Nog steeds blijft

Nog steeds blijft de Dienst des Woords en der Sacramenten in het grooter aantal der u reeds vrijgemaakte en ontkomen kerken in zorgelijken toestand verkeeren.

Reeds een getal van 250 kerken ontwamen, en toch is nog slechts een getal van mstreeks 80 Dienaren des Woords in deze kerken beschikbaar. Houdt men hierbij nu in het oog, dat Amsterdam, Rotterdam en Utrecht meerdere predikanten bezitten, dan volgt hieruit dat slechts een /otal kerken voorzien zijn, terwijl nog een 180 op de komst van een Dienaar wachten; terwijl men bovendien weet, dat ook de kerken van Amsterdam, Utrecht en Den Haag dringend verlegen zijn om meerder hulp bij den Dienst.

Nu betert dit wel allengs; want de Vrije Universiteit schonk in den regel aan een tiental harer kweekelingen per jaar het candidaatsdiploma; en er mag aangenomen, dat dit getal eerlang tot vijftien klimmen zal. Maar toch zou het ook op die wijs nog een oede tiev: .jq, ren duren, eer alle kerken voorzien zijn.

Klein is het aantal studenten in de god­ d eleerdheid aan de Vrije Universiteit wel d iet. Immers zoo men, gelijk te Kampen, e diegenen die thans aan hun gymnasiale ] d tudie zijn, er ook te Amsterdam bijtelde, ou het cijfer te Amsterdam nu reeds 130 edragen tegen 106 te Kampen, en dat erwijl de Vrije Universiteit pas in 1880 verrees, en nog steeds op zichzelve dreef.

Maar toch, het ware in het belang der s erken zeer wenschelijk, zoo het aantal b weekelingen, die aan godsdienstigen zin v alent en degelijken studiegeest paren, nog toenam.

Immers, men vergete niet, dat het getal erken dat ontkomt zich steeds uitbreidt, en at, ook al bedroeg deze uitbreiding slechts wintig kerken per jaar, nog altoos mintens evenveel nieuwe vacaturen zouden ntstaan, als er candidaten afkomen.

Waar dan nog bij moet gerekend, dat n den loop der jaren, ook leeraren die nu ienst doen, ons door ziekte, of erger nog, oor den dood ontvallen kunnen.

We mogen ons dus niet ontveinzen, dat en twintigtal candidaten per jaar wel het inste is, waarmee het einddoel kan beeikt worden.

Meer durven we voorshands niet wenschen, omdat lang nog niet alle kerken gereed zijn met heur pastorie en traktement. Dat vordert en betert wel. Gaandeweg leert men wel inzien, dat wat eerst onmogelijk scheen, toch met Gods hulpe mogelijk wordt voor wie gelooven. Maar toch, ook dcit ijzer kan men niet met handen breken. En eerst wanneer door het opkomen van een dubbel aantal predikanten in elke classis de consulentschappen en de vacatuurbeurten meer geregeld kunnen worden waargenomen, zal ook in deze nog ongereede kerken de moed opleven en de ontwikkeling van energie mogelijk zijn.

Slechts zorge men nu reeds voor één ding, en dat is, dat men ook nu den ouden, wel beproefden regel volge, om eerst de steden en grootere dorpskerken te voorzien, en daarna de kleine dorpen.

Dat kerken als die van Groningen, van Leiden, van Zaandam, van Alkmaar, van Dordrecht enz. nog onverzorgd zijn, is niet goed. Men moest deze kerken niet zoo keer op keer vruchtelooze beroepen laten doen.

Toen de Christelijke kerk zich in Europa en Azië pas begon uit te breiden, had men met hetzelfde gebrek aan predikanten te worstelen; en steeds heeft men toen den regel gevolgd, dat eerst de steden en groote middelpunten van het leven moesten geholpen worden; en juist door het volgen van dien wijzen regel is de kerk toen schoon en heerlijk vooruitgegaan.

Tijdens de Reformatie had men met hetzelfde bezwaar te kampen, en ook toen heeft men, met name in Zwitserland en Schotland, weer denzelfden vroeden regel gevolgd; en ook toen weer is de doeltreffendheid van deze gedrajfslijn zoo schoon gebleken, dat bijna heel Schotland Gereformeerd wierd.

En al verstaan we nu uitnemend wel, dat een Dienaar des Woords die zijn kerk mocht uitleiden van onder het Synodale juk, er ontzettend tegen opziet, om zijn kerk in zoo moeilijke omstandigheid alleen te laten, toch mag o. i. een Dienaar des Woords daarom de algemeene belangen niet uit het oog verliezen. En ongetwijfeld zou men, ook zelfs in onze dorpen, nu reeds verder k zijn, zoo onverwijld de groote centra van' k bevolking behoorlijk voorzien waren.

En valt het tegenover den kerkeraad waarin men zitting heeft te moeilijk, om tot zulk een stap over te gaan, waarom dan de zaak niet voor de Classis, en straks voor de Synode gebracht?

Zoo deed men eertijds.

En met volkomen recht, want al zijn we e in een plaatselijke kerk, alle deze plaatselijke kerken zijn al te zaam toch slechts openbaringen van het ééne Lichaam des Heeren, en aller heil moet boven het verlangen van een enkel deel gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen