Men zendt ons deze vraag in

Men zendt ons deze vraag in:

»De kerk te dezer plaatse zal dan door de gunste haars Gods straks een Noodkerk hebben, waarin het treurende Sion zijne klachten mag uitstorten. De Heere schenke daartoe genadiglijk zijnen Geest.

«Echter komen wij voor moeilijkheden. Geboren en opgevoed in de kerk waarin men handelde naar eigen goeddunken, komen wij wel eens te staan voor lastige vragen. Zoo thans de vraag: Is het geoorloofd de zitplaatsen in de kerk tegen een jaarlijksche premie te verhuren ? " Steller dezes schaart zich beslist aan de zijde van hen, die zulks op grond van Gods Woord afkeuren (Jacobus 2). Echter hij kan dwalen. Indien er een der lezers mocht zijn, die een gansch ander inzien daarin had, zou hij dan de moeite wel willen nemen deze vraag te beantwoorden ? "

Ons dunkt dit staat vast: i". dat er geen geld in de vergadering der gemeente anders dan als offerande der dankbaarheid uit uw hand mag gaan; 2". dat zelfs de armste broeder onder de saamgekomenen, niet om zijn armoede mag achteruitgezet en geminacht; 3". dat ouden van dagen, dooven en zwakken geholpen moeten worden ; en 4*'. dat er zekere orde en regelmaat moet zijn, om wild instuiven te voorkomen.

Hiermee in overeenstemming nu is de zaak voor kleine gemeenten eenvoudig.

Is er maar één lokaal en in dat lokaal voor ieder een plaats, gun dan de voorste rij aan de dooven en zwakken, en zet op de andere rijen de hoorders om en om, zoodat, naar loting het uitwijst, de eene familie het eene jaar voorop zit, en de andere een volgend jaar; en ook plaats man, vrouw en kinderen naast elkaar.

In grootere steden daarentegen met meer lokalen, is het raadzaam, dat de gemeenteleden zooveel mogelijk steeds naar één zelfde lokaal gaan, en wel naar het lokaal in hun buurt. Dat geeft orde. Dat maakt een einde aan de predilectie. Ook geeft het meer wijkverband.

Daar ook dit echter slechts langs den weg der vrijheid kan bereikt, zouden we raden, dat men het benedenruim geheel vrij Het, met uitzondering van het doovenbankje; dat men aan ouden van dagen, b, v, boven de 70 jaar, een rij achter het doovenbankje gaf; en dat men voorts de eerste galerij bij opbod verhuurde voor één jaar; om eindelijk de tweede galerij, zoo die er is, vrij te laten voor het instuivende publiek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen