Ook de brievenbestellers beginnen

Ook de brievenbestellers beginnen zich in de kerkelijke gedingen te mengen.

Er kan op het adres van een brief staan: Aan den Eerw, Kerkeraad der Nederduitsche Gereformeerde kerk te O.

Vrage moet nu zulk een brief bezorgd bij den voorzitter of scriba van dezen kerkeraad, of wel bij den voorzitter of scriba van den kerkeraad der Nederlandsche Hervormde gemeente?

Nu zou men zoo zeggen: Dit wijst zich zelf uit. Bezorg den brief eenvoudig aan zijn adres.

En zoo gaat het dan ook in den regel. Bijna overal werden zulke baeven nooit anders bezorgd, dan ter plaatse waar ze behoorden; gelijk dan ook de Gemeentebesturen hun eigen brieven nooit anders dan onder dit adres verzonden, soms met, soms zonder de bijvoeging: in doleantie.

Toch schijnt het dat sommige brievenbestellers zich ook al geroepen achten, om aan den algemeenen strijd tegen de Doleantie op hunne wijs mee te gaan doen.

Ons wordt althans bericht, dat een brief geadresseerd: „Aan den Eerw. kerkeraad der Ned, Geref. kerk te Oostwold", bezorgd is, niet aan zijn adres, maar bij Ds. M, Buiskool, predikant bij de gemeente der Nederlandsche Hervormde kerk aldaar.

Ja, men berichtte er ook bij, dat Ds. Buiskool onkiesch genoeg was, dien brief te openen, en eerst daarna aan den scriba der Ned. Geref. kerk te zenden.

der Ned. Geref. kerk te zenden. Nu, over dit laatste zeggen we geen woord.

Wie afs gestudeerd man zich gerechtigd acht, op zulk een wijs tegen de vormen van beleefdheid te zondigen, die doe het, en oordeele hierin zichzelf. Van een opendoen bij vergissing toch was hier geen sprake, daar Ds. Buiskool er bij schreef, dat hij zulke brieven steeds zou openen, tenzij er bijstond: in doleantie.

Tweeërlei volgt hier echter uit.

Ten eerste, dat wie aan onze kerkeraden schrijft, veiliger gaat, zoo hij er den naam van den predikant of scriba bijzet; of er bijvoege: in doleantie.

En ten andere, dat er allengs aanleiding zou zijn, om bij den Minister van Waterstaat hierover te klagen.

Immers het is onwaar, dat de Synodale kringen zich plaatselijk kerken noemen. Zij noemen zich plaatselijk, altoos en krachtens hun reglement: gemeente.

Hieraan nu weet de Post dus altoos met zekerheid, waar de brief bezorgd moet worden; en het is tegen den eisch van een goed Postwezen ingaan, zoo op dit kenmerkend verschil niet wordt gelet.

Esn verschil, waardoor vanzelf heel de bewering van Ds. Buiskool in het water valt, alsof een aldus geadresseerde brief bij hem zou hooren.

Hij schreef toch:

Oostwold, 4 Juni 1891.

WelEd. Heer!

Hierbij zend ik u eenen briefen een verslag, beide met het adres »den eerwaarden kerkeraad der Ned. Geref. kerk te Oostwold." Hoewel de post terecht alles onder dit adres aan mij bezorgd en ik ook alles ratt dit adres voorzien verlang te ontvangen, vermoed ik, in aanmerking genomen de plaatsen vanwaar brief en verslag komen, dat de eigenlyke bedoeling is ze bij u te doen terecht komen. Vandaar dat ik ze u zend. Wil echter, voor zooverre gij kunt, zorgen dat in 't vervolg brieven en stukken, die aan uw adres moeten bezorgd worden, met een nauwkeuriger adres zijn voorzien, öf door bijvoeging van »doleerende", óf door bijvoeging van uw naam. Ned. Geref. kerk — dit ter herinnering — beteekent niets anders dan Nederlandsch Hervormde Kerk.

Let nu op het kleingeestige van dit „WelEd. Heer", waar men schrijft aan een kerkeraad. Let op de ontstentenis van alle beleefdheidsvormen aan het slot. Maar let bovenal op de onware bewering, alsof de Synodale kring te Oostwold in officieele taal ooit de kerk zou heeten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen