GEESTELIJKE ADVIEZEN

(Alle inzendingen, deze rubriek betreffende, aan Ds D. van Dijk, Akkerstraat 26, Groningen.)

Lot en Cineac.

Het blijft voor velen altijd nog een vraag, in hoeverre men aan het lot een plaats in zijn leven mag geven.

Een paar weken geleden is over dit onderwerp noig eens weer gehandeld in De Heraut.

De schrijver van het desbetreffende artikel. Prof. Kuyper, meent dat een liefdadigheidsloterij zou zijn toe te staan, al acht hij deze wijze van liefdadigheid oefenen dan ook niet de beste.

Nu geloof ik voor mij, dat wij toch dien kant niet uit moeten koersen; of liever, want wij bewegen ons al lang in die richting, dat wij daarvan terug moeten.

Ik kan niet inzien, dat er voor het geoorloofd achten van „liefdadigheidsloterij" een goede grond is aan Ie voeren.

Loten is bidden.

Wie op een of andere manier het lot werpt, zegt daarmee: „Heere, wij kunnen er niet uit komen; en nu leggen wij het in Uw hand; Heere, geef Gij nu de uitkomst, die Gij weet goed te zijn." '

Dat mag in omstandigheden, waarbij: men zelf, om heilige redenen, de beslissing niet op ziek durft te nemen.

Bijvoorbeeld: de zitplaatsen ha de kerk moeten worden toegewezen. Hoe zal men dat doen? Welke methode men ook toepast, altijd loopt men gevaar, dat men onrechtvaardigheden pleegt of dat men in de gemeente althans dien indruk krijgt. Hoe licht kan er op die wijze schade worden berokkend aan den welstand der kerk.

Om dat te voorkomen mag men mstig tot den Heere gaan en zeggen: „Heere, zeg Gij. het nu maar hoe het zijn moet, opdat Uw gemeente geen schade lijde".

Iets dergelijks heeft men bij de aanwijzing van ambtsdragers, wanneer bij een verkiezing de stemmen staken. '

Zeker, dan kan men de methode volgen dat men den oudsten der broeders, over wie men 'Stemde, gekozen acht.

Maar, dat heeft zijn bezwaren. In het feit, dat iemand de oudste is, ligt nog lang niet altijd de waai'borg, dat hij ook de meest geschikte is.

Het kan evengoed andersom zijn.

Een dergelijke wijze van doen heeft toch altijd een zekere willekeur aan zich.

Zonder eenigen twijfel mag men daarom in zoon geval van het lot gebruik maken en zeggen- „Heere, wij kunnen er niet uitkomen, zeg Gij nu maar hoe het wezen moet".

Maar iels dergelijks heeft men bij een weldadigheidsloterij niet.

De vormen, die deze loterijen aannemen, kunnen zeer verschillend zijn.

Men laai raden naar den naam van een popi of naar het aantal erwten in een stopflesch. _

Ook richt men soms een formeele loterij w> waarbij de prijs is één of ander voorwerp, dat voor dit doel is beschikbaar gesteld. .

lian men nu in zulke gevallen ook maar va» eenige noodzaak spreken ?

In 't allerminst niet

De menschen, die nu een dubbeltje betalen om ta mogen raden naar het aantal erwten, konden dat dubbeltje evengoed geven zonder deze radierij.

De menschen, die nu voor een kwartje een lot koopen, waarmee ze kans hebben op een beddesprei b.v., zouden dat kwartje anders evengoed kunnen geven en men zou de sprei bij ojibod of afslag kunnen verkoopen.

Voert men daar tegen aan: „ja, maar wanneer nien die raderij of die loterij wegliet, dan zouden er lang niet zooveel menschen meedoen", dan is daarmee zulk een loterij ook veroordeeld.

Dan blijkt het immers, dat men tot geven gebracht wordt, niet door de begeerte om weldadigheid te oefenen, maar door de begeerte om te winnen, of uit begeerte naar de sensatie, die aan elke onheilige loterij verbonden is.

Zoo wordt het toch, uit winzucht of sensatiezucht, een spelen met de Voorzienigiheid des Heeren.

Het feit, dat de aldus verkregen gelden komen len nutte van één of ander goed doel, maakt de zaak heelemaal niet beter.

Het doel heiligt nooit de middelen.

Wij moeten terug van dezen weg, waarop men, door gebruik te maken van een verkeerde neiging in het menschenhart, de zaken van Gods Koninkrijk zoekt te dienen.

Gods volk moet gevoelen, dat het met zijn adel in strijd is, dat het door zulke middelen er toe zou moeten worden gebracht zijn aandeel bij te dragen in de financiering van de zaak des Heeren.

Niet winzucht of speelzucht, waardoor wij er feitelijk toe komen om te spelen met Gods Voorzienigheid, mag er ons toe brengen te geven voor Gods Koninkrijk, maar liefde tot den Heere en het inzicht in onze roeping.

Deze beide moeten bij ons worden opgewekt en daardoor moet onze offervaardigheid worden vergroot. Wij moeten leeren leven als Gods Bondsvolk, uit het geloof, altijd bereid tot den dienst, die God van ons vraagt, dan zullen wij al duidelijker gevoelen, dat er voor zulke „weldadiglieidsloterijtjes" geen plaats in ons leven is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen