PERSSCHOUW

Achteruitgang in ons leven.

Herhaaldelijk heeft ons blad zich bezig gehouden met het vraagstuk van kinderbeperking en wat daarmee samenhangt. In verband daarmede geven we uit „Zeeuwsche Kerkbode" (ds Oussoren) volgend knipsel:

Prof. Dr K. Dijk heeft in „De Bazuin" cijfers gepubliceerd uit een boekje van K. Nicolaï te Hoogezand, welke ons laten zien, dat de strijd, die de Gereformeerde Kerken moeten voeren tegen het Neo- Malthusianisme geen strijd is tegen windmolens. Hij schrijft: „Bovenal is verontrustend de teruggang van Hervormden en Gereformeerden onder alle kinderen in Nederland beneden den leeftijd van tien jaar: In 1920 Hervormden 38.14 %. In 1930 Hervormden 29.47 %. Achteruitgang 221/2 % in 10 jaar. In 1920 Gereformeerden 8.8 %. In 1930 Gereformeerden 8.5 %. Achteruitgang 0.30 % in 10 jaar.

Hiertegenover staat de sterke vermeerdering van Roomschen met 8V2 % in 10 jaar. Men versta het dus goed: in tien jaar zijn we niet zoo als Rome met eenig procent vooruit gegaan, maar achteruit. En ook deze schrijver concludeert, dat straks de scholen, de catechisaties en de kerk ontvolkt zullen worden.

Gods bevel: vermeerdert u, wordt met voeten getreden. Met een grap en een lach komen we van deze hoogst ernstige zaak niet af. De Heilige ernst van de Schrift spreekt ons hier aan en stelt ons schuldig, als Gereformeerden. Wij, die zooveel voorrechten bezitten, die zooveel van den Heere in onderscheiding van anderen ontvangen, wij staan schuldig als Gereformeerden tegenover het gebod Gods.

Tenslotte nog enkele cijfers uit het „Schild", Apologetisch Tijdschrift van de Roomsche Kerk. Drie groepen vrouwen, elke groep even groot, werden onderzocht.

Groep a. willekeurig gekozen. Groep b. aangesloten bij de Neo-Malthusianisten. Groep c. willekeurig gekozen. De uitslag van dit onderzoek was: Groep a. 8 % van allen arbortus geprovoceerd. Groep b. 21.1 % van allen abortus geprovoceerd. Groep c. 5 % van allen arbortus geprovoceerd. Hieruit blijkt, dat diegenen, die staan onder invloed van het Neo-Malthusianisme, een sterke toename vertoonen van abortus provocatus. Laat ook dit staatje ons leeren, dat wie in beginsel niet dit kwaad haat, van zonde op zonde vervalt.

Kerk en indifferente jeugd.

Ds E. H. Timmerman schrijft in „Geref. K.bl. Overijsel & Drente" in betrekking tot de „indifferente" jeugd:

Het is de roeping der Kerk om de leden aan te manen tot het betrachten van gehoorzaamheid en het bewijzen van trouw. Maar het behoort tot de taak der vrije jeugdorganisat i e s om middelen te beramen en haar werk zoo in te richten, dat er belangstelling bij de jeugdigen worde gewekt. Daarbij behoeft de Kerkeraad zich niet geheel afzijdig te houden. Ter bevordering van een goed verband tusschen Kerk en Jeugd is het zelfs gewenscht, dat de predikant en een ouderling zitting hebben in de plaatselijke Jeugdcentrale. Verder dient de Kerk m.i. in dit opzicht haar bemoeiingen niet uit te strekken.

Als al het andere in het Rapport genoemde werk maar trouw geschiedt, mogen v/e dankbaar zijn.

Laat ik daarbij nog op twee zaken mogen wijzen. Vooreerst hierop, dat we van de medewerking der Kerk toch ook weer geen wonderen moeten verwachten. Het komt nog veelvuldig voor, dat er op een plaats de beste harmonie bestaat tusschen Kerk en jeugdorganisatie en dat er toch nog zooveel jonge menschen gevonden worden, die zich van den jeugdarbeid afzijdig houden.

En in de tweede plaats zou ik de vraag willen stellen: In hoeverre heeft de Kerk het recht de verkeerde invloeden te bestrijden, die veroorzaken, dat tal van jonge menschen hun geestelijke vorming steeds meer verwaarloozen ?

In het Rapport wordt uitsluitend een opsomming gegeven van de plichten der Kerk. Daartegenover staan toch ook rechten. Welke zijn die? En hoe moet de Kerk daarvan gebruik maken? Er zijn b.v. zeer veel clubs, die ons jeugdwerk bijzonder veel nadeel berokkenen en die ook onzen jongen menschen niet alleen den lust benemen tot de noodzakelijke beginselstudie, maar die hen ook meer en meer los maken van onze Gereformeerde levens- en wereldbeschouwing.

Ik denk hier b.v. aan verschillende reciteerclubs, die vooral de indifferente jeugd, vaak van heinde en ver, weten samen te brengen in volle zalen, waar soms niet anders gegeven wordt dan modern tooneelspel, ontdaan van 'n enkel vloekwoord en „christelijk" gemaakt met een „kort gebed". En dan komt 't zelfs voor, dat men zich gaat beroepen op een vermeende of niet-geweigerde aanbeveling van kerkelijke personen.

Nu vraag ik: Moeten wij tegen de Kerkeraden zeggen, dat het niet tot hun competentie behoort om hier meer en meer in te grijpen? Moet men al dat kwaad maar laten doorzieken, omdat de Kerk geen rechten kan laten gelden?

De Kerk heeft een taak, een duren plicht ten opzichte van de indifferente jeugd. Maar anderzijds meen ik' dat ook de Kerk van haar heilig recht gebruik moet maken, en ook moet kunnen maken, om ernstig na te gaan, of de vrije jeugdvorming, in wat vorm die ook geschiedt, aan de Kerk en aan de openbaring van het kerkelijk leven geen onherstelbare schade toebrengt. De band tusschen Kerk en jeugd moet nauwer worden aangehaald. Maar dan zoo, dat niet alleen het hart der Kerk tot de jeugd, maar ook het hart der jeugd tot de Kerk gebracht worde.

Organisatie van den „verkenningsdienst" ten aanzien van de meer en meer stelselmatige beïnvloeding van onze jeugd door factoren van buiten, zal wel een der eerste vereischten zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen