PERSSCHOUW

Loa geschrijf.

Tenslotte zijn er grenzen. De klachten over nieuwe „bindingen" onder ons etc, zooals men ze kan beluisteren van de zijde der Oosterbeekenaren, zijn nummer één, maar een uitval van ds B. A. Bos, waarvan ik kennis kreeg uit een mij toegezonden nummer is nummer twéé uit de rubriek der tastbare dwaasheid; sprekende over de deputaten-inzake-samenspreking, schrijft hij:

Reeds toonde ik aan, dat de deputaten onzerzijds het Ewaartepunt hebben verlegd, in strijd met hun opdracht. Inplaats van — zoals hun was opgedragen — met de deputaten van de overzijde te gaaü handelen over de eigenlijke oorzaken der scheur, zoals deze uit de officiële stukken te reconstrueren is, en het licht van Gods Woord over binding en tuchthandelingen op te doen gaan, hebben ze de vraag verlegd, in strijd met hun opdracht. In hun rapport aan de synode van Amersfoort stellen ze dan de vraag: „Moeten wij zelf soms een schriftelijke eenzijdige situatietekening onzerzijds overleggen aan de Utrechtse deputaten? " Door het stellen van deze vraag blijken ze met die mogelijkheid gerekend te hebben. Alleen maar: die vraag die krachtens de opdracht van Groningen de eerste vraag moest Bijn, en die bevestigend moest zijn beantwoord, omdat ze toch het uitgangspunt moest zijn van het hun opgedragen „eigen initiatief", wordt nu na twee jaar gesteld, en ontkennend beantwoord. En het belangrijkste argument voor deze ontkenning is, dat het standpunt onzer kerken wel bekend is, en wij binding en tuchthandelingen op grond van Gods Woord en de Kerkenordening blijven verwerpen.

Ik noem dit een afschuiven van verantwoordelijkheid.

Hoe kan iemand zóó iets in enkele regels bij elkaar krijgen? Zin I is nonsens, want de deputaten van ginds wilden immers niet vooraf schriftelijk handelen? Zelfs niet in een paar regels „voorshands", om te kijken of praten zïn had ? Daarom is dat heele beweren over handelen jn strijd met de opdracht dwaasheid. Bovendien: in het volgende zinnetje wordt fantasie opgedischt. Een rapport van Commissie I der SYNODE van Amersfoort wordt zoo maar aangediend als rapport van de DEPUTATEN-voor-samenspreking. En een vraag van die Commissie I, hoe de SYNODE nu moest, nu de anderen een schriftelijk antwoord hadden GEWEIGERD, wordt hier voorgesteld als ware ze een vraag die deputaten zich stelden vóórdat Ee ter synode konden rapporteeren.

We zullen ds B. A. Bos zoolang mogelijk aanhooren. Maar we willen wel zeggen: zulk geschrijf, dat voortholt op een pad van losse gezegden, graaft niet alleen zijn eigen graf, maar ook dat van het volk, dat hij verwart.

Wat een fabuleus geredeneer. Daar werkt een man, die beter weten moest, van louter opwinding zich op tof de fictie, dat onze deputaten (die niet eens aan het woord waren in het geciteerde rapport) al jaren geleden zich hadden moeten zetten aan een schriftelijke EENZIJDIGE situatieteekening. Terwijl de opdracht luidde: CONTACT toe te staan. Situatieteekening? Natuurlijk, als de anderen die contact verzochten, zich mannelijk zouden gedragen en dus ook hun situatie teekenen. Overigens: de DEPUTATEN van Groningens synode behoefden geen EENZIJDIGE situatieteekening te geven. Dat had de Groningsche synode zelf gedaan, b.v. in een getuigenis, mede onderteekend door ds B. A. Bos, uit de dagen, toen hij de kerken bouwde.

Aan de deputaten van Groningen was geen „eigen" initiatief" opgedragen. Doch de SYNODE van Groningen NAM ZELF zulk een eigen initiatief, n.l. door deputaten te benoemen met een door haar zelf geformuleerde opdracht. Waaraan de deputaten gebonden waren.

Heeft ds Bos nog meer aanvallen in den rug van zijn broeders in den zin? Dan liefst niet zóó ho'der­ de-bolder.

„Gelegenheidsrechters" in gelegenheidsreactie.

De brochure-Schep is door ons niet aangeprezen; wij behoeven niet verdacht te worden van een , , aanmoediging" van „Oosterbeek", zoodra het zich keert tegen de synódocraten, en een „verwerping" ervan, zoo vaak het zich keert tegen ons. Wij wijzen het af over heel de linie, wijl het de synodocratie niet raakt in het e i g e n 1 ij k e punt en „ons"' beschuldigt vanwat geen schuld is.

Het is dan ook uit ónzen mond „o u d nieuws", als wij opmerken, dat de synódocraten den één anders behandelen dan den ander. Tegen den één zetten ze „art. 79 en 80" „in werking", tegen den ander mopperen ze maar zoo'n beetje. Daar is b.v. „De Bazuin", „officieel orgaan" van het synodocratisch theologisch instituut te Kampen. Dat blad schrijft over de brochure-Schep:

Ik vind het erg jammer dat dit boekje verschenen is. Waarom? vraagt ge.

Waarom? Wel:

Als ik dit gelezen heb, vraag ik: waarom moest dit nu direct in brochure-vorm de kerkelijke wereld ingezonden worden?

Ds Schep beeft alles, naar we aannemen, ernstig onderzocht. Hij meent een fout ontdekt te hebben. Ge­ heel afgedacht nog van het feit, of hij gelijk heeft of niet, had hij dit m.i. in den kerkdijken weg als eau 'bezwaarschrift moeten indienen.

De verschijning van dit boekje ligt voor mij op dezelfde lijn als de door Oosterbeek II gemaakte fout, om „verklaringen" de wereld in te sturen, die veel „geschrijf" uitlokken, waarmee de zaak, die men voorstaat, niet gebaat wordt.

„D i r e c t", lezen we. Wat is „direct" ? Het is op het oogenblik 1949, en in 1944 is het uitwerpen begonnen, ten minste — het definitieve.

„De zaak" wordt dus niet gediend door „verklaringen". Wij beweren: ze wordt niet gediend, alleen maar verslechterd, door verkeerde verklaringen.

Verder:

Ik hoop van harte, dat de Oosterbeeksche broeders hun pogingen voortzetten, en zich door het mitrailleurvuur van twee kanten niet al te zeer van de wijs laten brengen. Laten ze maar goed onthouden: alle kogels zijn geen treffers!!

De schrijver is naar alle kanten gedekt, hij heeft nog niets gezegd. Maar wie bedienen den „mitrailleur" aan de andere zijde? Ridderbos, Den Hartogh? Antwoord: nevel.

Schoone toekomst overigens:

Maar ik hoop, dat ze niet eerder weer met , , eenlge woorden" voor den dag komen, dan op het moment wanneer er zulke vorderingen gemaakt zijn, dat ook Inderdaad van „opklaring" gesproken kan worden.

Daarom meen ik, dat Ds Schep nu zijn boekje niet had mogen geven, maar wanneer hij werkelijk tot deze overtuiging gekomen was, zich met zijn bezwaren „ter plaatse" had moeten wenden.

Je mag dus alleen dan „verklaren", als er „opklaring" is? Ver-klaren is dus niet de weg tot „op-klaren"? Vreemde wereld!

„Ter plaatse" — d.w.z. ter hiërarchische plaatse. Waar is die? Bij de kerkeraden? Synodocratische kerkeraden hebben officieel ds Bos' eerste brochure tot uitgangspunt genomen.. Mocht dat dan wel? Zoo ja, waarom niet een andere brochure? Gelegenheidsrechtspraak en gelegenheidsreactie. Lijnen — ho maar.

En nu het mopje:

Mijn grootste bezwaar geldt het Naschrift.

Is het er misschien haastig aan toegevoegd?

In Cauda venenum — In den staart zit het vergif — pleeèt men te zeggen.

Heb ik tegen dit boekje als uitgave van één onzer . predikanten in brochurevorm bezwaar, voor den schrijver is 't een ernstige (Immers biddende ondernomen!) poging om de hereeniging te bevorderen. Maar dan had dit , , naschrift" er niet in mogen staan.

Op twee uitspraken, die ik beide heel erg vind, wil ik wijzen. Op blz. 96 lees ik:

„Alleen staat dit vast, dat in onze kerken door menschen (en niet de eersten de besten) alles op alles gezet zal worden, om de kracht van Oosterbeek te breken".

collega Schep, dit had u niet mogen schrijven. Dit kan ook niet biddend geschreven zijn!

Dit is verdachtmaking. Ik meen te weten, wie u bedoelt. Laat ik u dan mogen zeggen: u ziet dat geheel mis! Gaat u met die „menschen" (uw broeders!!) eens praten, en u zult heel wat anders hooren. Maar als zij iets als „zwart" zien, wat u in Oosterbeek als „wit" zag, dan mogen ze dat toch wel op een fatsoenlijke manier zeggen?

En als ze het „onfatsoenlijk" doen, zeg het hun dan! Dit zinnetje uit uw naschrift moet u herroepen — dat • is een goede raad.

Ds Schep mag dus niet zeggen: „in onze kerken zal door menschen alles erop gezet worden om de kracht van Oosterbeek te breken". Wel zoo.

Laat hem dan maar kiezen de woorden van officieel orgaan „De Bazuin": het

„in onze kerken zal door menschen mitrailleur-vuur geopend worden om de kracht van Oosterbeek te breken".

Mitrailleurvuur, dat geen kracht wil breken, wel ja, dat kón wel eens wezen wat wij voorspeld hebben: de conclusies, die van synodale schuld spreken verloochenen (met mitrailleurvuur), maar de wilsvormingstactiek volhouden.

En nu de tweede uitspraak met „gif":

De tweede uitspraak is:

„Onze kerkelijke pers is vrijwel volkomen gelijkgeschakeld, precies als die van de vrijgemaakte. De „leiders" houden aan beide kanten het touw stevig in de handen".

„Collega Schep, dat u dat van „ónze kerkelijke pers" zegt, vind ik een onbewezeji beschuldiging. Ik geloof er niets van. U moet niet boos worden, als ik zeg: „zulke mannetjes als u (en die hebben we gelukkig meer!) laten zich" nogal gelijk schakelen!" Kom, kom, zoo praat Ik u nu even na (zie blz. 98): dat gelooft u toch zelf niet ? '

Al met al, ben ik met blij met dit boekje.

Ziezoo, de recensent is weer klaar. Een woordje over zijn naaste buren, die toch heusch niet dit en toch werkelijk niet dat Maar De Bazuin-lezers weten nóg geen steek over het jokken der synode, en over het heen-en-weer-werpen van het recht tegenover „cand. Schilder". En men kan weer rustig gaan slapen. Het ambt der geloovigen is weer ge-ac-ti-veerd met een dosis morfine en een praatje van Klaas Vaak.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen