125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 347

een gereformeerde faculteit?

346

wereld waarin zij leefden was veranderd. Of zoals Kuitert het formuleerde in een kroniek: ‘Er is geen gereformeerde wereld meer mogelijk, al zouden we het nog zo graag willen; er is alleen nog maar een wereld, één wereld, waarin ook nog al dan niet overbodige gereformeerden zijn’.6 In die ene wereld kon ‘Assen’ en alles waar dat voor stond niet gehandhaafd blijven. Gereformeerde natuurkundigen, biologen en geologen konden niet anders dan de resultaten van de ‘seculiere’ wetenschap erkennen. We hebben gezien hoe Berkouwer juist daardoor langzamerhand afstand begon te nemen van zijn vooroorlogse publicaties over het gezag van de Schrift. Omdat de faculteit als avant-garde dit en alles wat hiermee samenhing eerder besefte dan de kerkelijke gemeente, kwam de verhouding tussen de faculteit en de Gereformeerde Kerken onder druk te staan. Daarmee is tevens duidelijk dat we met het optreden van Kuitert, Baarda en Augustijn niet te maken hebben met een nieuw begin, maar dat het in zekere zin een eindpunt kan worden genoemd van een ontwikkeling die sedert 1950 zichtbaar begon te worden. Aan de menselijkheid van de Schrift werd het volle pond gegeven. Dat deze houding er toe leidde dat ook aan de historische bepaaldheid van de belijdenisgeschriften het volle pond werd gegeven, ligt voor de hand. De deputaten voor het verband hebben een voorzichtige koers gekozen.7 Een koers waarin de gesprekken met betrokkenen voorop stonden en die niet in het teken stond van naderend onheil. Ze hadden behoefte aan verheldering en die hebben ze in voldoende mate gekregen. Het is hen daarbij duidelijk geworden dat de gereformeerde theologie vastgelopen was op het punt van de historiciteit. Bovendien zagen ze in dat de gebruikelijke, strakke binding aan de belijdenis niet gehandhaafd kon blijven. Toen deputaten in 1975 vreesden dat de kerken dreigden vast te lopen in een eindeloze reeks procedures, hebben ze bovendien de synode gedwongen de kloof tussen kerk en theologie onder ogen te zien door theologen en synodeleden intensief met elkaar en met elkaars gedachtegoed te confronteren. Zij wilden per se een andere manier van omgaan tussen kerk en theologie, en blijkbaar was de tijd daar rijp voor. Dat deze ontwikkeling in kerk en theologie niet los stond van de ontwikkelingen in de samenleving, moge duidelijk zijn. In feite laat zich de stelling van Kennedy bijna geheel en al toepassen op de kerk. De bestuurders in de kerk kozen voor dezelfde overlevingsstrategie als de

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 346

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen