KORTE BERICHTEN

— JONGELINGSVEEENIGINGKN EN „METHODIEK". De heer B, D. Elniuga schrijft iu „Kerlsblad (Eriesjland)": Eén Oer grootste moeilijkheden bij de hercoïistjtucering' van ouao Bonden was wel do methodiek, iioomaar aansluiten liij hot oude werkplan ging niet: daarvoor kleefden er te voel fouten aan. Trouwens, al zou dat niet het goval geweest eijn, dan was het nog niet uitvoerbaar geweest, Het oude inateriaal ontbrak vrijwel geheel.

De beide besturen meenden dan ook, dat het zorgen voor studie-materiaal één der eerste zaken moest zijn, waaraan «ij hun zorgen gingen besteden. Ondanks de zeer moeilijke reisgolegenhedcu, die er in den winter 1945—'46 nog waren, werden talrijke bestuursvergaderingen gehouden. Het hoofdpunt van de agenda was vrijwel, steeds: De methodiek.

Een nieuw werkpljin zoo maar uit den grond stampen, dat ging niet. Daarvoor werd een eommissie benoemd, die ruimschoots den tijd kreeg-, om met een weldoordacht plan te komen, In afwachting-van een definitief vastgestelde methodiek, werden echter verschillende schctsen-bundcltjes uitgegeven. Zoodoende konden de vereeuigingen aan het werk gaan, Getrapht werd in deze schetsen alvast de verschillende richtlijnen, die de nieuwe methodiek zullen gaan beheerschen, te verwerken. Meteen was dit dus een mooie gelegenheid om de nieuwe werkwigze te toetsen aan de practijk.

Opmerkingen aangaande deze schetsen konden ter kennis van de samenwerkende besturen gebracht worden — en de methodiekcommissie zou rekening mot deze critiek kunnen houden.

— BATAVIA. Ds Veltman van Den Bosch schrijft in „Ons Kerkblad" (N.-Br. en Limburg):

„De Gereformeerde Kerken in Nederlai^sch Indië begeeren zelfstandig te worden in een eigen kerkverband. Tot nu toe vi'aren deze kerken aangesloten bij het vérband van de .Gereformeerde Kerken in Nederland en de classis Batavia had in dat verband de rechten eener particuliere synode.

Op de Zwolsche Synode van de synodocratische kerken is over dit zelfstandig-worden reeds gesprolcen; een commissie werd benoemd om daarover op een volgende Synode van advies te dienen.

Er is thans een nota verschenen van de kerk Batavia, handelend over deze zaak.

In deze nota staat o.a, : Het is de bedoeling geen ander accoord van kerkelijke gemeenschap te aanvaarden dan de drie formuUeren van eenigheid en zich van de overname van uitspraken, zooals in 1905 en 1942 gedaan zijn, te onthouden. Hierdoor wordt een reëele basis aangegeven, waarop Chr. Geref. en Geref. (art. 31) met ons. in één kerkverband kunnen samenleven.

In Indië schijnt men op dit punt dus meer verstand te hebben, dan in Nederland. Een «ndete belijdenis-basis dan de drie formulieren van eeni'jheid Is n.iet noodig voc» kerkelijk samenleven van hen, die Gereformeerd zijn.

Waarmee Batavia toch eigenlijk tegelijk uitspreekt, dat 1905 en 1942 géén weergave zijn van wat Gods Woord leert. Want als het dat wél was, zou men immers niet zoo gemakkelijk deze leeruitspraken op zij mogen zettenj Batavia verc-iueelt Utrecht en Zwolle."

Zie overigens o\"er Batavia ons blad van 1 Maart j.l

— TO BE OR NOT TO BE Ds F. Mul schrijft in Kerkbode (Amsterdam-Haarlem):

„Dr N. J. Hommes schrijft momenteel in het Geref. Weekblad een serie artikelen over: „De cultuurcrisis in ons Gereformeerde leven". Een onlangs verschenen artikel handelt dan over de padvinderij en het kampleven. Men schrikt toch werkelijk als men eens rustig bekijkt d* uitdrukkingen die gedaan worden, en de uitlatingen die blijkbaar maar rustig op papier gezet worden. Een predikant, die zich gereformeerd noemt, durft het aan om 0.3. het volgende te schrijven: (ik geef enkele citaten): „WU hebben ons bewust te zijn dat de huidige jeugd niet meer is als in de dagen van Vonkenberg.... Willen wij de greep op onze totale jeugd houden, dan zullen wij..., int groot en goed formaat de figuur van de jeugdkampen, en van het kampleven moeten invoeren. Het is hier een kwestie van to be or not to be Het geheim van dea triumftocht der padvinderij Ugt daarin, dat zij meesterlijlt geniaal tegemoet komt, aan wat Huizinga noemt den homo ludens, den spelenden mensch met zijn verbeelding en gevoelsleven."

Ik geloof dat het er droevig voorstaat met een jeugd die alleen voor de toekomst van de kerk iets beteekenen kan als men haar het plezier geeft van het kampleven. En wat dien spelenden mensch betreft: nu. Dr Hommes zal van psychologie wel meer verstand hebben dan ik, maar ik betwijfel toch of hij in de practijk van het leven met dergelijke „onderscheidingen" iets beginnen kan."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen