Voor Kinderen.

UIT HET PLMTENRIJK.

Noten. (Slot.)

De hazelnoot en de hazelaar zijn verscheidenheden van denzelfde soort, zoo ook de »Curacaosche mangelen", welke wij uit Spanje ontvangen en die vóór de verpakking in ovens worden gedroogd. Duizenden balen vreemde noten worden ieder jaar ingevoerd.

Men verhaalt, dat de menschen in vroegeren tijd hoofdzakelijk leefden van eikels; een zeer bitter, walgelijk soort voedsel zouden wij denken. In het zuiden van Europa zijn echter altyd groene eiken, die veel aangenamer vruchten voortbrengen dan de soort die bij ons inheemsch is. Gedurende den oorlog in Spanje vond het Fransche leger zeer geschikt voedsel in de eikenbosschen van Salamanca.

Reeds in oude tijden werden de varkens met eikels gevoederd en mislukking van den eikeloogst wordt vermeld als een der hoofdoorzaken van hongersnood; want varkensvleesch was op vele plaatsen het hoofdvoedsel. In die dagen werden eikels een waardig geschenk voor koningen geacht, en vormden zij soms zelfs een deel van de huwelijksgift der koninginnen. De lekkere eikels van den Italiaanschen eik worden dikwijls door de armen in het zuiden van Frankrijk gegeten, en in tijden van schaarschte vormen zij hethoofdvoedsel, gebakken met tarwemeel in het brood.

In Frankrijk en Duitschland heeft men een olie, die men zegt dat slechts weinig minder deugdelijk is dan de olijfolie; zij wordt getrokken uit de noten van den beukeboom, de »boekeneutjes". De bosschen in een enkel departement van Frankrijk (de l'Oise) leveren meer dan twee millioen schepels in een zomer.

Een bosch bracht in 1779 genoeg oHe op, om het geheele gewest voor meer dan vijf jaren te voorzien. De beukenootjes worden ook veel als varkensvoeder gebruikt.

De walnoot wordt slechts in het gematigd deel van Europa rijp, en komt zeer overvloedig voor in Frankrijk, Zwitserland en Zuid-Duitschland. Tusschen den Main en den Neckar is het de meest verspreide boom. De noot bevat ongeveer de helft van zijn gewicht aan olie, welke gebruikt wordt bij het schilderen, voor bakken en om te branden. De Hickorynoot is zeer algemeen in Noord-Amerika en gelijkt veel op de walnoot, doch heeft gladder schil. Zij geeft ook olie.

Onder de beste vruchten van het land Kanaan werd de amandel gerekend, die zeer overvloedig is in het Oosten en ook aan de noordkust van Afrika, waar zij vroeg in April rijp is. De Romeinen noemden ze «Grieksche noten", zeker omdat zij hen uit Griekenland medegebracht hadden. Men zegt wel eens, dat de amandel een perzik is, of liever de perzik is een tamme amandel. Beide hebben een wollige schil, maar terwijl die van een perzik zich uitzet om een aangename vleezige vrucht, rimpelt de schil van den amandel splijt ten laatste open, en vertoont dan een pit met een zachte bolster, terwijl de perzik een harden steen bevat.

De amandelen worden het meest geteeld in Italië, Spanje en het zuiden van Frankrijk, wJiar men er amandelolie uit vervaardigt en ze ook bij 't nagerecht gebruikt, doch de beste tafelamandelen komen nog altijd uit Syrië.

Door de geringen.

De graaf van Shaftesbury i), die onlangs in Engeland overleed, was een goed en vroom man. Hij diende den Heere met zijn gansche hart en besteedde zijn geld en goed om wel te doen, zoowel aan de verre heidenen als aan de havelooze jongens in Londen. Ook ontzag hij zichzelf niet als hulp noodig was.

De graaf droeg heel zijn leven lang een zeer eenvoudig zakuurwerk. Hij was rijk genoeg om een heel mooi te koopen, maar deed het toch niet. Dat kwam niet voort uit schraapzucht, maar wijl hij van dat uurwerk niet scheiden kon en wou. En waarom niet?

In zijn jeugd was de graaf door zijn ouders tamelijk verwaarloosd geworden. Althans zij hadden hem niet met Gods Woord bekend gemaakt, noch ook hem gewezen op den Heiland, die zegt: Laat de kinderen tot Mij komen.

En waarschijnlijk zou de knaap als een wereldsche jongen en tot een man, die buiten God leefde, zijn opgegroeid, als hij niet een vrome kindermeid had gehad.

Deze sprak reeds vroeg tot hem over den Heere Jezus, vertelde hem geschiedenissen uit den Bijbel en de vijf-of zesjarige knaap luisterde gaarne naar de dienstbode, die hij liefhad. Ook leerde zij hem een gebed en het kind vond dat zoo schoon, dat hij later als man het nog bad en zulks eiken dag deed tot zijn dood toe. Men noemde Shaftesbury wel eens den Evangelieprediker in de landsvergadering (het Parlement), maar dat hij dit was, had hij te danken aan de Evangeliepredikster uit de kinderkamer.

De jonge graaf en de dienstbode, die Maria Mills heette, bleven steeds de beste vrienden.

Toen zij stierf, liet zij haar vroeger pleegkind het eenvoudig uurwerk na, en ik behoef nu wel niet te zeggen, waarom hij nooit een ander dragen wilde.

onedele der wereld heeft God uitver­ Het koren.

AAN VRAGERS.

N. B, V. Het woord f> Ossenpikker^'' du een vogel aan; die ook in vreemde talen denzelfden naam draagt. De Franschen b. v. in

i) Spreek uit Sjefteshcrri, wier bezittingen aan den Senegal hij voorkomt noemen hem: pique-boeuf. 't Is echter waar dat de naam iemand op een dwaalspoor leidt.

Want de vogel, die niet grooter is dan een lijster pikt geen ossen, maar doet hun integendeel groot genoegen door de poppen der insecten op te pikken, die hun verblijf houden in de huid der runderen.

Be ossenpikker woont niet hier maar in Afrika, is een soort spreeuw en ziet bruin.

Zoo ik meen kan men in den dierentuin te Amsterdam-zulk een ossenpikker zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen