Vrije Universiteitsblad 1938-39 - pagina 85

1053 Doch bedreiging van den kant der vrienden, dat klinkt ons vreemd in de ooren en dat hebben we ons niet zoo ingedacht. Daarom wil ik, als ik U op deze twee gevaren wijs, met het laatste beginnen. Er is heel veel ten goede veranderd op het gebied van het onderwijs in ons land, zóó, dat wij wel eens meenen op onze lauweren te kunnen gaan rusten. Niets is minder waar dan dat. Was er eertijds de strijd om de goederen te veroveren, thans staan wij midden in de branding om die goederen te behouden. Er zijn heel veel die dat vergeten en meenen, dat we er met den strijd onzer voorouders van af zijn. Daarom is het goed er elkander telkens aan te herinneren, dat ook wij nog een taak hebben en onze roeping hierin moeten verstaan. Het zal toch ons aller begeeren zijn, dat Gods Naam op zoo groot mogelijk terrein wordt geëerd en erkend. We zullen er ons in verheugen wanneer er overwinningen voor Christus op de wereld behaald worden. Maar dit is dan de consequentie, willen we het gewonnen terrein behouden, dan moet er blijvend gewerkt worden. De V.U. heeft nu meer dan een halve eeuw een veelomvattende plaats ingenomen. Wie zal die zegen kunnen beschrijven of haar invloed voor het geheele Nederlandsche volk bepalen? Wij denken niet alleen aan onze predikanten, maar ook onze Qeref. juristen, advocaten, leeraren, burgemeesters en verdere vooraanstaande personen, die hun opleiding aan onze Vrije Universiteit hebben genoten. Maar nu komt ook hier in de laatste jaren de dreiging. Het gaat niet allemaal zoo van zelf meer. We lezen de publicaties der Vrije Universiteit en dan is het nooit een batig saldo of een sluitende begrooting, doch steeds weer te kort — groote tekorten, dalende inkomsten. En wil de Vrije Universiteit erkend blijven en zijn rechten als Hoogeschool behouden, dan moet er, volgens de wet op het Hooger Onderwijs, in de komende jaren uitbreiding wezen. In het kort dit — het gaat niet om het meer of mindere, maar het gaat om het zijn of fiiet zijn der V.U. Dit geweldige mogen we ons wel even goed realiseeren. Voortbestaan of ondergaan onzer Vrije Universiteit! Daardoor is, dit zagen de vrouwen in de vorige jaren, de combinatie, de beide V's, de V.U. en de vrouw, openlijk aan het licht getreden. Wij zagen den nood der V.U. en hebben ons bedacht, hoe wij, als vrouwen, op onze manier, daarin konden helpen. Een prachtig plan werd uitgewerkt, waarbij niet enkele, doch schier alle Calvinistische vrouwen mee konden doen. De vrouwen zouden spaarsters worden. Allerwege vond dit weerklank. Overal kwamen plaatselijke werksters en duizenden busjes kregen een bestemming. Het zou een vijfjaren plan worden. Het eindbedrag was een geschenk van de vrouwen voor de V.U. en zou bij de herdenking van den lOOsten geboortedag van Dr Kuyper den Directeuren worden overhandigd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen