Gereformeerd kerkelijk congres: Drie referaten, op den 11den Januari 1887 in "Frascati" voorgedragen - pagina 39

37 Eii

nu

zie,

op die schriftuurlijke, eclit-Gereformeerde belijdenis volgde

21stoii

don

October do

om

van het Provinciaal Kerkbestuur,

last

sonen, van wien ieder

Avondmaal te ontsluiten voor honderden perhier in Amsterdam, zeker als het licht zijner

eigen oogen, wist, dat

ze,

het H.

den toegang tot

ten toegelaten.

ging

bedenkelijk

Woord van

naar luid het

Maar de Kerkeraad, hoewel

moogt ge

en

zult

want

Toch

ging

mij

niet

,Dit kunt en

:

minder mij

afvergen, veel

hiervoor

Synodale Hiërarchie

de

Hiërarchie

opleggen,

Gods Woord!"

mij

dit verbiedt

dat het thans

November, zonder

schreef desniettemin op 5

staan,

een oogenblik bedenkens, aan de Synodale

God, niet moch-

beseffende

maar decreteorde reeds zou gehoorzamen, en

Aveken later, dat de Kerkeraad moest en

drie dat,

den weg,

uit

niet

onderstond de Kerkeraad het,

om

bukken, „de teerling geworpen en terugkeer onmogelijk zou

niet te zijn."

Scherp en zoo principieel mogelijk lag dus de oorsprong zelf van geteekend in de tegen elkaar ingaande richting van de twee

dit conflict

Het was een Kerkeraad

hoofdstroomingen in ons kerkelijk leven.

Woord tegenover een Synode, die riep: „En toch En eerst toen men aldus schavolteeren.'^ zei:

mag

„Ik

omdat

niet,

over stond, eerst toen

De Synode

is

Gods

men

beiderzijds

commando

dat ge

Gemeente

de

wil

zijn batterijen

uit de residentie

keraad door aan Kerkmeesteren beletten

bij

te

man

principieel

ii

kerkelijk

tegen

man

gaan wapenen.

Provinciale benden te mobi lisee-

door hare Classicale en

ren en onder het

zult ge, of ik zal

die

en daar-

het mij verbiedt;"

te

;

en de Ker-

„Zoo de Hiërarchie mij

gelasten:

Gods Woord

stellen

te

houden,

zie

dan

toe,

nimmer met haar heult!"

En

toen ving de worsteling aan en ging het hart tegen hard.

Kerkeraadszij,

om

aan de Hiërarchie

Christi niet verdierf;

oppermacht

te

Koning Jezus

te

Van

beletten dat ze de gemeente

en van den Synodalen kant,

om

de eenheid en

redden van haar alleenzaligmakend Genootschap, „Voor !"

weerklonk het

Synode!" was ginds het veldgeschrei.

men

toen; de

„Voor de hoogheid der

in onze rijen.

En

zoo streed en zoo kampte

Kerkeraad,

uitnemend wel wetende,

en zoo

worstelde

dat

op reglementair terrein reddeloos weg was, zoodra de Synodale

hij

Hiërarchie haar rechterlijke, besturende en wetgevende "attributen voor elkander

Kerkeraad

schoof; vrij

als

maar ook

de

Synode

zeer

wel

inziende

dat de

een vogel aan haar hand zou ontglippen, zoodra de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen