Voor Kinderen.

Zijn woord gehouden.

Toen Jan zes jaar was kreeg zijn vader, die buiten woonde, 'eens een briefje van zijn broer in de stad, die vragen liet, of Jan eens een paar dagen iu de stad bij hem mocht komen. Want de koning werd verwacht, in een mooie koets, met huzaren er voor en er achter, en zoo iets kreeg men buiten op het dorp zelden te zien.

Dat Jan blijde was is te begrijpen, en toen eindelijk de dag kwam, waarop oom hem afhaalde om naar de stad te gaan, was de kleine jongen opgetogen van genoegen. Weldra kwamen zij aan ooms huis en gingen in de kamer aan de straat, waar de koning voorbij moest komen. Dat duurde een heelen tijd, maar 't was zoo druk op straat, dat Jan zich geen oogenblik verveelde. Eindelijk, daar kwam de koning, in een fraai open rijtuig met zes paarden er voor en mooi gekleede koetsiers op den bok. En de vorst groette zoo vriendelijk en de menschen riepen hoerah! en de paarden van de ruiters sprongen op; in één

woord, 't was zóó mooi, dat Jan in zijn handen klapte van pleizier.

Toen zij nu een poosje daarna allen samen aan den maaltijd waren zei oom:

»Jan. je wordt nu al een groote jongen. Wat zou je wel willen worden? "

»Koning!" riep de kleine jongen, »dat is zoo prettig."

Oom en tante en al de neefjes en nichtjes, die wat ouder waren dan Jan, begonnen hartelijk te lachen, maar oom zei:

»Nu, dat is een mooi vak, Jan. Als je ouder wordt, zul je wel zien, dat het niet makkelijk is te leeren en ook dat het niet zoo begeerlijk is als 't lijkt."

De kleine jongen begreep dat evenmin als dat hij zoo even iets heel dwaas had gezegd. Hij deed het wijste wat hij doen kon — smakelijk eten, en dacht niet meer over wat hij worden zou. Nu hij was ook nog maar klein.

klein. Toen Jan veertien jaar was en van school ging. werd het natuurlijk de vraag wat hij worden zou. Hij was nu al oud genoeg om te begrijpen dat koning te worden nu maar niet zoo makkelijk is en had reeds geleerd wat de Heerc ons zegt, als Hij in zijn woord spreekt: »Door Mij regeeren de koningen." Jan, zou zich dus met een minder hoogen post vergenoegen en hij werd kleermakersleerling. Hij zat dan wel niet op een troon, maar op een snijderstafel, en wel met gekruiste beenen, gelijk alle vorsten — en gewone menschen — in het Oosten.

Op zijn veertienden verjaardag kreeg onze vriend natuurlijk allerlei geschenken — ook een van oom, die ^en fraaien Bijbel zond, met de woorden er bij: »Dit heilig boek moge een lamp voor uw voet, eeri licht op uw pad zijn, nu gij 't leven ingaat. Op uw zesde jaar wenschtet gij eens koning te worden. En al wordt ge nu ook kleermaker, toch hoop ik dat de Heere u geeft nog eens uw wensch te verkrijgen; want hij was zeer goed."

Jan begreep dat niet best. Maar vader zei: »Als ge van ooms geschenk het rechte gebruik maakt, zal van zelf wel duidelijk worden, wat oom bedoeld heeft."

Van veertien jaar tot veertig is een heele tijd — ten minste als men er nog vóór staat.

Jan die thans »Mr. kleedermaker" op zijn deur had staan, vierde zijn veertigsten verjaardag. Vader en oom hadden dien niet meer beleefd. Jan was nu zelf al oom, zijn vrouw tante en de oudste van hun kinderen, een dochter, telde reeds zestien jaar.

«Kinderen, " zoo sprak de vader, »nu moet ik u eens wat laten zien. Deze Bijbel hier kreeg ik nu een vijfentwintig jaar geleden en heb hem zuinig bewaard. Geen van u, heeft nog ooit gelezen wat er voorin staat."

En terwijl de kinderen nieuwsgierig luisterden, las de vader de woorden, die wij zooeven hebben medegedeeld.

»Dat is dan toch niet gebeurd, vader, " zei Jan, (wel te verstaan de zoon) »het zou wel prettig zijn geweest."

»Lieve jongen, " sprak de vader, »het is wel gebeurd, en ook juist als mijn lieve oom het bedoelde, (üj begrijpt dat niet, maar ik zal het u voorlezen."

Toen zocht vader het eerste hoofdstuk op van de Openbaring van Johannes en las:

»Hem die ons heeft liefgehad ' en ons van onze zonden gewasschen heeft, in zijn bloed; en die ons gemaakt heeft tot koningen en priesters. Gode en zijnen vader. Hem, zeg ik, zij de heerlijkheid en de kracht in alle eeuwigheid."

»Ziet, lieve kinderen, " sprak de vader, »een koning zooals daar bedoeld wordt, is uw vader door Gods genade en uit eeuwige goedertierenheid geworden, opdat de Heere al de eer ontvange, die mij daartoe heeft bereid. Zulke koningen zijn allen die God vreezen, al wandelen zij hier ook in lompen. Het is zeer verheven, maar ook dikwijls zeer moeie-Jijk een aardsch koning te zijn; doch het koningschap dat de Heere Christus geeft, is oneindig begeerlijker. En ik dank nu den Heere God, dat Hij niet wat ik bedoelde vervulde maar den zooveel beteren wensch van uw oom Gode zij de eere. Ik wilde koning worden ; Hij heeft het mij gemaakt.

AAN VRAGERS.

Als vervolg op de vragen van enzen lezer te B. thans die over het woord/a/w, namelijk het gedeelte van de hand.

Deze naam die in vele talen wordt gevonden is ook d^e van een boom, de palm. Nu kan het zijn dat het lichaamsdeel zijn naam kreeg doordat als men de vingers uitspreidt onze hand werkelijk veel gelijkt op de uitgespreide bladen van zulk een palm. Als men een Europeeschen palmboom ziet is de gelijkenis werkelijk groot.

't Is echter maar een gissing en wie een beter verklaring weet mag het zeggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen