Advent - God houdt woord.

Daarin zet nu die zanger als met één woord het kom.ende geboortefeest in het licht, God is gedachtig aan Zijn verbond, dat Hij met Abraham heeft opgericht, en in Abraham met al zijn kinderen. Dat verbond is vol van beloften. Beloften voor dit en het toekomende leven. Van vergeving en zaligheid. Het is belofte van alles, wat (rod ooit in Zijn Woord heeft beloofd.

En de komst van Gods Zoon is een sprake, door den ouden priester vertolkt: God is gedachtig aan Zijn heilig verbond. Nu Johannes geboren is, en Gods Zoon achter hem aankomt, nu is er het bewijs en de zekerheid, dat God Zijn beloften, vervuil.

De Adventszang van Zacharias is doörademd van deze ééne gedachte: God houdt woord.

En Advent staat voor ons in dat blijde licht: Gi-od houdt woord!

Ook van deze zijde gezien, is er heerlijkheid in de kom^st van den Christus Gods t(i aanbidden. Ge moogt het ook zóó zien en dankend zeggen: God houdt woord en lost Zijn beloften in.

Het Oude Testament is vol van beloften. Het is enkel belofte. Waar ge het ook inziet, het beeft en trilt alles van beloften voor zondaars. Maar de vervulling komt alleen door Gods Zoon. En als Hij komt, als de Engelen zingen, in de velden • van Efratha — dan is de bedeeling der belofte voorbij en de bedeeling van het wachten zonder zien. Dan is er de vervulling. In beginsel de vervulling van a! de beloften; ze is er reeds, als do Zaligmaker in de krib ligt; Hij is immers do waarborg en de aanvang van do vervulling zelf. Hij is de Vervulling en de Vervuiler. Zoovele beloften Gods als er zijn, die zijn in Hem ja. en zijn in Hem Amen.

Christus is als het ware de band tüsschen de belofte en de vervulling. Tüsschen het Oude en het Nieuwe Testament. Hij heeft eerst door Zijn heilige profeten het Woord der belofte, het Oude Testament, vol laten schrijven van beloften, zoodat het één groote belofte is.

En als Hij komt, dan neemt Hij het ter hand, om het te vervullen; om in te lossen, het Woord, dat Hij gegeven heeft. En Hij zal niet rusten, tot Hij de laatste heeft vervuld. Nu is de geschiedenis van Zijn Kerk en van. Zijn geloovigen, onder dat gezichtspunt gezien, niets dan vervulling. Niets dan één lofzang, die in alle talen zingt: . God houdt woord!

A'raag nu niet, welke beloften dat betreft — want het raakt al de beloften. Zondaars, die zich met hun zonden wenden tot Hem, mogen nu rekenen op vergeving, want Hij heeft het beloofd, en God houdt woord.

Moede strijders mogen rekenen op hulp; Hij heeft het beloofd, en Hij houdt woord. Moedelooze Christenen mogen verwachten, dat Hij het licht zal doen schijnen door de vensters hunner ziel: Hij heeft het beloofd — en Hij houdt woord.

Laat ik niet meer beloften noemen, om er niet één uit te sluiten.

Van alle geldt het, dat God ze vervult. Nooit kan het geloof te veel verwachten.

Zóó, gij moedelooze en neergebogen broeder, is de blijde spraak, die daar in donkere Adventsdagen over uw zielen zingt.

En toch is er iets, dat benauwt. Zég dat nu maar aan benauwde Christenen, dat God woord houdt. Tracht nu maar, anderen, en uw eigen ziel daaraan op te beuren uit donkeren nacht van angst en ontzetting, die over hen viel — ziet ge niet, dat het tevergeefs is? En zoo va.ak, zoo droevig en beangstigend vaak, hoort ge, dat Christenen aan die beloften geen houvast hebben voor hun ziel.

Maar lees nu goed dit woord der schrift. Hier zegt God zelf het, dat Hij gedachtig is aan , Zijn heilig verbond; dat Hij woord houdt. Maar Hij zegt het dóór een mensch, door den ouden priester.

Zacharias heeft het niet altijd durven en kunnen zeggen. Hij heeft lan.g getwijfeld aan Gods beloften. Hij-heeft nadrukkelijk de beloften ontvangen, nu eenige maanden geleden - en hij heeft ze niet geloofd. , ); •; .: '.!•'.:

Maar nü, nu is er het wonder. Nu gelooft de oude priester. En nu zingt hij zelf u voor: God houdt Avoord!

Het is niet iets, dat alleen Zacharias in zijn ziel voelt. Ge merkt het bij anderen mee. Maria zingt haar lied, dat sterk herinnert aan den zang van Hanna uit het Oude Testament. Ze ziet nu, dat God woord houdt, en de beloften, oudtijds aan een van haar zusteren gedaan, vervult. Haar lofzang is doorademd van die groote gedachte: God houdt woord!

Mattheus beschrijft iets van de geboorte van den Zaligmaker, en schrijft er dan bij, dat vervuld werd de profetie. Weer hetzelfde: God houdt woord.

En nü zegt die oude ongeloovige Zacharias hetzelfde: God houdt woord. Hoe komt het toch'.' Hoe kan het toch, dat er in een ongeloovige menschenziel zulk een ommekeer geboren wordt uit de duisternis tot het licht des geloofs'.'

Zacharias heeft zich van zijn ongeloof ])ekeerd - -vandaar is het. Maar verder en dieper opgevat: Gods Zoon zelf heeft de nevelen verscheurd, die zijn oog verdonkerden; en tóen ziig hij, dat God woord houdt.

Dat is Kerstfeest; niet alleen, dat God woord houdt. Maar óók, dat Hij het menschen leert gelooven en zien en dankend idtzingen. Niet alleen kinderlijk geloovigen als Maria. Maar ook verstokte twijfelaars als ' Zacharias.

En dat is Advent — het wachten van bestreden en moedelooze Christenen zonder licht en zonder troost, het wachten op het te verwachten uur, dat Gods eigen hand de nevelen doet scheuren en zij, ja, ook zij, het hebt zullen zien. Want ook dat heeft Gofl beloofd, en, lezer. Hij houdt woord!

In den mond van Zacharias heeft dit woord eigenaardige beteekenis. Nog anders, dan reeds werd gezegd. Het is een zinspeling op zijn eigen naam.

Zacharias — dat wil zeggen: de Heere is gedachtig. Wat een naam vol vertroosting en blijdschap. De Heere vergeet mij niet en vergeet Zijn beloften niet, maar Hij is gedachtig. Hij houdt Zijn woord.

Die naam is in Israël zéér geliefd geweest. Tientallen van personen zijn ons bekend, die hem hebben gedragen. Dat is als een jubelzang geweest door de tijden van hét Oud-Testamentisch wachten heen: de Heere is gedachtig; Hij houdt getrouw Zijn woord!

En toen Zacharias geboren werd, hebben ze hem 'dien ouden naam gegeven van Gods verbondstrouw. En heel zijn lange leven door heeft hij dien gedragen, als een bemoediging. Maar in de dagen van zijn ongeloof heeft die naam hem niets gezegd. Hij heeft de belofte aan zijn voorhoofd gedragen. Allen, die hem aanspraken, hebben het gezegd. Eiken dag heeft hij het tientallen malen gehoord — en hij heeft toch in ongeloof getwijfeld aan Gods Woord. Maar toen het Advent werd, heeft hij het gezien en geloofd.

God zegt het aan u dag aan dag: Ik houd woord. Is het u nog niets geworden dan traditie misschien, door menschen gezegd? Zonder licht te maken en te worden in uw ziel?

Lezer, in deze dagen van Advent binde God het zelf op uw ziel, dat Hij gedachtig, is aan Zijn heilig verbond.

In Adventsdagen trille er Ad vents verwachting door onze ziel: Hij houdt woord.

En er jubele een Adventspsalm door ons leven heen: ' ' • '

Ik hoop in al mijn klachten

Op Zijn onfeilbaar Woord.

Zóó wordt het Advent!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen