In De Hervorming van deze week

Amsterdam., i Juni.

In De Hervorming van deze week komt een schampere critiek voor op eene meditatie, die ons blad bij het herdenken van Christus' Hemelvaart bood.

In het algemeen wenschten we wel, dat De Hervorming en andere ons bestrijdende bladen niet de mindere kie-^chheid begingen, om in de eerste plaats onze meditatiën aan te vallen.

Niet alsot we ook voor onze meditatiën niet stonden. Maar men zal toch toegeven, (lat het noch kiesch noch teeder is, als een orgaan u allerlei kansen tot aanval biedt op meer uitwendig terrein, juist bij voorkeur critiek te gaan oefenen over wat meer taal des gemoeds, mystiek van het gemeenschapsleven met den Heere, en minder voor den tegenstander dan voor den medebelijder bestemd is.

In den omgang pleegt men iemand te woord te staan over beginselen en inzichten, maar eerbiedigt men meest wat meer uiting van verborgen godsvrucht is.

Konden we onze meditatiën op eene andere wijze aan onze lezers doen toekomen, we zouden ze liefst niet onder het oog ook van den bestrijder brengen. Nu dit niet kan, rekendentyij bij hen op meer kieschheid.

De grief die nu te berde kwam was, dat we i". van Jezus' Hemelvaart een te grofzinlijke voorstelling gaven; en 2". dat we onzin schreven in verband met de tien dagen.

Op beide bedenkingen zij het ons vergund kortelijk van repliek te dienen.

„Grof-zinlijk" kan onze voorstelling alleen in zoover heeten, als wij de volle werkelijkheid van de Hemelvaart van Christus, op grond van het getuigenis der Heilige Schrift, met hand en tand vasthouden.

Christus stond bij de jongeren op den top van den Olijfberg. Ze zagen hem voor zich staan. Toen wierd hij opgeheven van de aarde. Een wolk onderschepte hem. En zoo kwam hij weg uit hun oogen.

Nu leerde ondervinding ons, hoe een prediking die niet realistisch dorst zijn, om een feit een feit te noemen, allengs de voorstelling-onduidelijk en zwevend maakte; aan het denken den ban oplei; en zoo den geest prepareerde om uit het vage in de poëtische inkleeding over te gaan, om ongemerkt uit te komen bij het Modernisme.

Deswege nu maken Vvij er met opzet werk van, om het krasse, stellige realisme der Heilige Schrift allerwegen zoo beslist mogelijk tegen de moderne phantasie over te zetten.

Hun poëzie verdringen we met voorbedachten rade, omdat in het feit zelf veel machtiger poëzie ligt, dan de keurigste Modern ooit in zijn ideeën tooveren zal.

En overmits nu het spiritualisme, en dajimee saarihangend dualisme, onzer tegenstanders ons van lieverlee van eiken schat wil berooven, dien ons de Heilige Schrift in de realiteit der machtige heilsfeiten biedt, legden wij er ons sinds jaren op toe, om juist bij deze heilsfeiten het denken te prikkelen, de voorstelling door te laten werken, en niet te rusten eer de tastbaarheid van het feit, als we zoo zeggen mogen, als met handen gevoeld wierd.

Acht nu De Hervorming dat dit twijfel en ongeloof kweekt, wij kunnen haar ver­ zekeren, dat dit juist omgekeerd is, en talrijk zijn de getuigenissen die we van herleefd geloof, juist dank zij dit Schrittuurlijk realisme, ontvingen.

En wat aangaat de tweede opmerking, dat zoo Jezus met zijn Hemelvaart uit den tijd raakte en inging in het eeuwige, ons spreken over deze tien dagen dan ook inconsequent is, dit geven we volstrekt niet toe.

Ten eerste niet, omdat er o" k in de eeuwigheid wcl terdege diinr is, en de Heilige Schrift ons zeer beslist getuigt, dat er ook in het eeuwige (zie slechts de Openbaringen) overgangen uit den éénen toestand in den anderen bestaan.

En ten andere geven we dit niet toe, omdat hetgeen in het eeuwige, zoo men dan wil, tijdloos is, in deze wereld niet anders dan in opvolging van dagen kan doorleefd of waargenomen.

Ook de Schepping is een gebeurtenis, die door kracht uit het Eeuwige tot stand kwam, en toch had ze een verloop van dagen.

Daarentegen over de vraag, of deze tien dagen tusschen Hemelvaart en Pinksteren met een tedoorloopen afstand saamhingen, hebben we ons niet uitgelaten. Eensdeels omdat \ve van den afstand, die onze aarde van de plaats waar Jezus nu is, scheidt, niets weten, en naar gewonen maatstaf de afstanden tot de vaste sterren reeds eeuwen zouden eischen om ze door te zweven. En anderdeels, omdat deze afstand tusschen Hemelvaart en Pinksteren evenzeer saam kan hangen met ons onbekende gebeurtenissen na de aankomst van Jezus in den hemel, en daarmee buiten onze beoordeeling valt.

Zooveel slechts staat vast, en hierop wenschten we de aandacht te vestigen: Ook die tien dagen zijn niet toevallig.

Jezus voorzei vooruit aan zijn discipelen dat ze zouden moeten wachten, eer de Heilige Geest kwam. Dagen lang hebben de jongeren te Jeruzalem in afwachting doorgebracht. En nu nog laat de Christelijke kerk bij haar herdenken altoos een tiental dagen tusschen Hemelvaart en Pinksteren verloopen.

En mocht nu, gelijk we vermoeden, dit antwoord De Hervorming niet bevredigen, zoo zij het haar een blijk, wat ondempbare klove tusschen haar en het belijdend deel van ons volk gegraven wierd, toen het Modernisme te kwader ure voor de realiteit van de feiten der Heilige Schriftuur het oog sloot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen