Prof, Bavinck heeft in de Bazuin

Prof, Bavinck heeft in de Bazuin een hoogst welwillende aankondiging geplaatst van Separatie en Doleantie, die ons de overtuiging schonk, dat ernstige bespreking van de kerkelijke quaestie, mits ze met kennis van zaken, helderheid van oordeel en edeler bedoeling geschiedt, metterdaad steeds klaarder licht doet opgaan.

We hopen dan ook op deze aankondiging terug te komen, teneinde de bedenkingen, die Prof. Bavinck oppert, nader onder de oogen te zien.

Ditmaal bepalen we ons tot één enkel punt, omdat het buiten de eigenlijke quaestie ligt, en op een misverstand berust.

rust. In Separatie en Doleantie was o. a. met klem uitgesproken, dat de formeele gemeenschap met het zichtbare instituut der kerk, cm volledig te zijn, steeds moest rusten op de wilsdaad der belijders, die even daardoor formeel het recht behielden zich door een tweede wilsdaad van dit instituut weer los te maken.

Hiertegen nu oppert Prof. Bavinck volstrekt niet het geestelijk bezwaar, dat dit tot Pelagianisme"zou le'iden, want'hij ver zuimt niet er duidelijk bij te voegen, dat Separatie en Doleantie deze wilsdaad wel formeel vrijlaat; maar ze materieel bindt aan het Woord Gods en den organischen samenhang der geloovigen onderling in en met hun Hoofd Christus, .

Zijn opmerking is van een anderen aard.

Hij keurt het namelijk af, dat in Separatie en Doleantie aan het Instituut het recht

betwist werd, om dwingende macht op de leden uit te oefenen.

Niet natuurlijk, alsof hij die dwingende macht wel op de leden zou willen uitoefenen; maar omdat z. i. geheel deze tegenstelling verkeerd gekozen is, Jn zooverre er bij een kerk nooit van dwingende macht sprake kan of mag zijn.

De kerk, zegt hij, vermaant, straft, bant in naam van haar Koning, maar dwingt nooit met uitwendigen dwang.

Hierin nu schuilt een misverstand.

Immers in Separatie en Doleantie wordt het Gereformeerde kerkbegrip eenerzijds tegenover het Roomsche en anderzijds tegenover hel Separatistische gesteld.

Nu wierd aangetoond, dat de Roomsche kerk wel terdege beweert dwingende macht te mogen uitoefenen, hetzij door eigen rechtspraak hetzij door de hand der Overheid.

En in die tegenstelling nu wierd van het Gereformeerde kerkrecht gezegd, dat een Gereformeerde keik geen dwingende macht pretendeert noch mag uitoefenen.

Dit geschil is dus van geen beteekenis.

In zooverre daarentegen Prof. Bavinck bedoelt, dat ook een Geref jrmeerde kerk toch vermaant, straft en bant, blijkt uit Separatie en Doleantie, dat ook wij het vermaan, als eisch stelden; maar is het ons ook nu nog niet duidelijk, hoe ge iemand, die uw Avondmaal niet slechts niet begeert, maar zelfs niet erkent, ooit straft door te zeggen dat hij er niet komen mag; en verstaan we nog minder, hoe ge iemand bannen zult, die niet in uw land wil zijn.

Want wel geven we in burgerlijken rechte toe, dat zulk een banvonnis iemand dan althans verhindert er later in te komen; maar ook dit baat u op kerkelijk terrein niet.

Zoodra toch de gebannene zijn hartelijke begeerte te kennen gaf, om bij u te komen, zou juist de grond onder uw banvonnis eo ipso wegvallen.

KuyPER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen