Johannes Maccovius - pagina 203

191 § 10. Veroordeeling van het dorre Rationalisme.

Na al wat we over de Scholastiek van Maccovius geschreven hebben, is het nu wel duidelijk en met de stukken bewezen, dat van Scholastiek in den min gunstigen zin des woords, bij Maccovius geen sprake kan zijn. Wie dat zegt toont of Maccovius niet gelezen te hebben, óf

hem

niet

begrepen te hebben. Van dat dorre intellectualisme, van dat droge rationalisme wil Maccovius niets weten, hij is er afkeerig van, hij verfoeit het. Maccovius is niet „ongenietbaar", zouals men vaak hoort. Hij is boeiend en interessant. Hij geraakt in vuur als het om de eere Gods of om de glorie van Christus gaat. Als de quaestie te berde gebracht wordt of er bij Christus mogelijkheid van zondigen was, dan gaat Maccovius niet een dor, droog en intellectueel betoog houden dat zulks onmogelijk is, maar zegt hij in heiligen toorn: „Quod vero (ut hoc obiter moneamus) aliquis ex eo, quod Christus Angelica consolatione opus habuit, statuit impie, imo dicam apertius, diabolice, Chris*) tum peccasse potuisse" Hoe anders ook te verwachten van een man,

Rhetorica aan

zijn

studenten

genoemd mag worden,

eere

volle rede

:

gaf, die als

blijkens

„In obitum Videlii."

Als Maccovius

hun argumenten

zijn

zijn

een

die

Orator ook met keurige gevoel-

^)

tegenstanders bestrijdt, dan gaat

hij

niet dor en droog uitpluizen als een scho-

maar roept hij in enthousiasme, vol brutum obtusumque telum!"^) Maccovius redeneert veel, maar zijn redeneertrant is

lastiek kamergeleerde,

vuur Ja,

uit: „o

duidelijk,

klaar en glashelder.

')

Loei Comm.,

*)

Vooraan in

luidt:

p.

zijn

Men

begrijpt Maccovius ter-

601.

Opuscnla Philosophica afgedrukt, en waarvan de aanhef aldus

Video mihi idem accidisse, quod olim Polo Histrioni contigit, ut neqae

neque simulatus luctus agendus

mendus. Nihil hic fncatum,

nihil

sit

hoc

fictus

loco, sed verus plane ac certus dolor expri-

ad imitationem effictum. Ex vero, ex animo, ex re

magnus mihi incumbit maeror, magna me cruciat miseratio, torquet iacturae magnitudo, vexat indignitas ipsias rei. Quo maior mihi venia debetur si tanta pressus sollicitndine, si tanto pressus dolore, minus assequi potero quod opto ipsa

Is dat taal van een drogen intellectualist. Is die taal ongenietbaar? 'J

Loei Comm., p. 807.

De

lezer oordeelel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen