het inderdaad ook Baarda gaat om de existentiële betekenis van het verhaal. ‘Ik had dat in die voetnoot zeker royaler kunnen formuleren.’31 Dat het bij hem om een voetnoot gaat, hangt hiermee samen dat het voor Stoker de vraag is of binnen het kader van de historische methode deze intentie wel goed voor het voetlicht kan komen. Dat Baar-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 352

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen