'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 52

een ‘troebele horizon’. de zoektocht naar een fysicus

directeuren hadden echter – toen zij hierover vergaderden op 19 oktober 1929 – nog hun twijfels over de opvattingen van Sizoo: ‘Besloten wordt, dat de voorzitter staande de vergadering een persoonlijk briefje tot mr. Heemskerk [een van de curatoren] richt, waarin hem gezegd wordt, dat de Directeuren bereid zijn tot benoeming over te gaan, maar dat zij spoedshalve de pertinente vraag stellen of er zekerheid betreffende de conclusies [van het rapport-Van Dijk] bestaat.’15 Op het antwoord hoefde men niet lang te wachten: ‘Ter vergadering wordt bezorgd een briefje van mr. Heemskerk, waarin deze bevestigt, dat dr. Sizoo in een onderhoud met Curatoren op hun desbetreffende vraag verklaard heeft, zich met de conclusies van het rapport te vereenigen. “Onderschrijving” is hem niet gevraagd, daartegen zou mr. Heemskerk ook bezwaar gehad hebben.’16 Nu kon er een benoemingsbrief worden opgesteld en ook werd er een telegram gestuurd aan Sizoo. Deze reageerde zelf ook met een telegram: ‘Hartelijk dank voor gelukwensch – aanvaard benoeming in Gods kracht – Sizoo’.17 Terwijl de meeste fysici dus erg gereserveerd stonden tegenover de hen aangeboden benoeming, lijkt deze aarzeling bij Sizoo minder te zijn. Uit latere uitspraken van Sizoo kunnen we echter opmaken dat ook hij sterke twijfels heeft gekend – en dat hij die ook voor de commissie heeft uitgesproken. Toch voelde hij zich genoeg betrokken bij de vu om de benoeming aan te nemen; al lijkt de druk die op hem werd uitgeoefend door de commissie – hij was immers de laatste serieuze kandidaat op het lijstje – ook een rol gespeeld te hebben.18 Later zei hij over zijn afweging onder meer: ‘Ik wist wel dat ik buiten de bijzondere omstandigheid dat er aan de vu een faculteit opgebouwd moest worden, op mijn leeftijd geen hoogleraar geworden zou zijn. Toch bedacht ik dat de blaam die op het reformatorische volksdeel geworpen zou worden bij het niet gelukken van het plan van een natuurkundige faculteit, ernstiger zou zijn dan een begin met hoe bescheiden hulpmiddelen ook.’19 Sizoo had het besluit genomen, nadat hij in augustus 1929 onder anderen zijn promotor, W. J. de Haas, had geraadpleegd. Deze had zo zijn eigen gedachten over de gang van zaken aan de vu, die ertoe geleid had dat de commissie uiteindelijk bij de jongste van de door hem voorgestelde personen terecht was gekomen. Hij zou tegen Sizoo gezegd hebben: ‘Ik begrijp dat wel Sizoo, daar heeft die slang natuurlijk tussen gezeten.’ Sizoo noemde dit later een ‘typisch en toch ook wel

51

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen