KUYPER-BIBLIOGRAFIE.

door J. C. RULLMANN.

CXI.

86. Uit het Woord. Stichtelijke Bijbelstudiëii. Tweede Serie. Derde Bundel. P; ractijk der Godzaligheid. Amsterdam, J. H. Kruyt, 1886.

Deze derde Bundel van de tweede Serie „Uit het Woord" bestaaf, uit vier deelen, in zeer onderscheiden tijd ontstaan.

I. Practijk in de bediening; overdruk van de artikelenreeks Practical e Gevolgen, in De Heraut van 6 November 1881—5 Februari 1882.

II. (abusievelijk onder den hoofdtitel ^, De Leer der Verbonden" geplaatst) Brac tijk in den S t r ij d; overdruk van dé artikelenreeks Stille z ij n in D e H e r a u t van 12 Februari—9 Juli 1882.

III. Practijk in het 1 ij d en; overdruk van de artikelenreeks L ij dz aamheid in, De Heraut van 7 December 1877—3 Februari 1878.

IV. Practijk in de oefening; overdruk uit het Zondagsblad va, n De Standaard van November 1875 vv.

Het zijn dus wel zeer heterogene ^stukken, die hier onder den titel Pjractijk der Godzaligheid worden samengevoegd.

Hoofdbestanddeel is echter het eerste deel, dat rechtstreeks aansluit aan de artikelenreeks over de particuliere genade en de verbondsleer, en 'dat de p r a c t i s c h e gevolgen bespreekt, die voortvloeien uit de belijdenis van beide in hun onderling verband; gevolgen bijna o-p elk terrein van kerkelijke werkzaamheid nawerkend, zoodat dan ook deze artikelenreeks aanstonds toen ze in De Heraut van '81 en '82 verscheen, niet zonder invloed bleek op' den ontwikkelingsgang der Kerk.

Het is hier ook, blz. 65, dat Dr Kuyper als regel voor de Kerk stelt: „Doopten al wat het doophuis inkomt", een stelregel, waartegen hij later in zijn artikelenreeks Tucht en Doop, De Heraut 27 October 1895, zelf opkwam. En toen een inzender in De Bazuin op deze tegenspraak wees, deed Dr Kuyper aan dit blad het volgende ingezonden stuk toekomen:

Mijnheer de Redacteur!

Verplicht mij door dit korte schrijven in uw orgaan te willen opnemen.

Volkomen juist werd in uw vorig nummer door een geacht inzender de opmerking gemaakt, dat ik zelf in het derde deel van Uit liet Woord, (Tweede serie, p. 70, een stelregel als geldende steunde, dien ik nu onlangs in de Heraut bestreed; den stelregel namehjk, dat de kerk „alle? doopt wat in het Doophuis inkomt", mits er goede getuigen zijn, die voor de opvoeding instaan.

Dit is zoo. Mijne studiën over den H. Doop, die ïnij tot de belijdenis der vaderen terugbrachten, dagteekenen van later tijd. Wat ik destijds schreef, verscheen in de Her a u t van 1882, nu dertien jaren geleden, en mijne geschiedkundige nasporingen over den H. Doop ondernam ik eerst in 1890, dus acht jaren later. Toen ter tijd waande ik mij te kunnen redden met de theorie van Appelius.

Wel richtte zich destijds mijn sclirijven in hoofdzaak tegen de meening, •die ik ook nu nog bestrijd, alsof de predikant de geestelijke gesteldheid van de ouders als maatstaf mocht aanleggen, een gevoelen waarop iK, in verband met den strijd tegen Ds de Herder in de Classis van Schieland, eerlang terugkom. Maar dat neemt niet weg, dat ik ' ei', ter adstructie toen toch bijvoegde, wat ik nu niet meer zoo zou schrijven, en eerlang bij een tweeden druk, die komende is, dan ook zal wijzigen.

Vergete men niet, dat ik uit de moderne eerst in de ethische klingen ben overgeleid, en zoo eerst op tamelijk gevorderden leeftijd in de Gereformeerde kringen ben gekomen, en dat ik toen, zonder leerimeester, te midden van een zeer druk en veelbewogen leven, mijn eigen weg heb moeten vinden, om de schriften •der belijdenis onzer vaderen allengs te leeren verstaan.

Daarom smart het mij dan van achteren wel, als ik bespeur vroegei-iets geschreven te hebben, dat onjuist was; maar ik durf zeggen, dat ik gewerkt heb wat ik kon en het was mij niet mogelijk alle onderwerpen gelijktijdig te onderzoeken.

Destijds handelde ik niet in het bijzonder over •den Doop, maar over do P r a k t ij k der godzaligheid, gelijk die velerlei toepassing eisclit, en in dat verband kwam ik terloops ook op enkele practische vragen, die met den H. Doop in verband staan.

Thans nu ik den H. Doop geschiedkundig onderzocht en opzettelijk behandeld heb, zie ik het onjuiste van wat ik toen schreef in.

Moge dit korte antwoord den geachten inzender voldoende zijn.

Hoogachtend,

Uw dw. Dien. en Broeder,

KUYPER.

Deze ridderlijke bekentenis van gedwaald te heb ben bewijst opnieuw, dat Dr Kuyper niet to hoog stond om het te erkennen, als hij in een of ander opzicht had misgetast.

Jammer slechts, dat hij de toegezegde wijziging in den tweeden druk niet heeft aangebracht.

Over de kwestie zelve van de doopspractijk zie men verder: P. J. Kromsigt, De Kinderdoop en het genadeverbond in verband met de Volkskerk, TheoL Studiën XVII, 1899, blz. 246, en H. H. Kuyper, Hamabdil, blz. 33—42.

Aansluitend aan de-el I bestrijdt deel II de valsche lijdelijkheid als volstrekt niet gereformeerd, maar doopersch. En met 'n beroep op wat Trigland tegen de Moderateurs schreef, wordt hu ook de| valsche ireniek op kerkelijk terrein als zondig veroordeeld.

Deel III stelt tegenover de valsche lijdelijkheid de ware I ij d z a a m h e i d als een zeer begeerlijk goed.

Deel IV eindelijk komt op voor herstelling der godvruchtige practijk van het Gode welgevallige vasten en voor de invoering van vast-en bededagen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen