VU Magazine 1974 - pagina 452

de idee van de christelijke wetenschap is prijsgegeven, en daarvoor allerlei praktische doeleinden in de plaats zijn gesteld, waaraan men de arbeid van de universiteit dienstbaar wil maken. Men behoeft slechts een oppervlakkige blik te werpen op de inhoud van het Vü-magazine, dat op dit punt de heersende opvattingen volkomen weerspiegelt, om te zien om welke doelen het gaat, t.w. raciale gerechtigheid, hulp aan ontwikkelingslanden, internationale vrede, milieuhygiëne enz. enz. Nu wil ik niets ten nadele van deze doeleinden zeggen, maar er slechts op wijzen, dat de quaestio iuris van de VU, d.i. de vraag naar de rechtvaardiging van haar pretentie van instituut voor christelijke wetenschapsbeoefening, heeft plaats gemaakt voor de quaestio facti, d.i. de vraag naar de feitelijke doeleinden, waaraan de universiteit, die nu eenmaal bestaat, dienstbaar wil zijn. Maar deze doeleinden, hoe christelijk ook, kunnen hoogstens een praktisch motief vormen voor christenen om samen te werken al of niet in één universitair verband, maar minder de pretentie van de universiteit ais instituut voor christelijke wetenschapsbeoefening rechtvaardigen. Ook aan niet-christelijke universiteiten kunnen de christenen hun arbeid aan de door hen gestelde doeleinden dienstbaar maken. Dit verklaart m.i. de

desillusie, welke het verblijf aan de VU voor de heer Van Zuthem is geworden. Prof. dr. H. J. Van Eikema Hommes, hoogleraar. Encyclopedie en wijsbegeerte van het recht

In vryheid proberen te gaan staan Tot mijn spijt is enkele jaren geleden de grondslag van de VU vervangen door een doelstelling. Dit suggereert nl. dat je als (christelijke?) universiteit bepaalde eigen (christelijke?) doelen nastreeft die je moet zien waar te maken. De bedoeling van het woord grondslag is anders: je hoeft niet ergens naar toe met een eigen program en doel, je hoeft niet aparte christelijke dingen te gaan doen (samen met mede-christenen), neen, je mag van iets uitgaan, je hebt een gezamenlijk uitgangspunt. Deze opstelling is m.i. veel bescheidener, minder pretentieus. Dat uitgangspunt (grondslag) was: VRIJHEID voor onderwijs en wetenschap van alle staatsbemoeienis en van alle kerkelijke bemoeienis: de wetenschap moet gevrijwaard zijn van iedere ideologie (ook de christelijke) die immers haar voor eigen karretje wil spannen. De VU heeft van meet

Wat bepaalt meer het karakter van de universiteit volgens u: A. De confessionele betrouwbaarheid van leden van de wetenschappelük staf; B. De aard van de projecten, die worden aangepakt - Duidelijk de confessionele betrouwbaarheid. De VU is wat dat betreft een trouwe weerspiegeling van grote gedeelten van het hedendaagse kerkelijk Nederland. Een keurige, burgerlijke, goedwillende gemeenschap, die wat angstig, voorzichtig door het leven gaat en nogal eens mist wat er in de wereld aan de hand is. V\/at dat betreft richt men zich meer op het verleden en op het behoud van de achterban dan dat men wegen zoekt voor een nieuwe toekomst, (prof. dr. H. J. van Aalderen) - In feite wordt ernaar gestreefd het karakter te doen bepalen door 'confessionele betrouwbaarheid', terwijl de 'aard van de projecten' als een 22

v ^ ^ X ^ af aan Vrije Universiteit en bewust niet: christelijke universiteit met zgn. christelijke wetenschap willen zijn. Omdat aan de andere kant ook de wetenschap niet autonoom is (waardevrij) en zij in dienst moet staan van de mensen, is bij de grondslag Gods naam genoemd. D.w.z. je mag er van uitgaan (en dat deed men toen ook) dat God de beste bescherming biedt voor vrijheid: God bindt nl. nergens aan. God legt niets op, God laat geen formulieren ondertekenen. God neemt geen tests af in confessionele betrouwbaarheid en God heeft geen voorkeur voor vrome hoogleraren! God is de grootst mogelijke vrijheid in die zin dat niet de een over de ander gaat heersen, maar in alles, en telkens weer, de zaken in gemeenschappelijk overleg met elkaar geregeld worden. De VU is niet van de hoogleraren, zij is niet van de studenten, zij is niet van de Vereniging, de VU is niet van u, de VU is van God en dat betekent niet anders dan de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid over het hoe en wat en waartoe van de wetenschap. Wat we met onze universiteit willen zal daarom opnieuw moeten worden ge-

operationalisatie van de confessionele betrouwbaarheid bepalend zou moeten zijn. (drs. B. J. Crum) - Slechts de combinatie van confessionele betrouwbaarheid van leden van de wetenschappelijke staf en de aard van de ter hand genomen projecten kunnen het karaktervan de VU bepalen met behoud van een stuk geloofwaardigheid ten opzichte van de achterban. Ik heb de indruk dat we met deze achterban te weinig direct contact hebben, (dr. J. de Jonge) - Afnemende confessionaliteit van de leden van de staf. Verder niet. (dr. P. J. Keuss) - Met de derde vraag van het VUmagazine ben ik minder gelukkig. Waarom moet nu de persoonlijke instelling t.a.v. de doelstelling (het woord 'confessionele betrouwbaarlieid' lijkt me in dit verband misplaatst) worden uitgespeeld tegen de aard van onze wetenschapsprojecten? Hoe wil men radicaal kritisch te werk gaan zonder de toets van de persoonlijke overtuiging? Om bij mijn voorbeeld van daarnet te blijven: Hoe zou ik het huidige materialisme van rechts en links (de

liberalistische én de marxistische idee van de homo economicus) in hun ware aard kunnen onderkennen, als ik mij niet persoonlijk had laten overtuigen van iets anders, van het woord van Jezus: 'De mens zal bij brood alleen niet leven?' Of moeten we ons maar laten leiden door vage begrippen van humaniteit, gerechtigheid, vrijheid, gelijkheid, democratie enz., die helaas door Jan en alleman in de mond genomen worden. Moeten we ons enkel laten drijven op gevoelens van solidariteit en sympathie? Het zou de kortst mogelijke weg zijn om ideologisch te worden ingepakt. Over kritiek gesproken! De onmondigheid van onze tijd, ook van de jongere generatie, zit niet hierin, dat men niet kan kritiseren ruimte plenty, zelfs in militaire dienst. Maar de kritiek blijft vaak steken in kretologie, omdat ze niet geformuleerd wordt vanuit een persoonlijk verworven levensovertuiging, (dr. J. Klapwijk)

- Een boom herkent men aan zijn vrucht maar bij het kweken van bepaalde vruchten is het vaak niet onverschillig, in welke grond de boom geplant is. (drs. J. B. Opschoor)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen