1940 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 79

63 leven. De tweede trede: ,,het zijnde als totaliteit wordt gevoeld als oergrond van alle deelen" is voor sommigen een spontaan opkomende geloofsovertuiging, anderen ervaren haar als een consequentie van het denken. Het denken kan hier in ieder geval den weg banen. M a a r ook door dit denken kunnen de bezwaren opkomen. Eenerzijds kan men n.l. den nadruk leggen op het geordende in het zijnde, zoodat men van een totaliteit kan spreken, maar evengoed kan men den nadruk leggen op de evenwichtsverstoringen, de physische erupties, en de phasen van chaotisch psychisch leven. D e derde trede: ,,deze oergrond wordt gevoeld als ,,grond van mijnen grond", schijnt in de eerste twee belevingen vanzelfsprekend te zijn vervat, maar de schrijver kent menschen, die pas jaren, nadat zij de eerste twee belevingen hadden leeren kennen, tot het inzicht kwamen van deze persoonlijke relatie, die het recht geeft van mijn grond te spreken. M e n a a n v a a r d t daarbij een afhankelijkheidsbetrekking, en daarbij moet men ook tot het inzicht komen, dat deze zinvolle afhankelijkheid den eisch stelt van gehoorzaamheid, en dat wanneer deze gehoorzaamheid w o r d t opgegeven, onmiddellijk de immanente straf van het geen-deel-meer-hebben-aan-het-gehee! volgt. Deze erkenning van den eisch tot gehoorzaamheid stuit bij ons allen op een ongekenden weerstand. Deze weerstand kan worden tot opstand, tot daadwerkelijke rebellie. — O p deze trede van het religieuze leven leeren wij den religieuzen twijfel voor het eerst duidelijk kennen. Die twijfel beteekent echter niet alleen iets negatiefs; de twijfel is een ferment, dat helpt de eenmaal ingenomen structuur los te maken. In de groote crisissen van ons leven zien wij altijd weer de twijfel opkomen. A a n lederen groei is twijfel voorafgegaan. En zou ons godsdienstig leven kunnen groeien zonder twijfel? O n d e r Jezus' allernaaste discipelen w a s er één, die altijd twijfelde. Daarom kan ook het niet kunnen verdragen van dezen positieven twijfel een belemmering zijn van de ontwikkeling van het geloofsleven. — N a a s t de twijfel is daarom de trouw noodig, om door te kunnen gaan op een weg. dien wij in onze beste oogenblikken als den waren weg hebben beseft. De overgang naar de volgende trede: „de oergrond is God", acht schrijver zeer belangrijk, omdat men daarmede niet tegenover een blind-werkende kracht blijft staan, maar dat men den oergrond denkt als een bewuste persoonlijkheid. T o t deze Godsbeleving kan men komen door de directe beleving, en langs den weg, dien schrijver noemt ,,den weg langs de gestalten achter de w o o r d e n " . H e t zijn de woorden God, Jezus Christus, Duivel en Paradijs, die wij allen van onze jeugd af kennen, en w a a r a c h t e r wij ons bepaalde gestalten denken. Bij dezen weg is de leiding en de opvoeding van het grootste belang. Belemmerend werkt hierbij waarschijnlijk de ontwikkelings-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen