VU Magazine 1974 - pagina 65

periode waarin de VU intensieve contacten had met de Université Libre. Verder was het verblijf van Sjoerd Klapwijk in de vorm gegoten van een doctoraal bijvak onder leiding van dr. Richter, zodat hij kort na z'n terugkeer kon afstuderen en solliciteren naar de baan, die hij thans in Zaïre heeft gekregen op een contract voor twee jaar.

Magen Tijdens z'n verblijf vorig jaar heeft Sjoerd Klapwijk in totaal 12 keer gevist op drie verschillende plaatsen in de Zaïre en de zijrivier

de Lindi, overdag en 's nachts. Telkens vertrok hij twee uur later. Zo kreeg hij een overzicht hoe op elk tijdstip van een etmaal de situatie was op de drie visplaatsen. In het bijzonder ging z'n belangstelling uit naar de vraag waar al de ruim tachtig soorten die hij ving, van leven. Daartoe onderzocht hij de inhoud van de vissemagen. Niet alle 4500 vissen zijn aan de beurt gekomen. Een deel ervan ligt, geconserveerd in formaline, in Zaïre te wachten op de terugkeer van Sjoerd Klapwijk. Voor het vissen huurde de bioloog een uit-

geholde boomstam (pirogue) en vier vissers uit de plaatselijke bevolking. Aan de pirogue bevestigde hij een buitenboordmotor om een beetje te kunnen opschieten, een apparaat waarop de arme plaatselijke vissers erg jaloers waren. Zij kunnen zo'n ding niet betalen en moeten peddelen. Begerenswaardig voor hen was ook het nylon net, geleverd door IJmuiden, dat van veel betere kwaliteit is dan de netten waar de vissers van Zaïre het zelf mee moeten doen. Begrepen ze de bedoeling van Sjoerd Klapwijks visserij? 'Nou, mijn Frans is niet zo best en zij spraken ook maar gebrekkig Frans. Ze begrepen wel dat het m'n bedoeling was om er achter te komen wat de dieren eten. Van sommige soorten wisten ze dat precies. Onbegrijpelijk vonden ze het dat ik de gevangen vis niet gebruikte om op te eten, maar dat ik dat kostbare voedsel in de stinkende formaline gooide. Als we een paar heel grote vissen vingen, dan haalde ik de magen er soms uit, want daarom ging het mij alleen. De vissen gaf ik dan aan hen mee. Het was te gek om een vis in de formaline te gooien, waar 'n gezin twee dagen van kan leven. De mensen zijn er erg arm. Ze werkten driekwart dag voor me voor 'n beloning waar men in Nederland nog geen uur zou werken. En nóg hoorde ik dat ik 'de markt verpestte' door verhoudingsgewijs voor die streken te veel te betalen.' De plaatselijke vissers gebruiken hun vangst voor eigen consumptie; de meer duurdere vissen worden door de vrouwen op hun hoofd naar de markt gedragen. De duurste vis in de

11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen