1940 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 131

109 medicus „ M a a r " , vervolgt hij, , dat is een kunst, om doctor en meester waarachtig te zijn" I n d e r d a a d als men alles n a g a a t w a t van den goeden arts geeischt wordt, dan zou men uit willen roepen W i e kan dan zalig worden^ E r blijft een tekort, ook bij Paracelsus, die toch geheel onzelfzuchtig zijn roeping volgde. H e t onderscheid, dat door moderne medische moralisten zooals E Lieck, gemaakt w o r d t tusschen , medicus" en , arts", zien we aldus ook reeds bi) Paracelsus E e n k n a p vakman is nog geen echte arts D e w a r e arts mag geen goede vaktechniek ontbeien — ook die is deel van zijn trouw, van zijn ,,liefde" — maar die vaktechniek alléén zou hem slechts ,,Mediziner" laten N e e n de genezing is ook afhankelijk van zijn persoonlijkheid, van zijn psychologisch inzicht, zijn belangstelling m zijn patient, zijn volkomen gemteresseerdheid m het ziektegeval, ja tenslotte zijn ,,uit God voortkomen" Paracelsus zegt beiden de w a r e arts ,,aus der N a t u r wachst er" en ook ,,aus Gott geht er hervor!" V o o r Paracelsus vloeit de natuurstudie, de medische wetenschap, voort uit de roeping tot arts; het arts-zijn echter komt voort uit zijn praktische religie, de navolging van Christus Dit past misschien met geheel bij onze tijd waarin medici wel spreken over hun ,,ziekenmateriaar' en paedagogen over hun ,,leerlingenmateriaal". Natuurlijk is het met voor een ieder weggelegd arts te w o r d e n naar Paracelsus' ideaal O o k de zuiver wetenschappelijke medicus, die ontdekkingen doet aan ,,ziekenmateriaar', heeft zijn taak M a a r het IS met noodig, dat een belangrijke ontdekking op lemand's naam staat, wil hl) een groot arts zijn; anders is de w a a r d e van een H a r v e y , anders die van een Paracelsus E r zijn apostelen en leeraars. P a r a celsus is een aposteltype Hij blijft een lichtend ideaal, een maatstaf voor hen, die zich tot arts geroepen voelen In onze tijd kan men naast hem plaatsen Albert Schweitzer en zoovele zendeling-artsen, die gedreven worden door een evangelische liefde voor God en den n a a s t e en met de nuttigheid of de wetenschap zoeken m de medicijnen; die meer arts dan geleerde zijn A a n het emd van zijn betoog gaat Paracelsus terug tot de o o i sprong van den arts, tot God, die het licht der geneeskunde geeft, maar ook de grens bepaalt Ook de w a r e arts kan met alles, de beste wetenschap en de grootste toewijding staan soms machteloos God geeft dag en nacht, ook de ,,Nacht der arznei", de dood M a a r d a a i om IS God er nog wel en ook de , arznei" blijft en schijnt" M a a r dan verzet hij zich tegen de valsche vroomheid der wolfsartsen die zich achter G o d willen verschuilen ,,loopt het goed af, dan hebben zij het gedaan; loopt het verkeerd af, dan is het G o d s hand M a a r G o d rekent hen de gevolgen van hun onkunde als een moord a a n " D e arts mag zich met verantwoorden, naar Paracelsus' meening, door zich op G o d te beroepen G o d ' s wil is ondoorgrondelijk, ,,memants ist

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen