PERSSCHOUWT

Ds D. Zemel van Axel schrijft in „Ons Kerkblad" over het verscheiden van ds J. S. Post het volgende:

Het Is Zondagmorgen 9 November. Vijf minuten voor tien. De Kerkdreef nog vol van kerkgangers zal binnen enkele oogenblikken weer verlaten liggen. Beneden in de consistorie van de Gereformeerde Kerk staan de ambtsdragers rustig met elkander te praten. Aanstonds zal één der broeders den Heere vragen ongestoord bijeen te mogen zijn in Zijn huls. Ook Ds Post is met een ouderling in gesprek. Hij verzoekt hem dien dag nog een tweetal doopleden te bezoeken. Daar zij Maandag vertrekken zullen ziet hij gaarne, dat vooraf ernstig met hen gesproken wordt. Nauwelijks heeft hij deze woorden geuit of hij zakt In elkaar. En als zijn vrouw, , uit de kerk ge-

haald, even later bg hem neerknieldt, vindt zij reeds eea overledene. Ook de vrijwel direct aanwezige dpkter kaa niet anders dan den dood constateeren.

Maar de gemeente die'reeds wat voorbereid is, wacht. Ook in deze ure mag haar de bediening des Woords niet onthouden worden. De dienst gaat door, zij het anders dan verwacht was. Eer het votum wordt uitgesproken, moet Zij aanhooren de mededeeling dat de Heere Ds Post tot Zich genomen heeft. Velen kunnen hun tranen niet bedwingen. En de Psalmen van vergankelijkheid en dood, maar ook van heerlijkheid en leven klinken op. En In plaats van de behandeling van het zevende gebod treedt de-overdenking van het slot van Psalm 73. Gods Woord vertroost en vermaant ons. De Heere gaf Ds Post zijn rijksten kerkgang. Hij had gedacht de trappen, die van de consistorie het kerkgebouw Invoeren, te zullen bestijgen om zich neer te zetten onder de verkondiging des Evangelies. Maar .de Heere vatte hemi bij de hand en nam hem op in zijn heerlijk-' held. Het was de rijkste sabbat van heel zijn leven. En onze harten werden wijd geopend voor Gods boodschap, die inhoudt zaligheid-voor degenen, die Hem vreezen en verderf voor degenen, die Hem verlaten en van Hem afhoereeren. >

Gods weg was anders dan de weg, die in onze gedachten leefde. Maar Hij verstoorde den Zondagsdienst niet. Hij gaf Ds Post en ons Sabbatsvreugde. Ook hier aanbidt het geloof.

Het geloof aanbidt, omdat het juist dit sterven ziet als de eenig passende afsluiting van het leven van dezen predikant.

Immers van zijn dertig ambtsjaren heeft Ds Post twee en twintig jaar in de gemeente van Axel mogen dienen. Lang heeft men hem hier in zijn arbeid kunnen gadeslaan, zoodat het vormen van een beoordeeling dienaangaande niet moeilijk was. En nu zal leder onder ons beamen, dat hij Axel's kerk bijzonder heeft liefgehad. Zij was hem uitermate dierbaar, hg droeg haar op het hart. En die liefde, want dat kan ook, was geen Tleeschelijke liefde. Die liefde kwam daaruit voort, dat hfl wist, dat zijn Zender hem deze gemeente had toevertrouwd en dat hij deze gemeente te welden had In Gods Woord. Zijn liefde voor die kerk was in den grond der zaak liefde voor Christus en Zijn getuigenis. Hij wilde niets liever dan dat alle leden zich als oprechte geloovigen openbaarden. Daarom was hij ook zoo bedroefd over de kerkscheuring. Zijn gebed om de wederkeer van hen, die zich hadden afgescheiden, was niet een soort betoon van vriendelijkheid en van liefheid. Maar hij had eens met zijn ja in het midden van de gemeente te Axel beleden, dat hij aldaar door Christus geroepen was. Dit ja was voor hem geen ijdel woord en die roeping voor hem geen onzekere zaak. Door hem te verwerpen had men derhalve verworpen Hem, Die hem gezonden had. Dat deed hem zoo zeer. Door hem te verwerpen had men tevens het vonnis geveld over zijn woordbediening en zich een onschriftuurlijke prediking verkozen naar het goeddunken van eigen hart. Dat vonnis smartte hem. Persoonlijk voelde hij zich allerminst gekrenkt, maar zijn Zender was beleedlgd en het Woord van Zijn Zender smaadheid aangedaan. Dat was geschied door hen over wie hij als herder was aangesteld en in medelgden over die arme, dwalende en misleide schapen bad hrj gedurig om heling van de geslagen breuk.

Die liefde toont ons hetgeen al zijn ambtelijken arbeid beheerscht heeft. Hij begeerde trouw te zijn aan den Heere, ik kan ook zeggen, want dat is hetzelfde, en was voor hem hetzelfde, aan het Woord. Eigenlijk bestond er maar één ding voor hem: ' Dat Woord. Hij hield niet van kofflepraatjes, hij wilde het liefst spreken over Gods Woord. Naast zijn werk had hij geen enkele liefhebberij. Hij was geen Dienaar des Woords met ook nog een hobby. Hij was enkel en alleen Dienaar des Woords. Theoloog en meer niet. Studeeren in Gods Woord was zijn levensideaal. Als hij den Bijbel mocht onderzoeken, had hij nergens meer behoefte aan.

Zoo is hij één der weinige oudere predikanten geweest, die in gehoorzaamheid aan des Heeren Woord zich heeft vrijgemaakt. Hij noemde de leerbeslissing betreffende de veronderstelde wedergeboorte heel rustig het bedektelijk invoeren van een verderfelijke ketteiïj. Hij schreef over de synodocratische kerkinrichting als over de klauw van het beest. Want Gods Woord was in hèt geding en daar wenschte hij trouw aan te blijven desnoods tegen de besluiten van synodes In.

Daarom vroeg hij ook altijd, als er eens een opmerking gemaakt werd over de prediking: Meent men soms, dat ik het Woord niet zuiver bedien'? En antwoordde' men ontkennend, hij was tevreden. Doch zou men gezegd hebben, dat zijn prediking tegen de Schrift inging of de Schrift geen recht deed, hij was opgesprongen. Hij kon veel verdragen, echter een dergelijke beschuldiging zou hij vreeselijk gevonden hebben.

Het laatste wat zijn vrouw dan ook uit zijn mond hoorde, toen hij na de lezing van zijn mlddagpreek zich 's morgens naar de kerk begaf, was: Wat is Gods Woord toch rijk.

En terwijl hij in de consistorie met dat Woord bezig was — immers bearbeldlng door het Woord van twee doopleden —i nam de Heere hem in Zgn heerlijkheid en mocht hij aanschouwen wat hij naar en op dat Woor, d geloofd had.

Wie zal niet aanbidden de leiding des Heeren ? In den dienst des Woords mocht deze dienstknecht sterven. Hij heeft ook zelf niet anders begeerd.

Aanbidden, maar met droefheid In de ziel. Die droefheid is er bij zijn vrouw en zijn kinderen, die veel in hem missen. Laten onze gebeden om vertroosting in die droefheid opstijgen en mogen zij ondervinden, dat waar is het Woord — de "waudtekst op de studeerkamer van Ds Post: — God is getrouw.

Die droefheid is er ook bij de gemeente van Axel. Twee en twintig jaren sterke banden. Neen, niet twee en twintig jaren zonder meer. Trouwe Woordbediening van den kansel en aan de huizen legt de sterkste banden. Trouwe Woordbediening, die veel vrucht gedragen heeft. Al is Ds Post ons ontnomen, het Woord onder ons door hem verkondigd, blflft in der eeuwigheid. Hij stierf, maar de Heere ging voort met de prediking des Evangelies. Denzelfden dag nog.

Dat is genade. De Naam des Heeren, Die gaf en nam, zij geloofd. Want ook nu is Zijn Woord ons tot onze vreugd nabij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen