Sanherib, koning van Assyrië (705-681 v. C.) - pagina 64

6o Ja-u-di met het Noord-Syrische rijkje ''^N"', dat door de opgravingen te Sendschirli bekend was geworden, en werd hierin door meer dan een gevolgd. Maar het oude gevoelen is weer verdedigd door CH. BRUSTON, Azriaou Ie Judéen (Revue de Théologie, 1912, pag. 305—308). Uit Inscripties van Esarhaddon (KB II, pag. 132, 148) leidt hij af, dat de naam 'ilK'' moet worden gevocaliseerd als J a d i . Het komt mij voor, dat hij hierin niet sterk staat, en dat men eer betwijfelen moet, of het aequivalent van den naam tlJ^i zich wel ergens in de Assyrische geschriften laat aanwijzen. Maar overtuigend heeft hij m. i. aangetoond, dat de namen „Juda" en „Judeër" in de Assyrische teksten overal zóó geschreven worden als in de bewuste plaatsen bij Tiglath-Pileser, terwijl omgekeerd — afgezien van Az-ri-ia-a-u — de vorsten van inj^i door de Assyriërs nooit met l a - u - d i in verbinding worden gebracht, maar steeds op andere wijze aangeduid. Inderdaad moet men bij Wincklers opvatting deze complicatie van toevalligheden accepteeren: Aan de Noordpunt en aan de Zuidpunt van Syrië liggen twee ongeveer gelijknamige rijken, waar gelijktijdig twee gelijknamige vorsten regeerenj en juist in dit ééne geval gebruiken de Assyriërs voor het noordelijke rijkje den naam, dien ze elders uitsluitend aan den zuidelijken staat geven. De historische onmogelijkheid, om in het onderhavige geval aan Uzzia van Juda te denken, zou wel zeer evident moeten wezen, wilde men dit alles aanvaarden. Nu hebben de gebeurtenissen, waarvan Tiglath-Pileser spreekt, uiterlijk in 738 V. C. plaats gehad En Uzzia van Juda is naar mijne berekening gestorven in 737 of misschien 736. Weliswaar was hij in zijne laatste jaren melaatsch, zoodat hij niet persoonlijk in Noord-Syrië kon optreden. Maar dit wordt in den Assyrischen tekst ook niet van Az-ri-ia-a-u gezegd. De plaatsen, die Winckler hiervoor aanvoert, zijn zoo geschonden, dat men even goed aan troepen van dezen vorst kan denken. Duidelijk te lezen staat er alleen, dat negentien Hamatheensche districten het met Az-riia-a-u hielden tegenover Assyrië. En ik zie geen enkelen grond, waarom we hier niet aan Uzzia zouden denken. Dat zijne politieke agenten en eventueel ook zijne troepen in het gebied van Hamath den Assyriër tegenwerkten, is bij de toenmalige verhoudingen zeer wel aan te nemen. Onder koning Menahem was de politiek van Israël, betrekkelijk gesproken, pro-assyrisch (II Kon. 15 :19). De rivaliteit tusschen beide zusterrijken bracht meê, dat Juda hierin eene reden vond om anti-assyrisch te wezen. Doch Menahem had geen eensgezind volk achter zich; weinige jaren later kreeg onder Pekah de anti-assyrische partij de overhand (II Kon. 15:29). Doordat Israël onder Menahem innerlijk verdeeld was, kon Juda langs Israël heen zich in verbinding stellen met de bewuste Hamatheensche districten. Damaskus zal dit althans niet hebben tegengewerkt. Anti-assyrisch en pro-damaskeensch waren vrijwel identische begrippen. En het was niet zonder antecedent, wanneer" Juda zich verstond met

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen