Calvijn : leidsman en voorbeeld - pagina 13

Zwangscharakter, der gemass seiner Neurose die Botschaft Jesu und der Apostel auffassen und gemass seiner individuellen Eigenart weiterbilden musste." ^^) Als tweede voorbeeld vermeld ik de opvatting van den Roomsen auteur Favre-Dorsaz. In zijn in 1951 verschenen boek worden Loyola en Calvijn als bepaalde typen van vroomheid met elkander vergeleken en tegenover elkander gesteld. ") Het behoeft bijna niet te worden gezegd, dat die vergelijking geheel ten nadele van Calvijn uitvalt. Ook deze auteur is bereid te erkennen den buitengewonen invloed, dien Calvijn in de geschiedenis geoefend heeft. Niet zozeer echter de inhoud van zijn leer als wel het door hem vertegenwoordigde religieus type moet volgens hem daarvoor verantwoordelijk worden geacht. En het karakteristieke van dat type vindt FavreDorsaz dan in de overheersende plaats, welke door Calvijn wordt toegekend aan den plicht. Een religie van liefde en vertrouwen zou men bij Calvijn tevergeefs zoeken. Dogma's vormden, zo meent Favre-Dorsaz, voor Calvijn het een en het al. Daarvoor zette hij alles op zij. Hij werd geboeid door de gedachte aan den triomf van eigen ideeën. Zichzelf kende hij daarbij een gezag toe, groter dan dat van den paus. Wie bleek zich aan dat gezag niet te willen onderwerpen, hield meteen op zijn vriend te wezen. Er werkte bij hem een ressentiment, waardoor de liefde werd verdrongen. ,,L'intelligence a pris un tel degré de perfection cerebrale que l'amour ne semble plus avoir beaucoup de prise sur son coeur." Het ontbrak bij hem aan plaats voor zelfverloochening en liefde. Met al zijn spreken over God en theologie verzuimde hij het God te zien in den naaste en aan den naaste liefde te betonen. „Cerebrale et pai contre-coup, sentimentale; radicale dans ses exigences théoriques et, par reaction, banale dans son uniformité bourgeoise, la piété de Calvin est celle d'un homme de tête, d'une tête chaude, capable de bien des exces. Elle est sans doute soustendue par une foi et un zèle ardents: elle veut absolument rendre au Christ la première place dans l'esprit et la vie des hommes. Mais toute théologique et disciplinaire, elle négligé trop l'amour, l'élan vital par excellence du christianisme." Daaraan is het, volgens Favre-Dorsaz, dan ook te wijten, dat Calvijn er niet in is geslaagd de mensen tot elkander te brengen. Hij heeft met al de door hem aangewende inspanning weinig bereikt, „faute d'amour chaleureux et universel". Zijn optreden zou meer vrees en onrust dan vertrouwen hebben gewekt. 9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen