De herleving der gereformeerde beginselen in hare beteekenis voor de kerk, de prediking, de katecheze, het diakonaat en de zending - pagina 15

13 hoewel het nuttig en goed is, dat de Regeerders der kerk, onder elkander zekere verordening instellen en bevestigen tot onderhouding van het lichaam der kerk, dat zij nogtans zich wel moeten wachten, af te wijken van hetgeen ons Christus, onzeeenige Meester, bevolen heeft. En daarom verwerpen wij alle menschelijke vonden, en alle wetten, die men zou willen invoeren, om Gode te dienen, en door dezelve de gewetens te binden en f e dwingen, op welke wijze het zou mogen zijn. Zoo nemen wij dan alleen aan, hetgeen dienstig is, om eendracht en eenigheid te voeden en te bewaren, en alles te onderhouden in de gehoorzaamheid van God." In denzelfden geest luidt de aanhef van de eerste Helvetisclie Confessie. //De H. Schrift heeft uit zichzelve en niet uit den mensch afdoend gezag. Door haar heeft de geheele kerk van Christus volkomen bewaard , zoowel wat tot het zaligmakend geloof, als tot de inricliting van een Gode welgevallig leven noodig is waartoe dan iets verder ook //de Reformatie en de Regeering der kerk, de inrichting van den Godsdienst enz." worden gerekend te behooren. //De ware kerk" spraken de mannen van Bern in 1528 //wier eenig hoofd Christus is, ontstaat uit en blijft bij het Woord Gods, zonder naar de stem van een ander te hooren." //Deze kerk geeft geene wetten naast het Woord Gods. Daarom zijn wij alleen dan tot gehoorzaamheid aan menschelijke inzettingen, die verordeningen der kerk worden genoemd, verbonden, als zij met Gods woord overeenstemmen."(*'') Ja zelfs wordt bij monde van Myconius aan ieder, die van dit beginsel afwijkt, het recht betwist zich een Christen te noemen. //Slechts hij is een Christen, die den stempel draagt, waarmede Christus zijne vrienden aanwijst: onderhoud mijne geboden. Wie menschelijke verordeningen voor-

(")

Berthold Haller in: „Leben der Vatev und Begründer der Reformierte jfjrphe,'' Eingeleitet von Dr. K. K. Hagenbach, IX bladz. 100. Elberfeld, 1861.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen