Een figuur slaan?

Er komt al meer teekening in de oppositie tegen het subsidiëeren van de Olympische Spelen.

Een deel van de Roomsche pers schaart zich ook daarbij.

Zelfs de socialistische „Voorwaarts" sluit er zich bij aan en durft daarin van „Het Volk" af te wijken.

Het voornaamste argument, wat ter verdediging van dit wetsontwerp wordt bijgebracht, is wel dit: dat Nederland door deze subsidie te verwerpen voor de oogen van heel de wereld een figuur zal slaan.

Toch munt dat argument niet uit door kracht.

De eenige, die een figuur zou kunnen sl^an, is minister De Visser, omdat hij voor een paar jaar tot tweemaal toe deze subsidie toezegde.

Maar het boetekleed zou ook dezen man niet onlsicren en hem het verloren respekt doen herwinnen.

Door deze subsidiëering te weigeren zou ons land juist aan de andere volkeren toonen, dat het ons met de bezuiniging hooge ernst is.

Wij, die er in vergelijking met onze naburen nog financieel gunstig voorstaan, zouden daardoor een welsprekend voorbeeld geven.

Ons krediet op de wereldmarkt kan daardoor slechts rijzen.

Doch ook zouden wij een goed figuur in moreelen zin maken.

Het zou ons land tot eere strekken, dat het, waar het vaaa de Olympische Spelen onzedelijkheid en Zondagsontheiliging vreest, onvooiwaardelijk voor de gunst bedankte om deze Sportfeesten hier te houden.

En dat die vrees niet geheel ongegrond is, bleek uit een publikatie van het Nederlandsch Olympische Spelen-Comité.

Dit toch blies hoog van den toren, dat het vooi onze godsdienstige gevoelens wel respekt had, maar ze niet kon ontzien.

(Een goedkoop respekt!)

Alleen zou het bij wijze van concessie de Olympische Spelen des Zondags in de morgenuren doen stilstaan.

Alsof men ons daarmee koopen kon.

Alsof wij tot marchandeeren bereid waxen.

Alsof het des Zondags slechts van 9—12 of van 9—2 • de dag des Heeren is en niet de gansohle dag?

Een miljoen en een lialf miljoen.

Ook omtrent een andere zaak bestaat onrust bij ons volk.

Velen moeten zich door de bezuiniging geldelijke offers getroosten.

Nuttige . instellingen strijden, door verminderde subsidie den emstigsten strijd om het bestaan.

En na het miljoen subsidie voor de Olympische Spelen wordt nu ook nog voorgesteld den Minister van Buitenlandsche Ziaien een ambtswoning te verschaffen van een half miljoen.

Verschillende bezwaren zijn daartegen reeds geuit.

O.a. dat indertijd bij de inrichting viaji het Departementsgebouw van Buitenlandsche Zafcen er ook ruimte gereserveerd is voor recipiëeren.

Ook heeft men er op gewezen, 'dat in het voormalige huis van Groen thans een administnatieK afdeeling is gevestigd, welke het beter mèt een kleiner lokaliteit kon doen en dat dit huis ivoor ambtswoning zeer geschikt zo-u zijn.

Het is wel noodig, dat daarover eens het rechte licht opgaat.

Wil de Regeering het volk tot bezuiniging opvoeden, dan moet zij het voor eoa ieder tastbaar kunnen maken, dat elke uitgave harerzijds onvermijdelijk is en volstrekt niet op minder kan worden gesteld.

Wij houden niet van krentenwegerspolitiek, maar in een tijd als deze, waarin de bezuiniging gevoelige slagen heeft toegebracht, kan een regeering alleen het vertrouwen winnen en behonden, wanneer zij overtuigend te werk gaat.

Hiermee spreken we over het voorstel geen oordeel uit.

Maar wel de verwachting, dat de Regeering het volk ervan zal •dooi'dringen, dat het niet anders en niet minder kon.

Zomertijd.

Er behoort misschien een klein beetje moed toe om zich als , ajnti-revolutiona, ir niet geheel tegen het behoud van den zomertijd te verklaren.

Het kan immers niet geloochend worden, dat onze partij en haar leiders, zoO' niet unaniem, dan toch in groote meerderheid vóór de afschaffing van den zomertijd zijn.

De buitenwacht heeft daarvoor natuurlijk dadelijk een verklaring gereed.

Die insinueert, dat alleen de stembuspolitiek achter zit.

Onze partij zou het voor het grootste deel van het land moeten hebben.

Daarom zouden onze leidende mannen in politicis de plattelanders in het gevlei willen komen.

Het behoeft geen nadere verzekering, dat wij ons tegen 'die voorstelling verzetten.

Al hebben zij misschien persoonlijk en aan den lijve de voordeelen van den zomertijd ervaren, zij zullen onder den indruk zijn gekomen van de bezwaren, die door de plattelandsbevolking worden ingebracht.

Ook het dierbaar plekje grond, waar eens hun wieg op stond, kan bij sommigen hunner hierin een woordje meespreken.

Toch kan weleens de vraag opkomen, of zij niet meer speciaal het plattelandsbelang, dan het landsbelang in het oog houden.

Onze plattelandsbewonende lezers behoeven niet ongerust te wezen, dat ik hun bezwaren wil verkleinen.

Maar we moeten toch deze zaak generaal beoorde elen.

En wie dan kennis neemt van de verschillende adressen tot behoud van den zomertijd, kan daaruit onmogelijk lezen vijandschap tegen het platteland.' Scheepvaart, luchtvaart, intemationaar verkeer, geneeskundigen in de steden, ze verzoeken als om strijd: neem die weldaad aan het volk niet terug!

Hun wenschen zijn voorzoover we kunnen nagaan, niet opgeschroefd, maar even serieus te nemen als die van het platteland.

Alleen door wederzijdsche erkenning hiervan kan men elkander naderen.

Maar, zoo zegt men, van die gedachte gaat toch het meerderheidsrapport van de tijdcommissie uit!

Zeer wel mogelijk.

Doch het compromis, waartoe het komt, is toch niet bijster gelukkig uitgevallen.

Het kort den zomertijd belangrijk in. Daardoor werpt het de financiëele en de internationale verkeersvoordeelen al dadelijk weg.

Dat lijkt mij een niet onbedenkelijke font.

Dat lijkt mij een niet onbedenkelijke font. Wij voor ons zouden het liever in deze richting zoeken, dat de plattelandsbevolking in haar gewone doen blijft, haar leven regelt naar de zon, ook schooltijden en open-zijn van rijksgebouwen als postkantoren naar haar behoeften geregeld worden. En dat daartegenover in steden boven een zeker aantal duizend inwoners het leven ook van overheidswege op zomertijd wordt ingericht. Niet groote steden als Den Haag daarover afzonderlijk laat beslissen, maar een besluit nemen, dat voor al de steden in die kategorie geldt.

Of men nu de klok op het platteland 'Officieel den zomertijd laat aanwijzen of de klok in de steden gedurende den zomer het uur van den wintertijd, is van ondergeschikt belang. Lood om ond ijzer.

En wat nu de botsing van belangen betreft, de boeren brengen melk, de landbouwers groenten en andere voortbrengselen op hun tijd naar de stad en storen zich daaxin aan de stedelingen niet. Trouwens, de laatsten zullen er geen al te groot ongerief van ondervinden. Aan het versche brood bij het ontbijt zijn ze sinds lang ontwend. Ook de melk kan in den regel wel een uur later bezorgd. En het middagmaal is al meer naar den avond verschoven, zoodat ook de benoodigdheden daarvoor wel wat later aan de huizen kunnen worden besteld. Wat het verkeer betreft, het internationale en srielverkeer houde verband met het buitenland en richte zich dus naar den zomertijd. In hoever het noodig is het lokale verkeer te wijzigen, zou nader onderzocht kunnen worden.

We vleien ons niet, daarmee de oplossing te hebben geboden. Daar is het vraagstuk veel te ingewikkeld voor.

Maar we zagen deze kwestie gaarne nog eens in studie genomen.

De Memorie van Antwoord van Minister Ruys is in deze van zekere luchthartigheid niet vrij te pleiten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen