De vraag is opgeworpen,

De vraag is opgeworpen, waarom op de eerlang te houdene Conferentie ook de Synodale Deputaten niet als particuliere personen konden verschijnen.

De vraag wierd uit belangstelling gedaan, en met het doel om den goeden loop en atloop van deze Conferentie te bevorderen. Het kan daarom zijn nut hebben, haar te beantwoorden.

En dan zal men ons al aanstonds toestemmen, dat zulk een conferentie van eenigen omvang een zaak is, die aanzienlijke offers vergt van tijd, kracht en geld, en deswege niet zoo maar eens kan gehouden worden op het initiatief van A of B.

Er nioet, zal men tot het brengen van zulke offers overgaan, een voldoend motief, een genoegzame beweegreden, een redelijke oorzaak aanwezig zijn. Anders geeft toch niemand aan zulk een oproeping gehoor.

En nu is het volkomen waar, dat dit motief, deze beweegreden geheel dezelfde blijft, hetzij dat de Deputaten van het Synodaal Convent, hetzij dat de H.H. Rutgers c. s. saamroepen ; maar waarom i'

Eenvoudig hierom, omdat de belanghebbenden nu eenmaal toch weten, dat de H.H. Rutgers c. s. zich met de zaak der kerkelijke vereeniging van alle Gereformeerden sinds geruimen tijd bezig houden; toch weten dat ze tot deze bemoeiing niet op eigen initiatief, maar op last van het Synodaal Convent overgingen; toch weten, dat ze over deze aangelegenheid reeds herhaaldelijk met ervaren en kundige mannen uit de Christ. Gsref. kerken van gedachten wisselden; en ook weten, dat de oplossing van het probleem, die, na samenspreking in ruimer kring, door hen mocht gevonden worden, allicht aanmerkelijken invloed kan uitoefenen op den afloop der zaak.

Indien dit echter zoo is, welke reden zou er dan voor pleiten, nu hen particulier en niet in qualiteit te laten optreden.'

Ze bezitten die qualiteit nu eenmaal. Deze qualiteit is een qualiteit ad hoc. Immers het is een mandaat hun expresselijk verstrekt, om de vereeniging van de kerken in secessie en doleantie te bevorderen.

Ze zullen eerlang geroepen zijn, verslag te doen van de wijze waarop zij zich van den hun opgedragen last gekweten hebben. En wat houding zou het nu hebben, om in zulk een verslag wel te vermelden, dat er saamsprekingen met de heeren Van Velzen c. s. hebben plaats gehad; en ook dat in de conferentie met de heeren Van Velzen c. s. tot het houden van een conferentie in breeder kring be.sloten is; maar van die nadere conferentie zelve met geen woord te reppen.'

Zou dit niet tot valsche, onware, gekunstelde verhoudingen leiden, die men mijden en niet zoeken zal.'

Kennelijk loopt hier dan ook een misverstand onder.

Immers qualiteit en qualiteit is twee. De Docenten der Theologische School te Kampen bezaten als zoodanig geen qualiteit om met Deputaten uit de kerken in doleantie .saam te spreken, maar ze ontvingen die qualiteit, toen ze ^enoodigd werden. En ze kwamen derhalve op de conferentiën ie plaats grepen, niet in hun qualiteit van ocenten, maar in hun qualiteit van Geoodigden.

Evenzoo zal het nu zijn.

Predikanten, Ouderlingen en Diakenen bezitten als zoodanig geen qualiteit om over vereeniging van wat gedeeld ligt te hanelen, maar nu ze genoodigd zijn, om op de te houdene Conferentie te willen verchijnen, nu komen ze daar wel terdege in qualiteit, t. w. in de qualiteit van Genooigden.

Ging nu deze zelfde redeneering ook op ij de Noodigers, dan zou men gelijk heben ; maar dit is niet zoo.

De Deputaten van het Synodaal Convent ezitten als zoodanig juist wel een qualiteit om over de vereeniging der nog uiteengeworpene kerken te spreken; en waar zij op bedoelde Conferentie als de Noodigers optreden, daar vloeit hun qualiteit van Noodigers rechtstreeks uit hun qualiteit van Deputaten voort.

Tot het plegen van handelingen daarentegen zijn deze Deputaten even onbekwaam, als de genoodigde broederen. Elke macht om te handelen is hun uitdrukkelijk onthouden.

En terecht. Immers, hoe goed en dienstig het ook ijn moge, om zulk een vereeniging op llerlei wijze voor te \)x€\é.t.Ti, \\3ax tot stand rengen kan alleen de Meerdere vergadeing der kerken.

Daar men echter bij ervaring weet, hoe ang zulk een zaak sleepen kan, zoo ze niet ooraf gerijpt is, in de gemoederen ingang ond, en tot zekere mate van formuleering ekomen is, oordeelden de Deputaten o. i. erecht, dat het hun plicht en roeping was, m voor de straks komende Synodale erkzaamheid den weg te banen.

Altoos met dien verstande, dat de Meerere vergaderingen beiderzijds uiteraard geeel vrij blijven, om geheel andere paden n te slaan.

Maar ook in dat ergste geval zelfs zou aarom de werkzaamheid der Deputaten og volstrekt niet tevergeefsch zijn geweest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen