1925 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 25

21

uit zijn omgeving toch steeds in ongunstige conditie werd gebracht, zich in den regel niet kan staande houden. De pogingen, die in het werk werden gesteld om de biochemische verschillen tusschen gever en ontvanger op te heffen, hebben de beteekenis dier verschillen in klaarder licht gebracht, echter niet tot succes gevoerd- Zelf wanneer men twee dieren door de z,g. „parabiose" ^] tot één maakte, met een verbonden bloedvatstelsel en communiceerende buikholten, gelukte de homoiotransplantatie niet. Terloops zij in dit verband nog gezegd, dat ook het bloed, hetwelk bij de „transfusie" ') wordt overgebracht, met inaditname van bepaalde voorwaarden, d.i. dus een homoiotransplantatie onder de denkbaar gunstigste omstandigheden, wordt afgebroken. De mogelijkheid, het bestaan blijven eener homoiotransplantatie is dus zeer twijfelachtig. Wat in het algemeen werd opgemerkt, geldt voor de testikeltransplantatie in het bijzonder. Ofchoon heteroplastieken hier en daar worden verricht, zoo b,v. door Voronoff '), die apenklieren naar den mensch overbrengt, zullen we dit hier niet nader bespreken, daar iedere steun voor de mogelijkheid der heterotransplantatie ontbreekt. Bij de studie der homoioplastiek van testikels blijkt, dat ook daarvan niets terecht komt. Nu eens gaat het overgebrachte weefsel sneller, dan langzamer te gronde, doch het verdwijnt, de zaadbuisjes, zoowel als de interstitieele cellen. Op welke wijze men het testikelweefsel over trachtte te brengen, hoe gunstig de omstandigheden voor ingroeiïng gemaakt werden, steeds was mislukking het einde. *) De Steinach'sche proeven met homoioplastische testikeltransplantatie zijn niet bewijzend; de duur zijner waarnemingen was kort en histologisch naonderzoek ontbreekt zeer vaak; ook zijn experimenten bewijzen blijvende ingroeiïng niet. Rest tenslotte nog de autotransplantatie. Steinach verrichtte deze bij ratten en marmotten. Hij zag de zaadvormende gedeelten ten gronde gaan, de interstitieele cellen woekeren, het sexueele karakter van het dier bleef behouden. Vele andere onderzoekers (Enderlen ^], Kurtzdhn ' ) ,

^) Zie voor literatuur over „parabiose": Jehn. Beitrage zur Parabiose. Zeitschrift für experim. Pathologie und Therapie. Bd. 6. *) Scholten. Infusion und Bulttransfusion. 1922. *) Voronoff. Quarante-trois greffes du singe a la homme. Paris 1924. *) Haberland. Experimentelle Untersuchungen am Hoden. Archiv für Klinische Chirurgie. Bd. 123. ') Enderlen. Ueber Hodentransplantion bei Menschen. Med. Künik 1921, no. 48. ") Kurtzahn. Hodenverpfanzung im Tierexperiment. Archiv. für Klinische Chirurgie. Bd. 126.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen