125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 81

oplopende spanning

80

plaats een rol dat het voorstel van Bavinck ‘door de grote meerderheid der kerken niet aannemelijk wordt geacht’ en dat het voorlopig wel niet tot samensmelting zou komen. De reden daarvan lag in de houding van de tegenstanders, die vasthielden aan een eigen inrichting geheel ‘buiten alle wezenlijk verband met de Vrije Universiteit’. Omdat deze fractie zich door Bavinck gesteund voelde, viel niet te verwachten dat ze van mening zou veranderen. Verder merkte Rutgers nog op dat een minder aangename indruk altijd onvermijdelijk is, daar de Kamper collegae en de gemeente-fractie ‘ons, theol.fac. zekerlijk liefst willen laten doodbloeden’.51 Tenslotte wees hij nog op de instemming die deze benoeming bij deputaten had ondervonden. Het is duidelijk dat Rutgers met deze brief de druk op directeuren heeft willen vergroten en blijkbaar heeft dat gewerkt. De benoeming is in hoog tempo afgehandeld.52 Binnen een week na de brandbrief van Rutgers aan directeuren, op 5 augustus om precies te zijn, was de benoeming openbaar. Dat was ruimschoots vóór de behandeling van Bavincks rapport door de synode. Op 8 augustus lichtte Rutgers deze benoeming in De Standaard toe. Hij ging daarbij in op de vraag of er met het oog op het voorstel van Bavinck geen reden was geweest de benoeming uit te stellen. Rutgers typeerde het voorstel van Bavinck als een ‘algeheele opheffing van de Theologische Faculteit’. Zo’n ‘besnoeiing’ kan een gereformeerde universiteit zich ‘niet laten aandoen’. Die boodschap was duidelijk! Het is voor mij de vraag of Rutgers werkelijk van mening was dat het voorstel van Bavinck het niet zou halen, zoals hij in zijn brief aan directeuren schreef. Alle provinciale synoden hadden zich in het voorstel kunnen vinden.53 Maar het was de benoeming van H. H. Kuyper die de synode er toe bracht het voorstel niet over te nemen. De vu wilde toch niet, zoals gebleken was zowel in ‘daden als in woorden’. Om die reden meenden de rapporteurs ter synode dan ook dat verdere discussie over het voorstel van Bavinck geen zin had. Het zou stuklopen op het verzet van de Vereniging. Het lijkt bijna onvoorstelbaar dat Rutgers de verhoudingen binnen de synode zo slecht had ingeschat. Maar juist dat leidt tot gemengde gevoelens over zijn actie. Wilde hij inderdaad aan de synode een duidelijk signaal afgeven en daarmee het ‘voorstel Bavinck’ torpederen? Dat we in die richting moeten denken, blijkt uit de bezwaren van Fabius. Deze zou enkele maanden later tot tweemaal toe terugkomen op de wat merkwaardige en haasti-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 80

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen