Koninklijke Christelijke Oratoriumvereeniging.

De bespreking van Cuypers' Kerstoratorium vroeg nogal veel ruimte; daarbij komt, dat ook andere onderwerpen een beurt moeten hebben, en zoo bleef voor de uitvoerende vereeniging het waardeerende woord' ter gelegenheid van het groote jubileum in de pen. Zelfs meenden sommigen in mijn zwijgen over de uitvoering van het oratorium qua talis ernstige critiek te mogen opmerken. Omdat ik geschreven had over „foutjes en tekortkominkjes van de uitvoerenden, die immers legen de bedoeling van den componist insluipen,

eu die we moeten wegdenken", en omdat ik de noodzakelijklieid bepleit had' om het werk „idealiter" te nemen, meende men ie kunnen lezen, dat ik aan de uitvoering nogal wat te verbeteren had gevonden en er daaxom bever niet over schreef. Nu, .met nadruk verklaar ik hier, dat deze uitlegging onjuist is. Van mijn scheiding tusschen oompositie en weergave daarvan was de eenige bedoeling: zooveel mogelijk de bespreking van het werk onafhankelijk te maken van toevallig beinvloedende factoren. Daarom zette ik voorop: stel U voor een weergave waarop de componist niets zou wenschen aan te merken; denk U de compositie uitgevoerd door prima-prima-krachten, die de hgele avond niet anders dan „op hun best" zijn. En beoordeel dan het werk.

Of inderdaad bij déze jubileumuitvoeringen die volmaakte sfeer bereikt werd, waarin een compositie feitelijk alleen tot volle recht kan komen —• met opzet zweeg ik daarover. Om alle aandacht te richten pp het werk zélf. Om het verschil tusschen vakrecensie en beschouwing in een algemeen-cultureel blad te handhaven. En om nog veel meer. Maar niet uit gebrek aan waardeering voor de wijze waarop dirigent en uitvoerenden hun taak

volbracht hebben. De toekenning van het praedicaat „Koninklijke" — toch zeker op te vatten als een bijzondere onderscheiding na 25-jarige toegewijde, solied bevonden dienst in het muziekleven — geeft mij een vanzelfsprekende, zeer gelukkige aanleiding om dit no^ even te accentueeren.

Ook nü geef ik om dezelfde redenen, geen uitvoerige bespreking van de prestaties van koor, orkest en, verdere medewerkenden. Wel verklaar ik gaarne — en daarmee zal alle misverstand wel uit de weg geruimd zijn — dat de Christelijke Oratorium Vereeniging, thans Koninklijke Chr. Oratorium Vereen., door beide uitvoeringen blijk-gaf, en dat niet voor 't eerst, haar plaats in het Amsterdamsch, en daarmee in het wereldmuziekleven, ten volle waard te zijn.

Er ligt een bijzondere verantwoordelijkheidl in, , een prikkel om steeds te streven naar het hoogste kunnen., wanneer men als vereeniging zich geregeld. doet hooren in een niet onvermaard muziekoantrum als de .hoofdstad des lands.

Het is een eere voor de (K.)Ci.O.V. dat ze dioox de geschiedenis van de 2.5 jaren die zoo pas herdacht zijn, getoond heeft zich van haar moeilijke roeping .bewust te wezen.

Het stemt tot groote dankbaarheid, dat zij eerst in Schoonderbeek, daarna in Cuypers leiders gevonden heeft die begrepen hoe zich dienden te openbaren: de Christen die muziek beoefent, da musicus, die Christen wilde blijven.

Hier ligt de centrale beteekenis van het werk der (K.)C.O.V.: in Christelijke kring was het op dat terrein baanbrekend, openbarend, normgevend, stimuleerend tot gezonde navolging.

Men zie de geschiedenis. Het ter gelegenheid van dit jubileum uitgegeven gedenkboek wijst da weg. En op uitstekende wijze, want dit memoriaal is een voorbeeld van goede redactioneele beperking bij overvloed van stof, terwijl het ook als drnkwerk aan alle redelijke eischen voldoet.

Als we zoo die lijst van ten gehoore gebrachte composities eens nagaan, dan denken we onwillfr keurig aan die vaste kern van hoorders die de (K.) C.O.V. gelokt en vastgehouden heeft.

Hoeveel zijn er niet geweest in de hoofdstad', die zelden of nooit eenig ander concert bijwoonden, maar die geen enkele maal gemist werden bij de uitvoeringen van „hun" vereeniging? De G. O. V. is trouw _gebleven en heeft trouw gekweekt.

Daar, in het brandpunt van Vaderlandsch muziekleven-en streven stond een Christelijke vereeniging onder eminente leiding op post, en deed muzieb kenners en - liefhebbers genieten van religieuze muziekkunst uit oude en p.ieuwe tijd: Bach, .Handel, Haydn, Mendelssohn, — Bruckner, Bruch, Nowowiejski, Doret, Taubmann, Mahler, Franck, Cuypers.

Een bonte rij van werken, zeer verschillend van stijl, maar vrijwel zonder uitzondering zóó vertolkt, dat de uitvoeringen van alle Christelijke oratorium'vereenigingen, die sedert zijn opgericht, gerust gemeten mogen worden met de maat van de K.C.O.V.

Dankbaar voor al wat deze vereeniging voor het 197 Nederlandsdi Christelijke muziekleven' en 'daarbuiten heeft mogen zijn, zij onze wensch voor de toekomst, dat ze met dezelfde Christelijke en muzikale toewijding als in de herdachte jaren zich moge wijden aan haar speciale taak, zichzelf nog vaak moge overtreffen, daardoor eigen norm moge verbeteren, en zoodoende tot zegen zijn vo'or alle kunstwaardeerenden, en vooral voor hen die de muziek als gave Gods ontvangen en uitdeelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen