uit de pers.

In de Vrije Kerk plaatste onze vriend en broeder Beuker dit ernstig protest:

Eer we van dit onderwerp afstappen, moeten we nog met een enkel woord protesteeren tegen de manier, die de Heraut ook nu weer volgt, als ze in den aanhef van haar woord over deze zaak spreekt: »Van de leden van een Ned. Geref. Kerk en de leden van een afdeeling (wij cursiveeren) van het Chr. Geref i Kerkgenootschap.

Dr. K. weet, dat wij nimmer een «Kerkgenootschap" h hebben willen zijn en ons ook aan de Regeering noch vóór, noch in, noch na %< ) anders hebben bekendge H maakt dan als De Christelijke Gereformeerde Kerh inv Nederland, die niet uit zooveel of zooveel individuen is samengesteld, zooals Dr. K het altijd doet voor komen, maar bestaande uit zooveel aan de Regeering met naam en toenaam genoemde gemeenten In het antwoord, - waarin de Regeering de ontvangst van genoemde kennisgeving berichtte, noemt ook zij onze Kerk niet een «Kerkgenootschap", maar yiDe Christelijke Gereformeerde Kerk '^ De roep als zouden wij een kerkgenootschap zijn, en dat nog wel een coUegialistisch kerkgenootschap, met boven de kerk staande besturen enz. hebben wij uitsluitend aan Dr. Kuyper te danken. in g m v O

Dat er een soort dagbladschrijvers bestaat die op hun wijs de publieke opinie trachten te bewerken door de vedangde voorstellingen zóó dikwerf te herhalen, dat er ten leste bij het volk toch wel iets van hangen blijft, is bekend Maar de Kermit moest zich zoo iets niet ten laste laten komen. Niemand is er van gediend, at men hem andere namen opdrukt, dan die hem wet tig toekomen. Allerminst behoort men dat eene kerk des Heeren te doen.

Dit protest verblijdt ons van harte, omdat het opnieuw bewijst, hoe de Christ. Gereformeerden volkomen te goeder trouw er in zijn geloopen.

Ja, het is wel wezenlijk zooals onze broeder Beuker het hier met zijn eerlijk hart uitspreekt: Zij, de lieve broeders en zusters meenden metterdaad niets anders dan een Gereformeerde kerk te zijn, en ze gelooven het metterdaad nog niet, dat ze heusch een ^kerkgenootschap" wierden.

Sterker nog.

Zooals broeder Beuker er aan toestaat, zoo staan de meesten er nog aan toe.

Ze kunnen het nog niet gelooven, dat het heusch zoo zijn zou.

Niet, omdat ze onze bewijzen weerleggen kunnen.

Maar omdat ze op het eigen oogenblik, dat ze het inzagen en voor die bewijzen zwichtten, niet hun Christ. Geref. gemeenten, maar wel hun ééne Christ. Geref. Xz.ndi's.kerk als instituut zouden hebben prijs te geven.

En dat kunnen ze nog niet.

In de Bazuin bespreekt de altoos onderhoudende redacteur Gispen het kerkprobleem nog eens ter wille van zijn vriend te Jeruzalem, en zegt er van: Oudtijds placht men te zeggen, dat ieder heilige zijn kaarsje moet hebben. En onder andere omstandigheden is dat nog zoo. Maar dikwerf treft het mij dat we in geheel het Nieuwe Testament zelfs geen toespeling op zulke toestanden vinden. Het schijnt, dat de JHeere ^elfs voor de apostelen verborgen heeft gehouden ales, wat betrekiing heeft op het éen zijn van deburgerlijke en de kerkelijke gemeente Er wordt zelfs niet op gezinspeeld en we krijgen den indruk, dat in de eeuw der apostelen zulk eene onderstelling in niemands hart is opgekomen Gij zult dan ook altijd zien dat men voor het stelsel van éen zichtbare kerk die saJmvalt met de burgerlijke gemeente en dus in het organisme van den staat, uit en door zichzelve, een publiekrechtelijk ka rakter heeft, argumenteert uit het Oude Testament.

En dit is volkomen juist gezien Tegenover het Oude Testament staan alle afgescheiden kerken zwak.

Zwak, ja, zoolang hij het Oude Verbond verkeerd opvat, en het typisch en symbolisch karakter van Israels volksstaat uit het oog verliest.

Anders, d. w. z-als hij het Oude Testament opvat zooals Jezus en de apostelen dat deden, staat de man sterk.

En dan gaat Gispen voort.

En toch, zegt men, moeten de dingen tot hun con' sequentie komen. Ik geloof, dat het een zegen is, als dit wat lang duurt. Wa-nt het wil mij voorkomen, dat er Gereformeerden bestaan, die, waren ze consequent, terecht zouden komen bij de Baptisten van den Zevenden dag; dat vele Hervormden naar Rome, eigenlijk naar de Synagoge terug moesten, dat sommige Afgescheideneii bij de Doopers of bij de Hern hutters, en anderen weder in een echte staatskerk zich wel op hun plaats zouden gevoelen.

Ook in het kerkelijk|l even oefenen de omstandig heden, waaronder we geboren en opgevoed zijn en leven grooter invloed uit, dan we doorgaans weten of voor onszelven willen bekennen. Hadden we meer zelfkennis en leefden we meer in de Schriften des Nieuwen Verbonds, ik geloof stellig; , datwe verdraag zaam zouden kunnen zijn en ook wérkelijk zijn.

Maar zoolang de Roomsche kerk haar pretensie van de eenig ware kerk van Christus te zijn blijft hand haven zoolang de volkskerken door staatsgeld en allerlei wereldlijke en wereldsche invloeden bijeen en staande gehouden - worden, zoolang de verschillende kerken of groepen' van kerken elkander voor valsch en scheurkerken houden en eikaars bestaansrecht betwisten, zal de onverdraagzaamheid en de partijstrijd voortduren en mag menigeen de klacht van den Psal mist herhalen: «Als ik van vrede spreek, zijn zij aan 't ooriogen."

Toch gelooven we, dat gemis aan behoorlijke studie een der hoofdoorzaken van de bestaande verwarring is.

Niet alsof studie niet weer nieuwe verdeeldheid kon brengen; maar ze bewaart ons althans voor allerlei disputen, waarvan een beter onderrichte tijd zeggen zal, dat alleen onze dwaasheid schuld was aan onze twisten.

KtnnPER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen