Reformatie van ons Psalmgezang

We geloven, dat de doorgaande reformatie doorgaans te weinig denkt aan de reformatie van ons psalmgezang. Eigenlijk zeggen we met het woord psalmgezang al teveel. Want psalmen, die zingt óók ons Gereformeerde volk niet. Psalmen kent het met. En psalmen, die leren onze kinderen niet.

Versjes, psalmvèrsjes leren onze kinderen, psalmvèrsjes kennen onze mensen e'i psalmvèrsjes, die zingen we 's Zondags in de kerk. Als kind heb ik éénmaal de oude dr Gunning, die van „Pniël", gehoord. Die zei het bij zijn winterlezing eerlijk: „Laten we nog eens een vaersje zingen". Maar wat hij zei, dat doen bijna alle dominees. Versjes opgeven. Maar bijna niemand laat psalmen zingen.

De toestand is bij ons weinig beter dan in de kringen van Johannes de Heer en in de Broederschap der Remonstranten. Sla er De Heers zangbundel en de liederenbundel van de Broederschap maar eens op na. Daarin vindt ge ook wel psalmen. Pardon — psalmvèrsjes. Lieve versjes. Er uit geknipt. En uit het verband gerukt. Merkwaardigerwijze precies die „versjes", die ook bij de Gereformeerden vaste nummers op het Zondagse répertoire zijn. Als ik het zo mag zeggen: de „schlagers".

Gereformeerde mensen hebben een hekel •— terecht — aan een uiteengerukte Bijbel. Ze moeten niets hebben van zo'n pover kerkboekje met alleen maar het Nieuwe Testament. En ze hebben — alweer terecht — een afkeer van uit het verband gerukte bijbelteksten. Zo'n uiteengerukte Bijbel en zulke uit het verband gerukte bijbelteksten herkennen zij — terecht, alweer! — óók als een symptoom van Sectarisme. Dat Sectarisme begint altoos met het uiteenrukken van de Bijbel. En het eindigt altoos met het uiteenrukken van de kerk. Dat hebben Gereformeerde mensen wel dóór. Dat de eenheid van de kerk met de eenheid van de Bijbel staat of valt. Maar het ware te wensen, dat zij even grote afkeer hadden van uit het verband gezongen psalmversjes als van uit het verband gerukte Schriftplaatsen. Trouwens: psalmverzen zijn óók Schriftteksten. Die dus in hun verband moeten gezongen worden. En de dominees moeten eens ophouden mooie versjes te zoeken.

„Geen mottopreken!" Accoord.

Oók geen mottoversjes. We moeten weer psalmen zingen. Héle psalmen.

Of, als dat niet kan, aaneensluitende ^salmgedeelten. ' ? •iïï'%

Dan verdwijnen heel wat lieve versjes. '*• 'S' ' Dan zal men bij Psalm 17 bijvoorbeeld ontdekken, dat men daar te doen heeft met het gebed van een vervolgd gelovige in nood, die roept tot de HERE en belooft — dat is het blij vooruitzicht, dat hem streelt — na zijn verlossing reeds in dit leven, en dus niet pas na een „zacht'^ en kalm" sterfbed, Gods lof t' ontvouwen. Dan zal hij Gods aangezicht aanschouwen in gerechtigheid, het aangezicht van die God, op wie je aan kunt. Die hóórt als ik roep!

Wèg met de , , versjes". Terug naar de Psalmen. Daar moesten we maar eens mee beginnen.

Dan zijn we ook beter instaat een eventuele nieuwe Dan zijn we ook beter instaat een eventuele nieuwe berijming te toetsen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen