GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

PERSSCHOUW

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

PERSSCHOUW

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het christelijk cabaret.

Een te Leiden verschijnend blad geeft volgend nieuws:

Cabaret in het Cadi-huis. In het gebouw van de Cadiclub alhier had voor de militairen en genoodigden een cabaretavond plaats, welke den toets van alle critiek kon doorstaan. Het orkest en cabaretgezelschap „Les Gamins" opende den avond met een pittigen marsch, waarna het programma op vlotte wijze werd afgewerkt. De goochelaar „Mystica", de heer A. Bongers was verbluffen'd. Op wonderbaarlijke wijze goochelde hij met kaarten dat het een lieve lust was. De tap-danseres mej. Gerry Porton mocht menig open doekje in ontvangst nemen. Hartelijk is er gelachen om de twee.clowns „de Torinos" die op allerlei soorten rijwielen, hun kunsten vertoonden. Niet alleen op het gebied van rijwiel-acrobatiek, maar ook hun humoristisch optreden viel zeer in den smaak van de aanwezigen. Tonny Maurik, een accordeonnist van klasse, liet ons genieten van verschillende muziekimitaties. Op virtuose wijze imiteerde hij op zijn accordeon een kerkorgel, een cinema-orgel, mond-harmonica en draai-orgel. Bert Noppen zong zeer verdienstelijk verschillende schlagers en imiteerde Maurice Chevalier. Dat „Les Gamins" een gezelschap van den eersten rang was, bewees Jonny Verweij, die vele muziekinstrumenten bespeelde. Tot slot noemen wij Joep Havelaar, den conferencier, die op .geestige en vlotte wijze de verschillende nummers aankondigde en buitendien een geestige creatie gaf van een HoUandsch militair, die een blauwtje loopt bij een HoUandsch meisje, omdat zij liever een Canadees had.

. Al met al was het een goede avond en toen Ds Wiersinga na het zingen van het Wilhelmus den. avond met gebed sloot, gingen de gasten voldaan huiswaarts. Het Cadi-comité kan met voldoening op dien avond terugzien.

Tot zoover het Leidsche orgaan. We bedenken bij de lectuur van-dit stuk, dat dezelfde biddende-dankende dominee synodelid is. Als zoodanig heeft hij ook gedankt voor het besluit, candidaten het preeken te verbieden in Christus' naam en een grijzen hoogleeraar te schorsen en zoo voort. Ja, ja. Hij is breed en eng. En in stijl. Het is alles publiek, en daarom wil het alles leiding geven.

De HervorvMe Synode en de Christelijke „Radio".

Prof. dr J. N. Sevenster schrijft in „Vrij Nederland" (10 November) over de Hervormde Synode, die ook wij bespraken. Hij merkt o.m. op:

De Synode heeft namens de kerk gesproken over de radio. Het is toch wel heel belangrijk, dat met algemene stemmen die motie over de omroep is aangenomen: „De Synode spreekt zich uit voor de totstandkoming van een nationale omroep, omdat het belan'f van het volk zowel als dat van de kerk daarmee het meéat gediend is, en gaat er daarbij van uit, dat de kerken onder eigen verantwoordelijkheid aan de nationale omroep hebben) mee te werken. Zij is van oordeel, dat in de overgangstijd niet alleen de kerkdienstuitzendingen, maar alle uitzendingen, die de verhouding van kerk en wereld raken, niet door particuliere omroepverenigingen, maar door organen der kerken zelf behoren verzorgd te worden". Deze motie is toch belangijk genoeg om hier nog eens volledig te worden afgedrukt. Want in dit eerste spreken naar buiten komt toch reeds duidelijk uit, dat de kerk niet angstvallig de grootst gemene deler zoekt van allerlei meningen, die in het volk worden aangetroffen of ook in de kerk leven. Er zijn er immers ongetwijfeld, die de N.C.R.V. en de V.P.R.O. in oude stijl terugwensen, er zijn er, die vinden dat de kerk dubbel en dwars tevreden behoort te zijn, als haar een kerkdienstuitzending op de Zondag en een half uurtje in de week wordt gegarandeerd, die de kerk van een hinderlijke bemoeizucht zullen verdenken, als zij meer begeert dan dat. Kerk en volk zullen in elk geval door deze motie ertoe gedrongen worden om zich te bezinnen op de vraag, of men nu werkelijk dat keerpunt in de verhouding tussen beide begeert.

Tot zoover prof. Sevenster. Of werkelijk de Synode sprak „namens de kerk"? Ik betwijfel het. Zoo ja, dan is het nog ernstiger dan het nu al blijkt. Want dat de synode zich liet spannen voor het karretje van de régeering, die tenslotte tegen de wet gehandeld heeft, toen zij o.a. de Ned. Chr. Radio Vereeniging wederrechtelijk van haar plaats, haar gebouwen en andere

eigendommen beroofde — ik weet het niet anders te zeggen — dat is toch werkehjk heel erg. Het was v/el de. ongelukkigste zet, - dien de synode doen kon. En wij zijn blij, dat de N.C.R.V. haar voet dwars zet. Eveneens, dat onze synode besloten heeft, niet mee te doen aan dien zoogenaamden nationalen omroep. Men maakte misbruik van de omstandigheden door met schending van wettelijk vastgelegde rechten in het gevlei te komen van liberale verlangens betreffende de radio-uitzendingen' van vóór den oorlog. De Duitschers zijn weg, maar hun onrecht is nog niet weg.

Js de , , dialectische theologie" geen geestelijke strooming?

In het blad „In De Waagschaal" schrijft prof. dr K. H. Miskotte:

Wij erkennen de mogelijkheid van een tijdschrift van bepaalde signatuur, laten we zeggen: naturalistisch, vitalistisch, ethicistisch, activistisch —' bladen, waarin geestelijke „stromingen" hun bedding hebben gevonden, maar wij nemen geestelijke stromingen niet ernstig, dan alleen als tijdverschijnsel, waaruit wij de zielsgesteldheid van onze zeer onderscheiden tijdgenoten lezen: geestelijke stromingen zijn onvermijdelijke sectarische vereenzijdigingen. Het leven des geestes echter kent geen stromingen: deze glijden over de onveranderde vloed des levens heen, ogenschijnlijk geducht ingrijpend, in waarheid slechts een rimpeling gevend_ aan de oppervlakte yan het geestelijk leven; zij wekken- de schijn van een rijk-geleed leven, zij bloeien in de chaos der onbeslistheid, zij vervalsen een levensvorm telkens tot een mode, zij maken krank door de ogenschijnlijke grenzeloosheid der mogelijkheden, zij substitueren voor het ongeloof in den Schepper de creativiteit van den mens, zij beroven den geest van zijn ernst.

Tot zoover prof. Miskotte.

Uit deze woorden blijkt, dat hij geestelijke stroomingen rangschikt onder de onvermijdelijke sectarische vereenzijdigingen.

We vragen nu: is dit oordeel ook toegepast op zijn eigen barthiaansche , , theologie"? Die zeker een geestelijke strooming is? Dienaangaande schrijft hij enkele kolommen verder:

En tenslotte: waarom zouden wij meedoen met de poging de nieuwe kerkelijke theologie, (die vele roomsen en russen, anglicanen en lutheranen en ook ons gereformeerden zoveel dichter gebracht heeft tot de zuivere kennis der Schrift) — weg te rangeren op het dode baanvak van een sectarische drijverij? want dat is de bedoeling van deze benaming, van dit onmogelijk etiket; we zouden wel dwaas zijn en uit valse schaamte tot de grofste ondankbaarheid vervallen voor één der grootste geschenken! van deze tijd: een échte, zakelijke, verantwoordende, moderne theologie. Ook en juist ten aanzien van dit geschenk zeggen wij: l'ordre est donné; nous avons entendu l'ordre.

Tot zoover weer prof. Miskotte. Hij wil dus zijn eigen , , theologie" (de bartiaansche) niet rekeiien tot de sectarische drijve'rij. Toch is ook zij een geestelijke strooming. Opgekomen uit een zeer eenzijdig grondprincipe. Het is de oude tragedie: het scepticisme zet een vraagteeken achter alle - ismen, behalve achter het eigen -isme. De dubitatio generalis — de algemeene twijfel, de twijfel over heel de linie — twijfelt aan alles behalve aan zichzelf. En deze nieuwere geestelijke strooming rangeert alle geestelijke stroomingen op het doode baanvak der sectarische verbizonderingen behalve dan — zichzelf. Het is telkens weer een uitspraak over 100 "/o naar den mond, doch over 99 "/o naar het diepe hart. Want de mensch wordt bepaald door zijn keuze — zoolang hij redeneert uit zichzelf. En Earth's dogmatiek is een permanente vraag, behalve dan inzake haar eigen grond-axioma, dat antwoord op de grondvragen heeten durft.

De Zwolsche kunstgreepje. formule, een

De synodocratische kerkeraad van Zwolle stelde inzake de kinderen (voor wedergeboren te houden) een nieuwe formule op. Hoe ze eruit ziet interesseert ons niet om nader te noemen redenen. Dr J. Thijs evenwel schrijft in Kerkbl. Overijsel en Drente: .

Thans heeft de Synode deze formule toegelaten. Elke ambtsdrager, die met .deze formule instemt, kan zijn ambt blijven bedienen. W^ij zijn Gode dankbaar voor deze beslissing der Synode era we hopen, dat onder Gods zegen een verdere scheuring er door 'voorkomen moge worden.

Tot zoover dr Thijs.

Waarom laten de Overijselaars en Drentenaren zich in slaap wiegen? Ze moeten toch weten, dat de „synode" publiek aan mij heeft geschreven, toen ik haar wees op de Amersfoortsche formule — door haar gewijzigd aanvaard — en haar in overweging gaf, daarover dan eens met mij te gaan praten: neen, neen. al is die nieuwe formule aanvaard, u en iedereen blijit toch aan de oude formule gebonden!? Natuurlijk weet dr Thijs dat zeer goed. Toch wordt gedaan, alsof de oude formule van de baan is. Waartoe dat verraad aan de uitgestootenen? Waartoe dat verzwijgen van publieke feiten?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 17 november 1945

De Reformatie | 8 Pagina's

PERSSCHOUW

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 17 november 1945

De Reformatie | 8 Pagina's