Voor Kinderen.

PAASCHFEEST.

Weder vieren we het feest van de Opstanding onzes Heeren, van zijn verrijzenis uit de dooden, waardoor het duidelijk en krachtig is gebleken, dat Hij is de Zoon van God, met macht bekleed, die den dood heeft overwonnen en teniet gedaan.

Dat zegt ons het Paaschfeest, het feest der Opstanding, dat is, van zulk een heerlijke gebeurtenis, dat ook elke eerste dag der week er ons aan herinnert Want was die Opstanding niet geschiedt, dan, zegt de apostel Paulus, was de prediking ijdel en het geloof tevergeefsch. Dan waren we allen hopeloos verloren.

't Zijn dan ook alleen de Christenen, die zulk een feest kennen. De heidenen weten er niet van, en de wijsheid van alle menschen heeft nooit van een opstanding der dooden gesproken. Ook kunnen we die in de natuur niet vinden. Wel is de natuur vol schoone beelden en getuigenissen daarvan, m lar die verstaan we toch alleen eerst als de rechte uitlegger komt. Dat is de Heere Jezus Christus, die zegt: »Ik leef en M ien dood geweest en zie Ik ben levend in alle eeuwigheid Ik heb de sleutelen der hel (d. i. hier van het graf) en des doods, " Wie dat zeggen kan is meer dan een mensch, en 't is dan ook God de Heere alleen, die ons deze heugelijke dingen laat verkondigen, dat de dood is overwonnen en het leven en de onverderflijkheid zijn aan het licht gebracht door Zijn Zoon, Jezus Christus, dien wij prijzen op het feest der verrijzenis.

Paschen noemen wij dit feest, en dat is de oude schoone naam. De Engelschen en Duitsehers vieren ook het feest wel, maar het draagt bij hen een naam, die afkomstig is uit de tijden der oude afgoderij. »Paschen" herinnert ons aan Israel, aan het lam, welks bloed aan de deurposten werd gestreken, opdat de verderfengel mocht voorbijgaan. Dat laatste beteekent het woord »Paschah."

En daarmee, vrienden, wordt u een vraag gedaan, die gij bij al de vreugd, welke de Paaschdagen u kunnen brengen, niet moogt vergeten. Ook u bedreigt de verderfengel, dien ge niet ontkomen kunt, al waart ge zoo rijk en machtig als de zoon van den Pharaoh van Egypte De doodsengel ging hem niet voorbij Doch wij weten, daar is raad en uitkomst tegen den dood, den eeuwigen dood, die allen wacht welke het Evangelie ongehoorzaam zijn. Het bloed van het Lam, dat geslacht is voor de zonden, brengt ons redding en verlossing. Over hen, die door dat bloed beveiligd zijn, heeft de dood geen macht. Want dat Lam, de Heer Jezus Christus, heeft zelf den dood overwonnen, en allen, die zijn bloed verlost heeft, deelen in die overwinning. Hij is opgestaan en zij weten, dat in dien Heer hun sterfelijke lichamen eens levend zullen gemaakt worden, dat zij kinderen der opstanding zijn.

Dat te weten is recht Paaschfeest vieren. Daarom, bedenkt wel, de dood en het verderf bedreigen ook u, maar de Heere Jezus is ook machtig en gewillig om u te behouden. Jong of oud, we hebben Hem noodig om geborgen te zijn, tegen den dag dat het kwaad komt en de dood dreigt. Maar ook, als we tot Hem komen dan zal Hij ons niet uitwerpen en we zullen ons verblijden op den dag die ons toeroept: De Heer is waarlijk opgestaan! Omdat we weten, dat die in Hem gelooven, met Hem zullen leven in alle eeuwigheid.

Het Paaschfeest komt telkens weer. Daaruit blijkt, dat. het voorbijgaand is als alles op aarde. Maar die waardig zullen geacht worden op te staan in heerlijkheid, gelijk de Heere Christus is verrezen, dien wacht een nieuw en eeuwig en heerlijk leven, een Paaschfeest dat nooit een einde nemen zal.

JAGER EN WILD.

II.

Het geluid van het fret is een zacht knorren dat bij pijn in een rauw schreeuwen overgaat. Het laat zich echter zelden hooren. In den regel ligt het stil ineengerold in zijn nest, en wordt eerst vroolijk en levendig, wanneer het zijn moordlust bot kan vieren. In den winter moet het voor de vorst zorgvuldig beschermd worden.

Hoewel getemd, ontvlucht het toch gaarne zijn gevangenschap, en betrekt dan in het hout een konijnenleger, om van daar uit op eigen gelegenheid te jagen. Het strenge jaargetijde brengt hem echter in den regel den dood. Het wijfje krijgt meestal tweemaal's jaars 5-8 jongen, die eerst in de derde of vierde week kunnen zien. In Engeland wordt het fret ook afgericht tot verdelging der ratten.

Bij de konijnenjacht, die veelal het best van het midden van October tot het einde van Februari wordt gehouden, neemt men vroeg in den morgen eenige fretjes in een korf of kastje mede, dat met mos wordt bedekt. Bevinden zich konijnen in het kreupelhout, zoo worden die naar het nest gedreven, waarna voor den uitgang van elk hok, een zakvormig net, een konijnenval, gespannen wordt, dat om een houten ring wordt gebonden. Een der fretjes wordt in een nog opengelaten ingang gedreven en deze dan gelijktijdig gesloten.

Zoodra de konijnen den ingeslopen vijand merken snellen zij naar buiten in den zak, en worden daarin doodgeslagen. Zijn er veel konijnen in het hol en de gangen eenigszins wijd, dan rennen vele der eerste in hun angst het fret zoo snel voorbij, dat het dikwijls den tijd niet heeft om hen te vatten. Verschijnt het fretje weder aan den ingang van het hol, zoo wordt het spoedig in den korf geplaatst, daar het, zoo het voor een tweede maal in het hol gaat, zich daar rustig nederlegt en uren op zich laat wachten. Vooral wanneer het een konijntje had opgevreten. Om dit laatste te voorkomen, legt men het een kleinen muilkorf aan of vijlt h; t de snijtanden af. Nu wij den jagers zooveel opmerkzaamheid hebben geschonken, is het niet dan billijk, dat wij op de arme gejaagden ook eens letten.

Het wilde konijn, dat op de hierboven genoemde wijs door het fret wordt overvallen, is kleiner en slanker dan de haas, tot wiens familie het behoort, heeft een korter kop, korter ooren en korter achterpooten. Zijn vacht is geelgrijs, van boven in het rosbruine overgaande, aan deu buik en de binnenzijde witachtig. Het ruim twee en een half duim lange staartje is van boven zwart en van onderen wit. Zijn oorspronkelijk vaderland is zuidelijk Europa, misschien wel Spanje.

Sommigen zoeken echter het vaderland van 't konijn op de eilandengroep der Cycladen in den Archipel. De gespleten rotsen dezer eilanden herbergen werkelijk een ongeloofelijke menigte dezer dieren, waarbij men de verrassende ontdekking doet, dat op zulke konijneneilanden geen hazen voorkomen, terwijl op andere nabijgelegen eilanden in de Aeigesche zee, die even rotsachtig zijn, slechts hazen leven, zonder dat er een konijntje gevonden werd. Soms ook, zooals op het eiland Andros, is de Noordzijde uitsluitend door hazen en de zuidzijde uitsluitend door konijnen bevolkt.

In de landen aan de Middellandsche zee komt het altijd nog het menigvuldigst voor. Toch zijn de konijnen ook in Midden-Europa in Nederland en in Engeland en Schotland talrijk verbreid. Evenals in zijn vorm, onderscheidt het konijn zich ook in zijn voorkomen en zijn levenswijze van den haas. Het is vlugger, voorzichtiger en behendiger, zoodat het zich op de velden nauwelijks verrassen laat, en bij gevaar in het kreupelhout of in een hol of rotsspleet altijd een schuilplaats weet te vinden. Daarbij verstaat het mtesterlijk de kunst om zijsprongen te maken, en slechts een goed afgerichten hond gelukthet een enkel te vangen. Zijn oog is minder scherp, doch daarentegen is zijn gehoor zooveel te scherper, zoodat het krassen van een schoenspijker in het zand hem den jager verraadt. Ook loopt het goed. Met zijns gelijken leeft het op vertrouwlijken voet en de verhouding tusschen het mannetje en het wijfje is bij hen veel inniger en trouwer dan bij den haas. (Slot volgt.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen