PRELIMINAIREN.

16 Aug. — In een vorig briefje, verzonden uit Southampton, kon ik nog schrijven, dat met ds van Halsema, redacteur van „De (amerikaansche) Wachter" nog niet veel te spreken was geweest, maar dat dat wel komen zou. En nauwelijks lag dat briefje in de mand, die als scheepsbrievenbus functioneert, of we hadden-samen een gesprek over het nederlandsche schisma en zijn oorzaken én verloop. Zoo'n gesprek leent zich, vanwege zijn particulier karakter, natuurlijk niet voor mededeelingen in ons bladi; zulke mededeelingen zijn trouwens overbodig, omdat alles wat van onze zijde aangevoerd is, thans v^nz^f, wel publiek wordt herhaald, als we ginds het amerikaansche kerkvolk mogen toespreken.

Slechts één ding moge hier vermeld worden. Van synodocratische zijde blijkt iemandj (naam weet ik niet, 't was wel een dominee) ds v. Halsema gezegd te hebben, dat 't met een half uurtje praten heelemaal weer in orde zou te brengen zijn Ja, heusch! In orde met de kerkscheuring!

Op zóó iets kan men 'alleen dit antwoorden, dat 't openen van dergelijke perspectieven, factisch neerkomt op prolongatie deï-campagne-Aalders contra ons. Als de zaak zoo'n bagatel heet, dan wordt 'n dubbele suggestie gewerkt: a) trek u niets meer van 't heele geval aan, als ge er buiten staat, 't is maar een beetje onzin; b) als die art. 31-menschen niet weigerden, in een half uurtje 't zaakje uit te praten, zou 't schisma al voorbij zijn, maar 't is (natuurlijk) weer hun schuld.

Hoe kan men toch zóó dazen? Met welken af gezetten dominee, op zich zelf genomen, zou men — als de man zich heelemaal heeft , , verhard" in wat zijn zonde heette — met één half uurtje „praten" de zaak kunnen in orde krijgen en dit weten bij voorbaat? Met geen één! En dan betreft het hier een zaak van honderden, daarna duizenden. Een dominee, die zoo de amerikaansche bezoekers voorlicht, weet niet wat er gebeurd is en nóg gebeiut. Of als hij 't wel weet, nu ja — —

17 Augustus. Zondagmorgen. Nadat me gisteren in volle zee de groeten waren ovepgebracht van een catechisant van ds D. K. Wielenga (de jonge man loopt al in 'n mooie uniform), en ik dus althans van één „vrijgemaakten" hoorder zeker was ('t is 100 % meer dan ik verwacht had), mocht ik van morgen den tweeden protestantschen dienst leideö; (de eerste was aan een engelsch sprekenden voorganger opgedragen geweest). Mijn verwachting omtrent het aantal aanwezige „vrijgemaakten" is alweer beschaamd; er was in de heilige g e m e e n s c h a p van Christus Jezus, onzen Heere; en is er niet één, die alleen maaruitwendig tot het genadeverbond behoort, zooals er ook niet één is, voor wien het teekeii van denHeiligen doop alleen maar een uitwendig teeken is, waaraan verder geen realiteit zou beantwoorden".

Als vierde stelling omtrent het verband tusschen verkiezing en verbond, door dr Zuidema verdedigd, kunnen we dus deze aan de drie voorafgaande toevoegen:

4e: Ten aanzien van dit verband moet volgens de Schrift voorts dit worden gezegd, dat, hoewel niet alle bondelingen uitverkoren zijn, zij toch alle g e - 1 ij kei ij k en ten volle in het genadeverbond zijn opgenomen en allen, niet één uitgezonderd, in Christus geheiligd — dat is: opgenomen — in de heilige 'gemeenschap van Christus Jezus, onzen Heere. Ik vraag nu twéé dingen:

Heeft ooit één der bezwaarden stouter en krasser dan zoo gesproken? —• en:

Durft iemand te loochenen, dat dit de z.g. „derde verbondsbeschouwing" is, welke de synodes met alle geweld in de kerken wilden uitroeien en waartegen 'speciaal de vervangingsformule werd gericht? *)

4) De vervangingsformule heeft de Synode opgesteld o.a. omdat „de veranderde situatie in de Kerken een nieuwe uitspraak betreffende het genadeyerbond wenschelijk maakt". Wat hiermee bedoeld wordt, wordt duidelijk, als men in het rapport leest: „Het is In de tegenwoordige situatie noodig, het verband tusschen verbond en verkiezing te handhaven...!!" Hier wordt dat verband bedoeld, dat Dr Zuidema radicaal loochent, n.l. dat alleen de uitverkorenen ware bondelingen zijn en de met-uitverkorenen alleen „uitwendig" tot het genadeverbond behooren! De Synode — als steeds slecht op de hoogte met de geschiedenis — beweerde, dat de „zekere verschuiving" in de ideeën t.a.v. het genadeverbond welke haar noodzaakte het door Zuidema geloochende verband tusschen uitverkiezing en genadeverbond in haar leeruitspraak nog eens ^ extra als goddelijke waarheid vast te leggen en te handhaven, „sinds 1942" was „openbaar geworden"! Zuidema schreef zijn echt „vrijgemaakte" . beschouwingen evenwel reeds in 1939!!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen