UIT HET POLITEKE EN SOCIALE LEVEN

NIET MET DAT ARGUMENT.

We spraken ons uit over de actie van v. d. Brink- Bavinck-Wiersinga en van de andere zendingsmenchen inzake „Indië". Het verbhjdt ons, dat ook in e Ie jaar-vergadering van den synodocratischen eisjesbond — waarvan overigens het verslag ons aar matig beviel in zijn wereldsche head-lines, - ^ deze heeren — zij het ook voorzichtigjes — werden verloochend. In „Trouw" lazen we:

Enkele zeer belangrijke opmerbingen maakte hierna mevr. Van Andel—Rutgers, die als Zendingsarbeidster de Japansche bezetting heeft meegemaakt. Zij wees er o.a. op, dat de roep om vrijheid momenteel in Indië den roep om vrede, rust, welvaart, verzorging, welke onafgebroken uit de dessa weerklinkt, overstemt. Sommige bladen spelen hier ook uit de stem van enkele Geref. Zendingsarbeiders, die het niet met de leiding van de A.R. leiding eens zijn. Maar, zoo riep sp'r. uit, laat u niet van de wijs - brengen! De Zending èehoort zich niet op politiek terrein te begeven, en deze aaiigeleg-enheden zijn bij de A.R. leiding volkomen veilig. (Daverend applaus.).

Tot zoover het bericht.

Me dunkt, DIT argument moeten we OOK NIET HEBBEN. Ook de nazi's hebben tot de kerk gezegd: houd u buiten de politiek. Maar we hebben hun geantwoord: gij maakt de politiek voor u zelf tot religie, en zoudt ge óns verbieden de religie met de politiek te verbinden? De A. R. partij-„leiding" (wat is dat eigenlijk? ) heeft nu de „gelukkige" omstandigheid, dat er uit den voormaligen zendingskring althans één dame front maakt .tegen één kwade uiting van den Bavinck-geest. Maar het argument dat ze gebruikt, is o.i. kwaad. Als de zendingsmenschen zich niet met de politiek mogen bemoeien contra het A.R. partijprogram, mogen wij het dan wel pro dat program, zoover het Indië betreft? En als men straks ons weer noodig heeft voor de principieele propaganda, móeten we dair voor de invitatie bedanken, gedachtig aan mevrouw Van Andel-Rutgers, die de synodocratische meisjes tot applaus racht met haar — gelegenheidsstem voor „Jan Schouten"?

Laat men'den heer J. Schouten inzake Indië helpen. Maar dan niet met het argument, dat mevrouw Van Andel gebruikt, want zoo blijft men het pijnlijke conflict verkeerd stellen, en krijgt de synodocratische leiding weer de kans, de aandacht af te leiden van de kern-kwestie. Niet, dat de H.'H. Bavinck-v. d. Brink-Wiersinga spreken is hun fout, maar dat ze VERKEERD spreken. Laat de theologen maar gerust spreken, broeder Schouten; ge hebt ze .hard noodig, ik hoor liet u nóg zeggen in een Schooldag-rede te Kampen. Maar laat ze goed spreken. En doen ze d a t niet, zeg hun dat dan ronduit. Niet het feit, dat Bavinck- Wiersinga c.s. spreken, doch dat ze a r t i k e T'S 6 der Belijdenis met voeten treden, DAT is het ongeluk. En dat ongeluk klappen zooveel applaushandjes van kleinere en grootere sjTiodocratische meisjes niet zoo maar weg uit de lucht. Wij gunnen den heer Schouten inzake Indië geen gelegenheids-, doch principieele hulp. En wij gunnen Bavirick-Wiersinga geen gelegenheids-standje, doch een principieele afwijzing: Zrj s t rijden met art 36èn met de synode V a n A m s terdam 193 6. Daar streed ook op allerlei manieren dr H. H. Kuyper tegen, de schorser achter de schermen. Maar daarmee is aan de waarheid niets veranderd.

Wij zeiden daar, dat we den heer Schouten, voorzoover zijn politiek program goed is — en dat is het inzake Indië — iets beters gunnen dan een gelegenheid s-steun.

Hiermee hangt iets anders samen.

Op den Bondsdag der J. V. (vrijgemaakt) te Amersfoort kwam er critiek los op. de A. R. leiding. Hier op den eersten synodocratischen meisjesbondsdag te Amsterdam kreeg ze een a{)plaus. De heer Schouten was er ook — natuurlijk, zou ik haast zeggen. Maar wij meenen in goede trouw, dat voor de A. R. leiding de zaken in Amersfoort beter er vóór stonden dan in Amsterdam. Want zoo lang de kwesties principieel gesteld worden, zelfs al zou men zich in détails vergissen, staat het beter, dan wanneer men op een concreet, juist sterk de aandacht trekkend punt een applaus krijgt doch dit uit kracht van een argument dat buiten de principes omgaat, en e i g e n 1 ij k verkeerd is. Met het advies: z w ig g e n, is de kerk noch door, noch tegen Bavinck c.s. gediend. En de A. R. partij ook niet. Het advies: laat de kerkmenschen zwijgen over de politiek, geeft eventjes den theologen die verkeerd spraken een duw. Maar zij herstellen zich wel, zoolang de aanklacht luidt: spreken; en niet luidt: verkeerd spreken. Doch als dit argument (zwijgen) nu eens de zaag is, die de pooten doorzaagt van den stoel, waarop de heer Schouten zit ? Hij k a n de principieele theologen niet missen. En het staat^aan hem ze te

zoeken en op te zoeken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen