Een keerpunt in de voorgeschiedenis der Vrije Universiteit - pagina 15

bhjven berusten op hoop van betere tijden, of dat het ogenbhk gekomen is om „tot het stichten van een vrije Christelijke Universiteit de handen in één te s l a a n . . . Zou het niet mogelijk zijn onze broeders in den lande, die met ons het geloof in den Christus der Heihge Schriften als grondslag, èn voor het bestaan der kerk èn voor de vrijheid der wetenschap onmisbaar achten, en die toch, hetzij ze met u instemmen, hetzij ze staan waar ik sta, geen seminaristische beperktheid willen, — deze broeders op te roepen tot een samenkomst teneinde dit allergewichtigst belang te bespreken?" Gunnings stuk trok sterk de aandacht. Zowel in „De Standaard" als in andere persorganen verschenen meer of minder enthousiaste, maar bijna zonder uitzondering instemmende verklaringen. Onder de scribenten treft men nagenoeg alle schakeringen aan van het overrijke kleurengamma der toenmalige orthodoxie. De christeHjk-gereformeerde Donner en Lindeboom betuigen evenzeer hun instemming als de onverdacht rechtzinnige Hoedemaker, de zoeven genoemde Vos, de wat meer naar de ethische kant neigende ds. L. J. van Rhijn en de remonstrantse predikant en Réveüman Cohen Stuart ^^). Kuyper zelf reageerde met een artikel, waarin hij Gunning dankt voor zijn „woord ter rechter tijd gesproken" en aandringt op de uitvoering van zijn plan. De Nederlandse orthodoxie, zo was gebleken in de discussie over de voorgestelde Hoger-Onderwijswet, was „één in den eisch dat uit den kring der wetenschappen de hoofdschalm der godgeleerdheid niet mocht worden uitgelicht. Eén in den toeleg om aan onze toekomstige predikanten een alzijdige ontwikkeling te geven. Eén ook in de bedoehng om in een degelijke hoogeschool een steunpunt te vinden voor het Protestantsche karakter onzer nationaliteit" ^'^). Maar zij is verdeeld over de modus quo, met name over de vraag, of deze academie een staatsschool of een vrije school behoort te zijn. Dit punt moet in een broederlijke samenspreking, zoals Gunning die wenst, worden opgehelderd, zodat men tot eenheid van gedragslijn komt. Vandaar dat hij dit initiatief hogelijk waardeert. Als voorwaarde stelt hij evenwel, dat Gunning ook de medewerking van zijn ethisch-irenische vrienden zal verkrijgen. We staan hier voor een kritieke fase in de ontwikkeling van de verhoudingen tussen de verschillende groeperingen binnen het Neder^^) Hun artikelen, v.z.v. niet rechtstreeks in De Standaard geplaatst, werden door dit blad overgenomen; vgl. De Standaard van dec. 1875 en jan. 1876. Een bloemlezing daaruit bij Hoedemaker, a.w. blz. 199 vlg. 28) De Standaard, 24 dec. 1875.

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen