GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

NOGMAALS: „EENIGHEID DES GELOOFS”.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

NOGMAALS: „EENIGHEID DES GELOOFS”.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een onzer lezers legt me de vraag voor, of niet de medewerking aan het blad „Eenigheid des Geloofs" (zie ons artikeltje daarover, en later dat van prof. Veenhof) zou kunnen verdedigd worden met beroep op hetgeen wijzelf schreven destijds over een calvinistencongres. De bezwaren daartegen waren destijds vooral op dit punt geconcentreerd — aldus hoorde onze lezer iemand zeggen — dat „er geen goede afspraken waren tevoren en geen grondslag die te aanvaarden was". Maar in het bedoelde orgaan zijn wel vaste afspraken en een aanvaardbare grondslag, n.l. de drie formulieren. En deze „zonder meer".

We antwoorden daarop: a) onze bedenkingen tegen een calvinistencongres als destijds ondernomen, waren deels andere nog, dan hier vermeld worden; b) in hoofdzaak kwam één der voornaamste hierop neer: dat men van elkander beweerde, wat niet waar was; men zei b.v. van barthianen, dat ze calvinist waren, en ze waren het niet, en worden het ook nooit. Wehm, ditzelfde volle bezwaar geldt van het blad bovenbedoeld. De synodocraten staan niet op de basis der drie formulieren. Met woord en daad verloochenen ze — ook met hun woord — b.v. artikel 7 der Belijdenis. En de artikelen over de sacramenten, waarin ze uitdrukkelijk verloochenen wat in de Belijdenis staat, en dit zoo brutaal, dat ze nota bene degenen, die zich aan de Belijdenis houden, het ambt onwaardig noemen, en van deze rigoristische dwaasheid de hoogmoedigste consequentie aandurven en nu al jaren lang volhouden, ja, nog pas, al was het met een zuur gezicht vanwege de afgeperste duideUjkheid, volhielden in Voorthuizen (dr Jager). En als we nu tegenover hun permanente ontduiking van de kwesties-in-geding trachten, duidelijk te maken, hoe het staat, dan is het een hinderpaal, als openlijk gesuggereerd wordt: ze staan wel degelijk op de basis der drie formulieren. Men begunstigt daarmee alleen maar hun geleerden-kwaal; v e r- l o o c h e n i n g van wat er staat noemen ze: een andere interpretatie van wat er staat. En zoo wordt het conflict met de Beüjdenis — dat ze nota bene zelf stellen als ze ons de kerk uitwerpen — weer veranderd in een verschil van interpretaties der BeUjdenis, in welke hypothese ze vluchten als 't erop aankomt, htm veege lijf te redden uit de klem der nuchtere argumentatie.

Daar komt bij, dat een krant, die wekelijks aan de eenvoudigsten voorlichting geeft, heel wat anders is dan een congres, dat van disputen leeft. Ook al gaan de heeren medewerkers elkaar te lijf, wat ik nog moet zien gebeuren, ook dan werkt het nog fataal, te suggereeren: we ddsputeeren nu op de basis der formulieren. Want dan is precies gewonnen wat de synodocraten willen winnen: ze hebben eerst — zie de Rapporten inzake „kwestie-Schilder", zie ook wat uit Baam gemeld wordt — luide verkondigd: de „vrijgemaakten" wijken van de Belijdenis af, en houden dat vol ook in de verleugening van de buitenlandaehe jiers, maar nu de gevolgen hun niet meevallen, hebben ze er alleen maar belang bij, de zaak te verdoezelen en te volstaan met de bewering, dat we van die lastige lui zijn (ordeverstoorders). Maar wat zij ordeverstoring noemen is eenvoudige handhaving van artikel 7 Geloofsbel. Hun aanklacht is daarvan de verloochening.

Ja maar, zoo zegt een snuggere man: Ds de Graaf kan den grondslag der drie formulieren — zonder meer — niet aanvaarden, naar hij zeide en nu doet hij het toch in die nieuwe krant, waaraan hij meewerkt; hij torpedeert dus zijn eigen vervangingsformule; en zouden we niet dat genoegen ons gunnen? Ik antwoord: neen. Gun den man geen genoegen, en geen displaisir en u zelf evenmin. Houd hem aan zijn feiten,

die meer dan droevig rijn; en probeer geen diploraatenstukjes, v/ant zijn diplomatie, gevolgd in heel die vervangingsformule, was op de door prof. Holwerda aan-gewezen gronden immoreel te noemen; en die diplomatie wint h^t toch door het enkele feit van die krant met haar valsche suggesties. Bovendien: die vervangingsformule is niet van hem, doch van zijn synode. La recherche de la patemité interesseert me niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 16 november 1946

De Reformatie | 8 Pagina's

NOGMAALS: „EENIGHEID DES GELOOFS”.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 16 november 1946

De Reformatie | 8 Pagina's