UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

DE KERKELIJKE KWESTIE IN AMERIKA.

Ds E. van Halsema geeft in „De Wachter" (Amerikaansche) een stukje door, dat hij van iemand ont-' Ving, over den omvang van de scheuring in de Gereformeerde kerken in Nederland. Wanneer hij dat heeft opgenomen, voegt hij er aan toe:

„Mr Valk besluit, dat de Schilderscheuring niet half zoo erg is geweest, als wij het^hier dachten.

Nu, ze is erg genoeg. »

De scheuring is een breuke Sions.

Maar ze had grootere afmetingen kunnen aannemen. Volgens de cijfers sleept de nieuwe bewe­

ging nog geen 10 % mee".

(De spatieeringen zijn door ons aangebracht).

In een later nummer (10 Sept. 1946) geeft hij weer een stukje door, nu van den bekenden Dr H. Beets. Daarin heet het:

„Ze (de scheuring n.l.) is te klein om onze kerken te kunen verwoesten, maar ze is te groot als wij denken aan de duizenden, die misleid z ij p, en naar hun beUjdenis bij ons behooren". Even verder:

„Alle vrijgemaakten zouden één man in de Tweede kamer kimnen kiezen. De communisten kiezen er tien in. Zoo zijn de werkelijke verhoudingen". (Ook hier zijn de spatieeringen van ons).

We willen hier enkele opmerkingen maken.

In dit artikel van Dr Beets, dat Ds van Halsema weer overneemt, wordt in de eerste plaats verklaard, dat „onze kerken" door de scheuring niet verwoest kunnen worden.

Wat bedoelt Dr Beets met „onzie kerken"? EeteekTit deze uitdrukking, dat hij er de s3axodale kerken n > = op het oog heeft? Ik moet het wel haast aannemen, wanneer hij even te voren de opmerking heeft gemaakt, dat „ruim 10 % uit de Gereformeerde kerken is uitgetreden".

Als Dr Beets onder die Kerken de synodale kerken dus verstaan wil, en die als „onze kerken" betitelt, dan vragen wij ons af, of hij zich werkelijk bewust is van wat hij heeft geschreven? Weet hij dan, wat er in die Gereformeerde Kerken in 1942 en daarna is gebeurd? Ik geloof het niet. Want er staat in een ander nummer van de Wachter een artikel van Ds H. J. Triezenberg (13 Aug. '46), dat de leer van Dr Kuyper was, dat men alleen recht heeft de kinderen te doopen^ wanneer men van de veronderstelling uitgaat, dat de kinderen wedergeboren zijn, en dan voegt hij daaraan letterlijk het volgende toe:

' „De Synode van 1905 Heeft echter geweigerd deze gedachten van Dr Kuyper te verheffen tot leer der Gereformeerde kerken".

Welnu, zoo is onze meening ook, en zoo is ook de meening van de vrijgemaakten. Maar de synode van 1942 heeft deze leer van Dr Kuyper tot officieele kerkleer verheven, en heeft degenen, die daarmee niet konden instemmen, geschorst en afgezet. Wat Ds Triezenberg daar zegt, is nu niet meer de leer der „Gereformeerde kerken", %iaar de leer der vrijgemaakte Kerken, en in de synodale kerken is die leer verboden: ik mag ze persoonlij khebben, maar ik mag ze in m^jn preeken en in mijn catechetisch onderricht of ander ambtelijk werk niet meer leeren. I> oe ik dat wel, dan dreigt mij de banvloek der synode.

Weet men dat in Amerika?

Ik betwijfel het soms.

En toch kan men het weten.

Er is een tweede opmerking in dat stukje van Dr Beets, door Ds van Halsema overgenomen, waarop ik even wil attendeeren.

Dat is de opmerking over „de duizenden, die misleid zijn".

Wie worden in dit kerkelijke conflict in Nederland eigenlijk misleid? Volgens Dr Beets zijn het de menschen, die zich hebben vrijgemaakt.

Laat hij dan. eens aantoonen, waarin die misleiding bestaat.

Hierin soms, dat door de leidende personen bij de vrijmaking de waarheid is gezegd? Dat deze het volk precies hebben gezegd, waarop het stond, en dat zij de besluiten der synode ook juist zoo hebben opgevat, als die bedoeld waren?

Maar er zijn naast die „duizenden" - Wsjgemaakten „tienduizenden" synodalen, die het heelemaal met de vrijgemaakten eens zijn, en die ook hun bezwaren hadden tegen de besluiten der synode, maar die men in slaap heeft gewiegd met artikelen in „De Strijdende Kerk", in welke het feit van die leerverandering zooveel mogelijk werd en wordt verdoezeld, en toch v^eer steeds zakelijk vastgehouden.

Ik wil dat even illustreeren; '

Ds Triezenberg zegt in De Wachter over de leer der veronderstelde wedergeboorte: „De synode van 1905 heeft echter geweigerd deze gedachten van Dr Kuyper te verheffen tot leer der Gereformeerde kerken".

Zoo is ook altijd onze meening geweest, en zoo is ook steeds gehandeld, en wanneer b.v. hier van de zijde der Chr. Gereformeerden vroeger werd beweerd, dat de Gereformeerde kerken de leer - der veronderstelde wedergeboorte Huldig'den, dan Is 3aSf léfèÏÏ sï^ê het argument aangevoerd: „Dat is niet waar! Er mogen personen zijn, die dat doen, maar de Kerken leeren dat niet"!

Sinds 1942 leeren deze „kerken" dat wel, en kunnen de Chr. Gereformeerde broeders hier te lande met recht zeggen, dat de „Gereformeerde kerken" de veronderstelde wedergeboorte huldigen, en wel zoo kras, dat zij, die dat afwijzen, worden gesehorst en afgezet.

En wanneer dan nog den volke wordt voorgehouden, dat er niets is veranderd, dan is dat, dat misleiding.

Doch de vrijgemaakte broeders en zusters weten heel goed, waarom het gaat, en die laten zich niet bedwelmen door het opiimimiddel: „Er is niets veranderd"! (wat men mij ook heeft willen wijs maken, toen ik uit Dachau terug was), omdat ze weten, dat er wel wat veranderd is, en ook weten, wat er veranderd is, n.l. dat de leer van de veronderstelde wedergeboorte, die, zooals Ds Triezenberg zegt, door de synode van 1905 is afgewezen, thans tot kerkleer is verheven. Om nu van de kerkrechtelijke veranderingen maar te zwijgen.

Er komt in dat door Ds van Halsema van Dr Beets overgenomen stukje nog een opmerking voor, die even moet worden gememoreerd. Dr Beets schrijft n.l.: „Alle vrijgemaakten zouden één man in de Tweede Kamer kunnen kiezen. De communisten kiezen er tien in. Zoo zijn de werkelijke verhoudingen".

Daarmee wil Dr Beets blijkbaar zeggen: „Och, die vrijgemaakten zijn maar een paar menschen; een onbeteekenend getal"!

Als dat niet de bedoeling is, weet ik althans niet, wat voor zin zulk een opmerking wel heeft. ,

Dan wil ik daar de volgende redeneering tegenover plaatsen: „Onze afgescheiden Vaderen waren nog kleiner in aantal; de liberalen hadde% al de Kamerzetels, en zij zouden er niet één hebben geheid; ergo: heel die beweging van 1834 heeft niet veel beteekend!"

Het hangt er bij zulk een redeneering echter uitsluitend van af, of de ZAAK van het kleine getal zuiver is of niet. Zegt Dr Beets soms ook, dat de Afscheiding niets te beteekenen had, omdat de Afgescheidenen een nog veel kleiner hoopje waren, dan de vrijgemaakten? En Ds van Halsema? - *

Komt, broeders in Amerika, bekijkt de kerkelijke kwestie eens wat anders, en helpt ons liever de synodale kerken van ongelyk overtuigen en haar genomen .besluiten terug te nemen!

Dan hebt gij werkelijk iets gedaan ter bevordering van de eenheid! Maar nu doet gy Uw broeders en zusters hier, die zich hebben vrijgemaakt, onrecht aan! En gfl helpt mee, de Kerk van Christus te verscheuren.

Ik heb den indruk, dat U daar bang is voor een overslaan van de kerkelijke kwestie naar Amerika, en dat daar ook een scheuring zal komen.

Dat hoeft niet.

Wanneer men zich daar stelt op het bovengenoemde standpunt van Ds Triezenberg, is de zaak gezond. Maar wanneer de Kerken in Amerika zich achter de synodes van 1942/'44/'46 plaatsen, en dat standpunt aanvaarden, zal de noodzakelijke consequentie zijn, dat ook daar een vrijmaking komt. Christus stelt tegenover zulk zondig werk, als door die sjmodes is bedreven. Zijn werk, en dat is niet tegen te houden.

Neede.

(N.B. Dit laatste hebben de „leiders" der Chr. Ref. Church al vast „voor haar" gedaan: kiezen. Ze kiezen de heeren van de V.U. Verder weten ze van de zaak ongeveer niets. —- Redactie).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen